Στο καινούριο περιοδικό Mi$fit, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Oposito, δημοσιεύτηκε άρθρο μου για τη συν-αισθηματική διεπαφή ανάμεσα στην ερευνητική πρακτική και τα συν-αισθήματα που διακινούνται στο προσφυγικό καθεστώς.
Περιέχεται στο τ.1 του περιοδικού, με γενικό τίτλο “Προσφυγες, Camps και ΜΚΟ”. Συμμετέχουν με κείμενα οι Νίκος Μυλωνάς / Στάθης Παπασταθόπουλος / Δημήτρης Παρσάνογλου / Gregory Bistoen / Άρτεμις Χριστινάκη / Μιχάλης Μεντίνης / Αφροδίτη Καψάλη / Νίκος Κουραχάνης / Γιάννης Λεγάτος / Ομάδα Εμφατικές Αντιφάσεις / Κωσταντίνος Κάτσενος / Γ. Α. / Ερβίν Σέχου / Μανόλης Δαφέρμος
Τον καιρό που εργάζομαι θεραπευτικά, προσπαθώ να είμαι ενήμερος και να τηρώ ένα πλαίσιο ηθικών αρχών για να είναι η πρακτική μου ένας ασφαλής χώρος για τις διαφορετικότητες.
Από τη θέση ενός λευκού, αρτιμελούς άνδρα, επιδιώκω διαρκώς να παραμένω ενήμερος και να μη θεωρώ δεδομένα τα προνόμια και την ελευθερία κίνησης που απολαμβάνω στην κοινωνία.
Έχω επίγνωση ότι πολλαπλές μορφές διακρίσεων, όπως ο ρατσισμός, ο σεξισμός, οι κινητικές, ηλικιακές και σωματικές διακρίσεις, η ταξικότητα, και πληροφορούν την ανθρώπινη εμπειρία και παραμένουν στο πλάι μας στη θεραπευτική αλληλεπίδραση.
Έχω ενημερότητα για τις πολλαπλές δυνατότητες στενών διαπροσωπικών σχέσεων, όπως οι ανοιχτές σχέσεις, η πολυσυντροφικότητα και οι μη-μονογαμικοί προσανατολισμοί· αποδέχομαι και τίθεμαι ως σύμμαχοςθεραπευτικά/πολιτικά για τις μη-δυαδικές επιλογές, τις queer πρακτικές, τη ρευστότητα φύλου, τις trans ταυτότητες· όπως και για τις σεξουαλικές πρακτικές που πειραματίζονται με τα φετίχ, το BDSM, κ.α.
Έχω επίγνωση τόσο της συμμετοχής μου στα συστήματα λόγου/εξουσίας του (λευκού) χρώματος της επιδερμίδας, της φυλής, του κοινωνικού φύλου, της σωματικής ικανότητας, της κοινωνικής τάξης, όσο και της επήρειας τους στην ψυχική ζωή των ανθρώπων· και είμαι σε διαρκή διεργασία για να αναγνωρίζω, να κατανοώ και να αμφισβητώ την κανονικότητα αυτή, για τη ζωή μου και τη ζωή των ανθρώπων που συνεργάζομαι.
Αποτελεί προσωπική δέσμευση να αποτελεί η θεραπευτική πρακτική μου ένας ασφαλή χώρο για κάθε μέλος μιας μη-κυρίαρχης ή περιθωριοποιημένης κοινωνικής, πολιτικής, σεξουαλικής, οικονομικής, εθνοτικής ομάδας· θα προσπαθώ με επιμονή να διατηρώ την ενημερότητα , το σεβασμό και την ταπεινότητα για αυτά στη θεραπευτική συνεργασία μας.
Καθώς η προσωπική και συλλογική ευθύνη για την φροντίδα όλων μας (μικρών και μεγάλων) επιβάλλει περιορισμούς στις μετακινήσεις και να μένουμε στο σπίτι για κάποιο διάστημα, όλες οι συνεδρίες (προγραμματισμένες και νέες) μπορούν να διεξαχθούν και μέσω υπηρεσιών τηλεδιάσκεψης (skype/zoom).
Το γραφείο θα λειτουργεί κανονικά όσο διαρκεί αυτή η περίοδος, τηρώντας τους κανόνες πρόληψης και υγιεινής, ωστόσο αν έχετε δυσκολία πρόσβασης, αν είστε σε καραντίνα, ή θέλετε να αποφύγετε τα ΜΜΜ προληπτικά, σας καλώ να επικοινωνήσουμε για να διερευνήσουμε εναλλακτικούς τρόπους συμβουλευτικής μέσω απόστασης!
Δημοσιεύτηκε λοιπόν, στα ελληνικά και αγγλικά στο νέο τεύχος 36 του ηλεκτρονικού περιοδικού συστημικής θεραπείας Μετάλογος, η συνέντευξη που κάναμε γραπτά με τον καθηγητή νεοελληνικής λογοτεχνίας στο κολέγιο St.Cross της Οξφόρδης Δημήτρη Παπανικολάου. Η συνέντευξη ξεκίνησε από το βιβλίο του για την οικογένεια, αλλά αφορά και τις προβληματικές της παρρησίας, της γενεαλογίας και της αρχειακότητας, ή αλλιώς της αναταραχής αρχείου.
Η μεταξύ μας συνομιλία κράτησε περίπου 6 μήνες, παράγωγο της οποίας ήταν η συνέντευξη, μέσα στους οποίους έμαθα πολλά για τις κουήρ, γενεαλογικές και επανορθωτικές αναγνώσεις που κάνει στα πολιτισμικά κείμενα.
Στο ίδιο τεύχος περιλαμβάνεται και η βιβλιοκριτική που συνέθεσα για το βιβλίου του “Κάτι τρέχει με την οικογένεια: Έθνος, πόθος και συγγένεια στην εποχή της κρίσης”, όπου συζητώ γιατί τέτοιες ιδέες είναι χρήσιμες για την οικογενειακή – συστημική θεραπεία. Μπορείτε να δείτε την τελική εκδοχή της εδώ.
Καθώς το ερώτημα της αρχειοθέτησης είναι μια έγνοιά μου και το περιοδικό Μετάλογος επιμένει να περιορίζει την πρόσβαση πίσω από συνδρομές και paywall, μπορείτε να δείτε την πρωτόλεια μορφή των ερωταπαντήσεών μας, μαζί με κάποιες ερωτήσεις που παραλήφθηκαν, εδώ.
Εδώ μπορείτε να δείτε την τελική μορφή, όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό. Και εδώ στα αγγλικά.
Έτσι, μπορείτε να δείτε και τις αλλαγές κατά την επεξεργασία.
4ετής εκπαίδευση, ακολουθεί τα κριτήρια πιστοποίησης της EFTA
Οι άνθρωποι που απαρτίζουμε το δίκτυο είμαστε μια συνεργασία επαγγελματιών ψυχοθεραπευτών που γνωριστήκαμε και σχηματίσαμε φιλικούς και επαγγελματικούς δεσμούς στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της Συστημικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ). Συμπορευόμαστε επαγγελματικά, μοιραζόμαστε κοινές εκπαιδεύσεις στη συστημική θεραπεία, αρχές και αξίες στην πρακτική μας, καθώς και πολύπλοκες διαφορές που μας εμπλουτίζουν. Αποφασίσαμε να συνδυάσουμε τις δραστηριότητες και τις θεραπευτικές πρακτικές μας δημιουργώντας το δίκτυο αυτό, για να κάνουμε κάποια βήματα παραπέρα. Ένα τέτοιο βήμα είναι να προτείνουμε και να υλοποιήσουμε ένα πρόγραμμα (μετ)εκπαίδευσης για νεότερους συναδέλφους, το οποίο να επιστρέφει στην ‘οικογένεια’ αλλά να το κάνει με όρους, αξίες και πρακτικές που θεωρούμε κατάλληλες για τον 21ο αιώνα.
Το Μάρτη του 2020, ξεκινά λοιπόν νέος κύκλος:
Ολοκληρωμένη Τετραετής Εκπαίδευση στην Οικογενειακή-Συστημική Ψυχοθεραπεία Ενήλικων Παιδιών Εφήβων
Το πρόγραμμα απευθύνεται σε επαγγελματίες ψυχικής υγείας (ψυχιάτρους, ψυχολόγους, ψυχοθεραπευτές/τριες, κοινωνικούς λειτουργούς, νοσηλευτές/τριες, ειδικούς παιδαγωγούς) και σε αποφοίτους των αντίστοιχων κλάδων που ενδιαφέρονται επαγγελματικά να συνεργαστούν με οικογένειες, παιδιά και εφήβους.Αυτές οι ικανότητες και γνώσεις μπορούν να εφαρμοστούν σε πολλούς τομείς εργασίας: σε κλινικά πλαίσια όπως παιδιατρικά και παιδοψυχιατρικά, σε ιδιωτικά γραφεία για ψυχοθεραπεία παιδιών και οικογενειών, σε ιατροπαιδαγωγικούς σταθμούς, σε μονάδες εφήβων καθώς και σε σχολικά πλαίσια.Η πολυπρισματικότητα της συστημικής σκέψης που υιοθετούμε, αποδεικνύεται ως η πλέον χρήσιμη επαγγελματική και επιστημονική προσέγγιση ώστε να αντιμετωπίσουμε με αίσθημα επάρκειας αλλά και αποτελεσματικά, τα επίκαιρα αιτήματα και τις νέες προκλήσεις που προκύπτουν στα πλαίσια της εργασίας μας.Η εκπαιδευτική διαδικασία που ακολουθούμε εμπνέεται από τις αρχές της συνεργασίας, της ισοτιμίας, του σεβασμού, του διαλόγου, της περιέργειας και της συμμετοχικής μάθησης. Στόχο έχει, δε, να συμβάλει στο ξετύλιγμα συζητήσεων και σχέσεων με τους εκπαιδευόμενους, που να επιτρέπουν τη πρόσβαση στη δημιουργικότητα και την ανάπτυξη δυνατοτήτων, έτσι ώστε, μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης, να νιώθουν έτοιμες/οι να αναλάβουν υπεύθυνα συνεργασία με τους πελάτες ή αναφερόμενους ασθενείς.Το πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί ώστε να πληρεί τα κριτήρια και τις οδηγίες εκπαίδευσης ψυχοθεραπευτών του Επιμελητηρίου Ινστιτούτων Εκπαίδευσης της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Οικογενειακής Θεραπείας (EFTA-TIC) ώστε ολοκληρώνοντας την εκπαίδευση του τετραετούς οι εκπαιδευόμενες /οι να γίνονται μέλη και πιστοποιημένοι οικογενειακοί θεραπευτές της EFTA.
Συντονιστές του δικτύου και πρόσωπα αναφοράς του προγράμματος στην Αθήνα είναι: ο Γιώργος Κεσίσογλου, (τηλ.6981714143)
1. Η συστημική οπτική – προσέγγιση του προγράμματος
Η συστημική σκέψη ασχολείται με την πληθώρα των αλληλεπιδράσεων σε πολύπλοκα συστήματα. Βασίζεται αφενός σε ιδέες της συστημικής θεωρίας, η οποία θέτει στο επίκεντρο των παρατηρήσεών της τη δημιουργία, τις λειτουργίες και τις διαδικασίες διάδρασης των συστημάτων και αφετέρου σε κονστρουκτιβιστικές επιστημολογικές υποθέσεις.Η συστημική θεραπεία είναι μία ιδιαίτερη ψυχοθεραπευτική διαδικασία με πληθώρα μεθόδων και τομέων εφαρμογής. Βλέπει τον κάθε άνθρωπο μέσα στη συναρμογή των σχέσεων του περιγύρου του και τα κλινικά συμπτώματα ως έκφραση ορισμένων σχημάτων σχέσεων. Οι θεραπευτικές παρεμβάσεις στοχεύουν να καταστήσουν σαφή τα σχήματα αυτά, να ενεργοποιήσουν τα αποθέματα και να διευρύνουν τις δυνατότητες δράσης των συμμετεχόντων. Οι συστημικές εφαρμογές συμπεριλαμβάνουν εκτός από το κλινικό πεδίο και άλλους χώρους, όπως τη συμβουλευτική, την εποπτεία καθώς και την εξέλιξη των οργανισμών.Το εκπαιδευτικό μοντέλο που αρθρώνουμε, αξιοποιεί διαλεκτικά τη συνεργασία και τη διαλογικότητα, την κριτική αποδόμηση και προσοχή στην πλαισίωση των φαινομένων, την κριτική συνειδητοποίηση και την προοπτική κοινωνικής δικαιοσύνης, όπως και την ερευνητική τεκμηρίωση της πρακτικής, μέσω και της εμπλοκής σε ερευνητικά εγχειρήματα. Ο επιστημολογικός προσανατολισμός του προγράμματος δηλαδή ξεκινά από τη ‘συνέργεια’ τριών εκπαιδευτικών προσεγγίσεων, της μετανεωτερικής, της κριτικής και της εμπειρικά-τεκμηριωμένης. Σκοπός μας είναι να εμπνεύσουμε και να υποστηρίξουμε τις αξίες και το θεραπευτικό ήθος που δίνει έμφαση στον διάλογο, την αλληλεπίδραση των συστημάτων, τον πλουραλισμό προσεγγίσεων και τεχνικών, την έμφαση στο πλαίσιο και τις διαφορές, την πολυπολιτισμική ανοχή.
2. Η Δομή του τετραετούς προγράμματος εκπαίδευσης στην Οικογενειακή ψυχοθεραπεία και στη Συστημική Ψυχοθεραπεία Παιδιών και Εφήβων
Κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους η ομάδα των συμμετεχόντων του προγράμματος επεξεργάζεται τους βασικούς προσανατολισμούς στο πεδίο της συστημικής/οικογενειακής κλινικής πρακτικής, θεωρίας και επιστημολογίας, μέσα από το πρίσμα της οικογένειας.
Χρησιμοποιώντας θεωρητικές εισηγήσεις, βιωματικά παραδείγματα και ομαδική σύνδεση της θεωρίας με την πρακτική θα διατρέξουμε την ιστορία και επιστημολογία της συστημικής σκέψης για να καταλήξουμε στις σύγχρονες, μετανεωτερικές και κριτικές προσεγγίσεις.
Παράλληλα, θα αναζητήσουμε τους εξελικτικούς κύκλους μορφών της οικογένειας και τις πολιτισμικές κατασκευές για την οικογένεια και την παιδική ηλικία, όπως αυτές επηρεάζουν το πεδίο της πρακτικής μας.
Τέλος, μέσα από την κατασκευή γενεογραμμάτων και από αυτογνωσιακές ομαδικές εμπειρίες θα επεξεργαστούμε θέματα πλαισιωμένης θεραπευτικής επικοινωνίας, τις βασικές θεραπευτικές στάσεις και θεμελιώδεις αρχές της συστημικής πρακτικής, προνομίων, ενσώματης πρακτικής, αναστοχαστικότητας, καθώς και ζητήματα ισχύος/εξουσίας που επιδρούν στη θεραπεία.
Το δεύτερο έτος εστιάζει στη βιωματική επεξεργασία των θεραπευτικών εργαλείων για την εργασία με παιδιά, εφήβους και οικογένειες, μέσα από τη ‘διάπλαση’ μιας προσωπικής συστημικής πρακτικής.
Ξεκινώντας από τους τρόπους περιγραφής/κατανόησης των περιπτώσεων και των σχέσεων (συστημική διαγνωστική – διατύπωση περίπτωσης), μέσα από προσωπικά και θεωρητικά παραδείγματα αναστοχασμού για τις αξίες και την εξουσία του/της θεραπευτή/τριας (προσανατολισμός στον/στην πελάτη/τισσα, διαλογικότητα, ενσώματη πράξη, ευαισθησία στους σεξουαλικούς προσανατολισμούς και τους ρόλους των κοινωνικών φύλων) θα εξετάσουμε αναλυτικά μορφές παρέμβασης (ενδεικτικά: υποθέσεις, μεταφορές, ερωτηματοθεσία, αναπλαισίωση – τελικά σχόλια, θετική σύνδεση, ιστορίες, οικογενειακά γενεογράμματα, τελετουργίες, συστημικό γλυπτό, χιούμορ).
Αντίστοιχα, θα εστιάσουμε στην ανάπτυξη μαεστρίας για την εξέλιξη προσωπικών και ενσώματων στιλ συστημικού διαλόγου (ενδεικτικά: κυκλικό ερωτηματολόγιο, ερωτήσεις λύσεων/αποθεμάτων, ερωτήσεις για το μέλλον), μορφών συνεργατικής επεξεργασίας των γενεογραμμάτων, αλλά και ομαδικών θεραπευτικών πρακτικών (πχ αναστοχαστική ομάδα, ανοιχτός διάλογος, ομάδες αλληλο-εποπτείας, ομαδική αυτογνωσία). Το τρίτο και το τέταρτο έτος έχουν σχεδιαστεί προκειμένου να γίνεται:Εφαρμογή της θεωρίας και των δεξιοτήτων στην άσκηση της επαγγελματικής πρακτικής. Σε βάθος επεξεργασία και θεραπευτικός σχεδιασμός σε σχέση με επιμέρους κλινικές εικόνες και συγκεκριμένες τυπολογίες συμπτωμάτων, που αναφέρονται σε οικογένειες, παιδιά και εφήβους. Ενδεικτικές Κλινικές εικόνες: Ιδεοψυχαναγκασμοί και Ψυχαναγκασμοί. Σωματικές Ασθένειες. Ψυχοσωματικά. Διαταραχές στην Πρόσληψη Τροφής. Αγχώδεις διαταραχές. Φοβίες. Κρίσεις Πανικού. Κατάθλιψη. Εξαρτήσεις. Ψυχώσεις. Μεταιχμιακή Προβληματική. Τραύμα – Μετατραυματικό στρες. Παιδική Κακοποίηση. Ενδοοικογενειακή βία. Ενδεικτικές Συστημικές Εφαρμογές: Συμβουλευτική γονέων. Συμβουλευτική ζεύγους. Συστημική συμβουλευτική και σχολείο. Σχολική επιτυχία –αποτυχία και γονείς. Ψυχική ανθεκτικότητα. Μοντέλο της οικογενειακής θεραπείας στην ιατρική – χρόνιες ασθένειες. Υποστήριξη οικογενειών και παιδιών που βιώνουν απώλεια, πένθος, σοβαρή ασθένεια. Παράλληλα, μέσα από ένα πρίσμα πλουραλισμού, ενσώματου διαλόγου και πολυπολιτισμικότητας θα γίνει επεξεργασία πολλών θεραπευτικών εργαλείων και τεχνικών (πχ διαγνωστικά εργαλεία, η τεχνική της μη-βίαιης αντίστασης, συστημική παιγνιοθεραπεία, Phototherapy).
Για περισσότερες πληροφορίες ως προς τη διάρθρωση και το περιεχόμενο του προγράμματος, την εκδήλωση ενδιαφέροντος, μπορείτε να επικοινωνήσετε:
απευθείας με τους συντονιστές για την Αθήνα
στη φόρμα επικοινωνίας/μηνυμάτων της σελίδας
ή να στείλετε email: family.systems.net.gr@gmail.com.
του Παπανικολάου, Δ. (2018). Κάτι τρέχει με την οικογένεια: Έθνος, πόθος και συγγένεια την εποχή της κρίσης. Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη.
Όταν εμφανίστηκε το καλοκαίρι του 2018 στις προθήκες το βιβλίο του Δημήτρη Παπανικολάου, αμέσως τράβηξε την προσοχή μου. Αυτή η έκφραση, «κάτι τρέχει με την οικογένεια», μαζί με τα προσδιοριστικά του τίτλου, «έθνος, πόθος και συγγένεια την εποχή της κρίσης» ήταν σαν ένα κάλεσμα για μένα, το οποίο απευθυνόταν σε διάφορες αμφιβολίες και ελλείψεις που αντιλαμβανόμουν αναφορικά με τη σύγχρονη θεωρία της οικογένειας στην Ελλάδα. «Κάτι τρέχει», που ξεφεύγει από τον αναλυτικό φακό μας. Ξεφυλλίζοντας το στο βιβλιοπωλείο, είδα με πολύ ενδιαφέρον ότι ο συγγραφέας δεν συζητούσε κλινικές περιπτώσεις ή τη βιβλιογραφία για την οικογένεια, αλλά σύγχρονα ‘πολιτισμικά κείμενα’, ταινίες, βιβλία, κλπ, οικεία σε μένα, που με είχαν αναστατώσει τα περισσότερα όταν τα είχα συναντήσει. Δεν μας γράφει από το χώρο των ψυ-επιστημών, αλλά από τις πολιτισμικές σπουδές και τη Νέα Ελληνική Φιλολογία, διδάσκοντας Νεοελληνική Λογοτεχνία στο κολέγιο St.Cross της Οξφόρδης από το 2004. Σε αυτή τη (εκτενή ίσως) δοκιμιακή βιβλιοπαρουσίαση, θα προσπαθήσω να αναδείξω γιατί το βιβλίο αξίζει να τύχει της προσοχής των επαγγελματιών που ασχολούνται με την οικογένεια, εκθέτοντας τις κύριες έννοιες-επιχειρήματα που εισάγει, καθώς και παρουσιάζοντας τη δομή των κεφαλαίων μέσα από τα κείμενα με τα οποία συνδιαλέγεται ο συγγραφέας. Στο τέλος παρατίθεται και μια βιβλιογραφία αυτών των πολιτισμικών κειμένων με σειρά αναφοράς.
Παραπομπή για τη βιβλιοπαρουσίαση: KESISOGLOU, G. (2019, November 8). Επανορθωτικές Αναγνώσεις επί της Οικογένειας: Βιβλιοπαρουσίαση. Διαθέσιμο στο: https://doi.org/10.31219/osf.io/mdjhq
Εκδίδεται αυτές τις ημέρες από τις εκδόσεις Red Marks το βιβλίο που γράψαμε από κοινού με την Κατερίνα Νικολοπούλου, συνθέτωντας τις διδακτορικές μας διατριβές για τις κατασκευές της εργασίας και των ταυτοτήτων των εργαζομένων στην Ελλάδα της “κρίσης”.
Ο Αλέξανδρος Κιουπκιολής, επίκουρος καθηγητής Σύγχρονων Πολιτικών Θεωριών στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, μας τίμησε γράφοντας τον πρόλογο. Όπως σημειώνει, ανάμεσα σε άλλα:
«Η παρούσα μελέτη της Κατερίνας Νικολοπούλου και του Γιώργου Κεσίσογλου για την εργασία και τις ταυτότητες στην Ελλάδα της κρίσης είναι μια δημιουργική και επίκαιρη συμβολή σε αυτή την «άλλη» έρευνα, η οποία φωτίζει διαφορετικά το πολιτικό και διανοίγει εναλλακτικούς ορίζοντες στην πολιτική σκέψη και δράση. Αξιοποιώντας τη μεθοδολογία και το εννοιολογικό οπλοστάσιο της κριτικής λογοψυχολογίας και δουλεύοντας με ημιδομημένες συνεντεύξεις, χαρτογραφούν τους ποικίλους και αντιφατικούς τρόπους με τους οποίους σύγχρονα υποκείμενα της εργασίας νοηματοδοτούν και διαχειρίζονται την κρίση, την ίδια την εργασία και την υποκειμενική θέση τους σε αυτή ως εργαζόμενοι/ες (…) Η μελέτη της Νικολοπούλου και του Κεσίσογλου δεν μνημονεύει απλώς αυτή τη συντακτική «βιοεξουσία από τα κάτω» που στέκεται απέναντι στη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία. Αποτελεί η ίδια ζωντανή μαρτυρία της, τεκμήριο της πραγματικής δυνατότητας για μια άλλη συν-εργασία που δημιουργεί με χαρά και κόπο, παράγοντας από κοινού όχι μόνο μεταξύ των εμφανών πρωταγωνιστών (εδώ, των συγγραφέων) αλλά και με την κοινωνική πολλαπλότητα (εδώ, τις συνομιλήτριες και τους συνομιλητές).»
Είναι ένα βιβλίο που ξεκινά από την κριτική κοινωνική ψυχολογία και την ψυχοκοινωνική οπτική για να συζητήσει τις εργασιακές ταυτότητες στο λόγο-εν-δράσει. Ξεφεύγει από τον καθαρό ακαδημαϊκό λόγο, για να συνομιλήσει με ευρύτερα ακροατήρια που ενδιαφέρονται να μελετήσουν τις ταυτοτικές αλλαγές, αλλά και τις κατασκευές της εργασίας και της κρίσης.
Στο οπισθόφυλλο, αναφέρονται τα εξής:
Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να χαρτογραφήσει κριτικά τις ανταγωνιστικές αφηγήσεις περί εργασίας και επισφάλειας στο λόγο των νέων εργαζομένων στην Ελλάδα της «κρίσης».
Με ποιους τρόπους κατανοούν και περιγράφουν τις συνθήκες επισφαλούς εργασίας; Πώς αντιλαμβάνονται την αμειβόμενη εργασία και από ποιους συμβολικούς πόρους αντλούν για να μιλήσουν για τις εργασιακές ταυτότητές τους; Υπάρχουν εναλλακτικά εργασιακά φαντασιακά;
Απέναντι στα ερωτήματα αυτά, οι συγγραφείς δίνουν το λόγο στις εργαζόμενες-ους και αναλύουν τις αφηγήσεις τους, χρησιμοποιώντας εργαλεία της κριτικής λογοψυχολογίας. Την ίδια στιγμή, υπερβαίνοντας τα όρια της κοινωνικής ψυχολογίας, επιχειρούν να αναδείξουν τις νοηματοδοτήσεις της εργασίας που νομιμοποιούν το status quo και να εντοπίσουν εκείνες που αμφισβητούν το κυρίαρχο εργασιακό ήθος. Η ανάλυσή τους φωτίζει τις σκιές της σύγχρονης μεταδημοκρατικής συνθήκης, εμβαθύνοντας στις διαδικασίες συγκρότησης του «νεοφιλελεύθερου υποκειμένου», μέσα από ένα χειραφετητικό κριτικό πρίσμα.
Σελίδες 294, διαστάσεις 14×20,5
ISBN 978-618-83970-9-5
τιμή λιανικής €10,00
Εκδόσεις RedMarks, Δεκέμβρης 2019
Διαθέσιμο λοιπόν από Δευτέρα, σε όλα τα μεγάλα και κάποια μικρά και εναλλακτικά βιβλιοπωλεία, ή από το eshop των εκδόσεων Red Marks.
Στην πρότασή μας για τη διημερίδα 2019 της ΣΕΒΕ αποσκοπούμε να συζητήσουμε τη σχέση της έννοιας του ‘εαυτού’ με την πολλαπλότητα των εννοιολογήσεων των συν-αισθημάτων, όπως και τη χρήση τους μέσα στις σύγχρονες συστημικές θεωρήσεις. Οι πολλαπλές εννοιολογήσεις αυτές, με τις αντίστοιχες γλωσσικές και πολιτισμικές διαφορές τους ανάμεσα στις χώρες και τις επιστημονικές και θεραπευτικές παραδόσεις, για παράδειγμα, τόσο ως συγκινήσεις/επήρειες/συν-αισθήματα (affects), όσο και ως αισθημάτα (feeling), όσο και ως συναισθήματα (emotions), ο κυρίαρχος όρος, αλλά και ως τα Αριστοτελικά πάθη (passions), ή/και οι αισθήσεις (senses), ακόμα και οι ατμόσφαιρες (atmospheres), είναι ενδεικτικές της δυσκολίας αναπαράστασης και θεωρίας του μη-γλωσσικού ‘ενδοψυχικού’. Στην εισήγησή μας, πρώτα θα διατρέξουμε συνοπτικά την ιστορία τόσο της επιστημονικής διαπραγμάτευσης των συναισθημάτων, όσο και των θεραπευτικών χρήσεών τους στην οικογενειακή/συστημική πρακτική· στη συνέχεια, αντλώντας από σύγχρονες θεωρήσεις στην ευρεία οικογένεια της συστημικής θεραπείας (τη συστημική/διαλογική του Bertrando 2015, τη διαλογική του Rober 2016, τις πολυπολιτισμικές θεωρήσεις της κοινωνικής δικαιοσύνης των Larson & Almeida 1999, τις χαρτογραφήσεις των Gabb & Singh, 2015, τον διαλογικό εαυτό του Hermans, etc), θα αναζητήσουμε τρόπους με τους οποίους τα συναισθήματα αναπαρίστανται και γίνονται αντικείμενο αναστοχασμού, διαλόγου και επεξεργασίας στη θεραπευτική πρακτική. Τέλος, επιστρέφοντας στην ιδέα της Selvini-Palazzoli περί του ‘imbroglio’ (περιπλοκή) ως πρόβλημα στην οικογένεια, θα προσπαθήσουμε να δείξουμε τη χρησιμότητα μιας θεώρησης των συν-αισθημάτων όχι τόσο ως κατηγοριοποιήσιμων και πολιτισμικά οικείων αναπαραστάσεων (στο πρόσωπο ή στο σώμα), αλλά ως ‘διεμπλοκών’ (entanglements) ενσώματων αισθήσεων, λόγου και νοήματος, που επιτελούνται in situ μέσα σε συν-αισθηματικά συστήματα, οικογενειών και θεραπευτριών, πλούσια σε νόημα, σημασιοδοτήσεις και αξιολογήσεις.
Μέσα στα ενδιαφέροντά μου για τη συγκρότηση και την επιμέλεια αρχείων, και στα πλαίσια των διδακτικών μου υποχρεώσεων, επιμελήθηκα μια youtube playlist με σημαντικά πειράματα, παραδείγματα και περιγραφές στο αντικείμενο της Κοινωνικής Ψυχολογίας.
Προσπάθησα να περιέχει πρωτότυπο και αυθεντικό, ιστορικό οπτικοακουστικό υλικό, αναπαραστάσεις των πειραμάτων, αποφεύγοντας τα πολλά επεξηγηματικά animation και διδακτικά video, που είναι γεμάτο το youtube.
Τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά, με κριτική οπτική, αποσκοπεί να είναι ένα οπτικοακουστικό εκπαιδευτικό συμπλήρωμα και μια ευκαιρία κατάδυσης στην ιστορία της Κοινωνικής Ψυχολογίας.
