Άρθρα
Τα οφέλη στην υγεία από το ποδήλατο
αντιγράφοντας από εδώ και εδώ, και συνεχίζοντας τον προβληματισμό από εδώ, ένα άρθρο για τα οφέλη στον οργανισμό από τη χρήση και το παιχνίδι με το ποδήλατο.
Ανοσοποιητικό σύστημα
Το ανοσοποιητικό σύστημα υπάρχει για να προστατεύει το σώμα μας από μολύνσεις και διάφορες συνηθισμένες νόσους. Μελέτες έχουν δείξει ότι μια μέτριας έντασης φυσική δραστηριότητα, όπως η ποδηλασία, ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, συνεισφέροντας έτσι στην υγιεινή ζωή. Επίσης, μειώνεται η πιθανότητα εμφάνισης όγκων, βοηθώντας στην πρόληψη σχετικών ασθενειών.
Μυϊκό σύστημα
Ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελείται από εκατοντάδες μύες, οι οποίοι πρέπει να χρησιμοποιούνται τακτικά, έτσι ώστε να διατηρείται μια υγιής σωματική γραμμή. Μια εβδομάδα χωρίς δραστηριότητα, μειώνει τη δύναμη μυϊκού συστήματος έως και 50%, ενώ μακροπρόθεσμα ενδεχομένως και να βλάψει του μύες μας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους ανθρώπους, επειδή οι μύες τους συστέλλονται. Οι μύες των ποδιών είναι υπεύθυνοι για την άσκηση κατά την κίνηση των ποδιών στα πηδάλια, οι κοιλιακοί και οι ραχιαίοι σταθεροποιούν το σώμα και απορροφούν τους κραδασμούς, ενώ οι ώμοι και ο αυχένας στηρίζουν το σώμα στο τιμόνι. Όλα αυτά προπονούν και ενισχύουν το μυϊκό σύστημα, κάνοντάς το πιο αποδοτικό.
Σκελετικό σύστημα
Πρόκειται για το σκελετό που στηρίζει το σώμα, συγκρατεί τους μύες, τους τένοντες και τους συνδέσμους. Η συνεχής άσκηση δυναμώνει το σκελετό και αυξάνει την κινητικότητά του. Η ποδηλασία έχει θετικό αντίκτυπο στην οστική πυκνότητα και δύναμη. Εκτός αυτού, ένα δυναμωμένο από την ποδηλασία μυϊκό σύστημα, βοηθάει και προστατεύει και το σκελετικό σύστημα.
Νωτιαίος μυελός και πλάτη
Η στάση του σώματος κατά την ποδηλασία είναι ιδανική, και η κυκλική κίνηση των ποδιών τονώνει τους ραχιαίου μύες, εκεί όπου υπάρχει πιθανότητα να συμβεί ολίσθηση σπονδύλου. Με τον τρόπο αυτό, η σπονδυλική στήλη ενισχύεται και προστατεύεται από εξωτερικές πιέσεις. Πιο συγκεκριμένα, το ποδήλατο μπορεί να τονώσει τους μικρούς μύες της σπονδυλικής στήλης που είναι δύσκολο να γυμναστούν με άλλους τρόπους άσκησης. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της πιθανότητας εμφάνισης πόνου στην πλάτη και άλλα σχετικών προβλημάτων.
Προστασία χόνδρων
Η ποδηλασία είναι ιδιαίτερα ευεργετική στην προστασία και τη ενδυνάμωση των χόνδρων, επειδή η στήριξη του σώματος από το ποδήλατο είναι τέτοια ώστε οι δυνάμεις του βάρους του ποδηλάτη μειώνονται σημαντικά. Η κυκλική κίνηση κατά την ποδηλασία βοηθά στη μεταφορά της ενέργειας και άλλων ουσιών μεταβολισμού στους χόνδρους, μειώνοντας την πιθανότητα αρθροπάθειας.
Ισορροπία και σταθερότητα
Η σωματική δραστηριότητα λειτουργεί ως ρυθμιστής για την ανακούφιση από το άγχους, το οποίο είναι σύνηθες στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Παράγει μια ισορροπία ανάμεσα στην εξάσκηση και τη χαλάρωση που είναι πολύ σημαντική για την εσωτερική ισορροπία του σώματος. Η ποδηλασία είναι ιδιαίτερα καλή για αυτή τη διαδικασία, καταπολεμώντας το άγχος με δύο τρόπους: αφ’ενός ικανοποιεί την ανάγκη για δράση, σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο για κίνησης ή άσκηση κι αφ’ετέρου εξισορροπεί την αυξημένη φόρτιση, κυρίως ψυχική και συναισθηματική.
Ψυχολογική φόρτιση (stress)
Η ποδηλασία έχει σημαντική χαλαρωτική επίδραση λόγω της ομοιόμορφης, κυκλικής κίνησης που σταθεροποιεί τις σωματικές και συναισθηματικές λειτουργίες του οργανισμού. Αυτό εξουδετερώνει το άγχος, την κατάθλιψη και άλλα ψυχολογικά προβλήματα. Η άσκηση βοηθάει επίσης την ορμονική ισορροπία.
Οξυγόνο και κυκλοφορία του αίματος
Το οξυγόνο είναι ζωτικής σημασίας για όλους τους βιολογικούς οργανισμούς. Είναι η βασική προϋπόθεση για την αναπνευστική διεργασία του ανθρώπου. Η αναπνοή συχνά διαταράσσεται από παχυσαρκία και την έλλειψη άσκησης. Μεταξύ άλλων, η τακτική σωματική άσκηση ενισχύει τους μύες του αναπνευστικού συστήματος, κάτι που οδηγεί σε βελτίωση του αερισμού των πνευμόνων και, επομένως, έχει θετική επίδραση στην εισροή οξυγόνου στον οργανισμό. Τεράστιες θετικές επιπτώσεις στην υγεία μπορούν να επιτευχθούν με αξιοποίηση της ενέργειας και του μεταβολισμού αυτή, μέσω μέτριας ποδηλασίας.
Καρδιά και καρδιοαγγειακές παθήσεις
Η καρδιά είναι ένα από το πιο σημαντικά όργανα για μια υγιή ζωή, αλλά ατροφεί από την υπολειτουργία. Η ποδηλασία είναι η ιδανική εξάσκηση για να δυναμώνει η καρδιά, με τη λιγότερη φόρτιση της καρδιάς. Μειώνονται όλοι οι παράγοντες που προκαλούν έμφραγμα, ενώ η πιθανότητα εμφράγματος μειώνεται κατά 50%.
Σωματικό βάρος & Παχυσαρκία
Η ποδηλασία είναι ιδανική για να βάζουμε στόχους σχετικούς με το βάρος μας, καθώς το 70% του βάρους μας μεταφέρεται στη σέλα, έτσι ακόμη και άνθρωποι με περιορισμένη ευκινησία, λόγω μεγάλου βάρους, μπορούν να εξασκηθούν για να βελτιώσουν την φυσική τους κατάσταση και να διεγείρουν το μεταβολισμό τους. Η ποδηλασία επίσης συνεισφέρει στη μείωση βάρους μέσω της ενέργειας που καταναλώνεται.
Σωματικό λίπος και χοληστερίνη
Η ποδηλατική προπόνηση βοηθά τον οργανισμό να χρησιμοποιήσει τα αποθέματα λίπους του κι επίσης επιδρά στην ισορροπία της χοληστερίνης, ευνοώντας την καλή χοληστερίνη περισσότερο από την κακή χοληστερίνη, η οποία απειλή την υγεία. Όσο το βάρος μειώνεται και η χοληστερίνη βελτιστοποιείται, ένας προστατευτικός μηχανισμός ενεργοποιείται για να βοηθήσει στο να συνεχίσουμε να ποδηλατούμε. Η τακτική άσκηση κατά τη διάρκεια της νεότητας αποτελεί έναν παράγοντα πρόληψης ενάντια στο υπερβολικό βάρος, μετά την ενηλικίωση.
Αρτηριακή Πίεση
Η μετρίου επιπέδου ποδηλασία προλαμβάνει, ή τουλάχιστον μειώνει, την υψηλή αρτηριακή πίεση κι έτσι βοηθά την αποφυγή της προσβολής ή των τραυματισμών των οργάνων. Επίσης, η αρτηριακή πίεση μειώνεται λόγω του χαμηλότερου ρυθμού καρδιακών παλμών, κάτι το οποίο είναι αποτέλεσμα της τακτικής ποδηλασίας.
Καρκίνοι
Έχει παρατηρηθεί μείωση την πιθανότητας εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου, του μαστού, του προστάτη και του παγκρέατος, και πιθανόν των πνευμόνων και της μήτρας.
Αντοχή
Η ποδηλασία είναι ιδιαίτερα καλή αεροβική άσκηση, καθώς η καταπόνηση του σώματος είναι λιγότερη σε σχέση με άλλα αθλήματα αντοχής. Η βελτιωμένη αντοχή μειώνει την αίσθηση κόπωσης και ενισχύει την αίσθηση της ευημερίας.
Ομορφιά κι ελκυστικότητα
Η ομορφιά και η ελκυστικότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη διάπλαση και την κατάσταση του σώματος. Η ποδηλασία μπορεί να επηρεάσει θετικά, ελέγχοντας το σωματικό βάρος και τη γράμμωση των μυών. Επίσης, το δέρμα επωφελείται από τις διαδικασίες του μεταβολισμού που διεγείρονται. Επιπλέον, η ποδηλασία επηρεάζει την σωματική αίσθηση, κάτι που αντικατοπτρίζεται στην αντίληψη των γύρω μας.
Φυσική προπόνηση
Εκτός από την τακτική μέτρια άσκηση, το σώμα επωφελείται και από την κατά καιρούς πιο απαιτητική δραστηριότητα, η οποία βελτιώνει την φυσική κατάσταση και παρέχει διέξοδο από τα καθημερινά προβλήματα. Η ποδηλασία μπορεί να προσφέρει πιο εντατική δραστηριότητα αρκετά εύκολα, αρκεί να ποδηλατούμε ταχύτερα ή σκληρότερα.
Ποιότητα ζωής
Η σωματική άσκηση έχει άμεση επίδραση στην ευημερία και την υγεία. Η ποδηλασία έχει αναρίθμητα πλεονεκτήματα που μπορούν να επηρεάσουν άμεσα την ποιότητα ζωής, καθώς ότι παρέχει τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά οφέλη. Η τακτική άσκηση, δεδομένη ως αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής, είναι αναγκαία για να βελτιώνει διαρκώς την ποιότητα της ζωής.
Δευτερεύοντα οφέλη
Ποδηλατώντας περισσότερο, ειδικά ως εναλλακτική μετακίνηση αντί για τη χρήση μηχανοκίνητων οχημάτων, επέρχονται ουσιαστικά οφέλη για την κοινωνία συνολικά, λόγω του καθαρότερου αέρα, της μειωμένης ηχορύπανσης και της μεγαλύτερης ανεξαρτησίας για τα παιδιά.
Εργαστήριο Συστημικής Σκέψης: Η μέθοδος της Μη Βίαιης Αντίστασης (Μ.Β.Α.) ως αντίδοτο σε οικογενειακές και σχολικές σχέσεις κλιμακούμενης αντιπαράθεσης και βίας
22 και 23 Ιανουαρίου 2011
Η Μη Βίαιη Αντίσταση δεν είναι παθητική αντίσταση.
Είναι μια σειρά από πολύ συγκεκριμένες πρακτικές που στόχο έχουν να επαναφέρουν το κύρος των γονιών και των δασκάλων, όταν αυτό έχει χαθεί : σε καταστάσεις όπου ο φαύλος κύκλος, από τη μειούμενη «γονική» παρουσία και την παιδική κυριαρχία έχει κλιμακωθεί σε βίαιες πράξεις.
Το σημαντικό που χάνεται στις σχέσεις αυτές δεν είναι η εξουσία, αλλά η ενήλικη παρουσία, η συνείδηση ότι κάποιος ως μητέρα, ως πατέρας, ως δάσκαλος, βρίσκεται στο κέντρο και δρα έτσι που να μεταδίδει τα μηνύματα :
-
Είμαι εδώ!
-
Είμαι και θα παραμείνω ο πατέρας σου, η μητέρα σου, o δάσκαλός σου!
-
Δεν θα υποχωρήσω σε σένα αλλά και δε θα σε εγκαταλείψω!
-
Αγωνίζομαι για σένα και για τη σχέση μου μαζί σου, όχι εναντίον σου!
Οι πρακτικές της Μη Βίαιης Αντίστασης δεν είναι τεχνικές. Θα προσδιορίσουμε στάσεις και όχι δράσεις. Θα δώσουμε έμφαση στο πνεύμα που διέπει τα παιδαγωγικά μέτρα κι όχι στα μέτρα αυτά καθ’ αυτά. Πλαίσιό μας οι αρχές της ισοτιμίας, της μη νίκης / ήττας, του σεβασμού, της ίσης αξίας, της συνεργασίας, σε μια συντροφική win/win στάση, έναν αγώνα δηλαδή για το παιδί κι όχι ενάντιά του.
Είναι το απόσταγμα της συστημικής σκέψης για τις ανθρώπινες σχέσεις και συγκεκριμένα για τις διαδικασίες κλιμάκωσης των αντιπαραθέσεων και τους τρόπους αποφυγής τους.
Απευθύνεται σε : επαγγελματίες ψυχικής υγείας, εκπαιδευτικούς και γονείς
Συντονισμός : Νινέτα Γώδη, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, συστημική οικογενειακή σύμβουλος
Ώρες : 10.οο-16.οο, Σάββατο και Κυριακή
Κόστος : 120 ΕΥΡΩ
Αριθμός συμμετεχόντων : έως 22
Τόπος : Έλλης 22, Καλαμάκι
Οργάνωση, επικοινωνία και δηλώσεις συμμετοχής : Παπαμιχαήλ Παναγιώτα, ψυχολόγος, συστημική θεραπεύτρια 6973680066
210 4513559
Σεμινάρια Mony Elkaim στην Αθήνα: 18 & 19/12 2010.
Με χαρά σας ανακοινώνουμε ότι ο γνωστός οικογενειακός θεραπευτής Mony Elkaim, προσκεκλημένος της ΕΛ.Ε.ΣΥ.Θ., θα έρθει στην Ελλάδα, για ένα ακόμα εκπαιδευτικό διήμερο.
Σε αυτή την εκπαιδευτική συνάντηση θα μας παρουσιάσει, με τον δικό του άμεσο και συναρπαστικό τρόπο, την Συνήχηση, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τα όρια της.
«Ονομάζω συνηχήσεις, τις συγκεκριμένες συναρμολογήσεις, που αποτελούνται από τη διασταύρωση κοινών στοιχείων μεταξύ διάφορων ατόμων ή συστημάτων, αμοιβαίες κατασκευές της πραγματικότητας του θεραπευτικού συστήματος, στοιχεία που φαίνεται να συνηχούν υπό την επίδραση ενός κοινού συντελεστή ,κάτι σαν ύλη που ξεκινά να δονείται υπό την επίδραση μιας συγκεκριμένης συχνότητας.»
Συνεχίζει λέγοντας:«Τα συναισθήματα που αναδύονται σε κάθε μέλος του θεραπευτικού συστήματος, έχουν ….νόημα και αφορούν την λειτουργία, του ίδιου συστήματος μέσα στο οποίο εμφανίζονται .» (Elkaim, 1995)
Α. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ
Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010, 9:30πμ – 17:30μμ
Θέμα: «O θεραπευτής και το θεραπευτικό σύστημα: Συνήχηση και πέραν αυτής»
Εκπαιδευτής– Συντονιστής: Mony Elkaim
Πρόγραμμα
9:30 – 10:00: Εγγραφές – Καφές
10:00 – 13:00: Πρωινή συνεδρία
13:00 – 14:30: Διάλειμμα – Γεύμα
14:30 – 17:30: Απογευματινή συνεδρία- κλείσιμο
Κόστος συμμετοχής : Επαγγελματίες: 50 Ευρώ
Εκπαιδευόμενοι: 40 Ευρώ
Β. ΕΠΟΠΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ
Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010, 10.00πμ – 14.00μμ
Θέμα: “Εποπτεία υπό το φως της συνήχησης”
Εκπαιδευτής – Συντονιστής: Mony Elkaim
Πρόγραμμα
10.00 – 11.30: Πρωινή συνεδρία
11.30 – 12.00: Διάλειμμα
12.00 – 14.00: Μεσημβρινή συνεδρία
Κόστος συμμετοχής1: Επαγγελματίες: 50 Ευρώ
Για όσους παρακολουθήσουν τις συνεδρίες και των δύο ημερών,
το συνολικό κόστος θα είναι 80 ευρώ.
Εκπαιδευτήρια ΔΑΪΣ, Παράδεισος Αμαρουσίου, Αθήνα.
Γλώσσα: Αγγλικά με μετάφραση
Παρακαλούμε δηλώστε έγκαιρα συμμετοχή.
Πληροφορίες – Εγγραφές: Μαλβίνα Τσουνάκη,
Γεν. Γραμματέας Ε.Λ.Ε.ΣΥ.Θ
Τηλ: 210-8080361, email: helesyth@otenet.gr
Θα δοθούν βεβαιώσεις παρακολούθησης
Να προτιμήσετε να καταθέσετε το ποσόν της εγγραφής στην Αγροτική Τράπεζα Αρ. Λογ. 017-0500678664 ή στην ALPHA BANK Αρ.Λογ. 299 002 002 002458 αποστέλλοντας παράλληλα στο Fax 210-210.8031441, υπ’όψιν T. Mπαφίτη, αντίγραφο της εντολής είσπραξης με συνημμένο δικό σας σημείωμα, με ονοματεπώνυμο, e-mail, τηλέφωνο και διεύθυνσή σας για έκδοση της απόδειξης
Το εκπαιδευτικό διήμερο πραγματοποιείται στα πλαίσια της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης όπως εκφράζεται στους στόχους της Ε.Λ.Ε.ΣΥ.Θ.
Διεθνής Ημερίδα: Σύγχρονες Πρακτικές του Εαυτού, Σώμα και Υποκειμενικότητες
Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας, Παρασκευή 19/11/2010
Πώς καταφέρνει ο άνθρωπος στον σύγχρονο κόσμο που του επιβάλλεται με τα πρωτοφανή χαρακτηριστικά του να κατασκευάζει μια υποκειμενικότητα; Η ψυχαναλυτική και φουκωϊκή προσέγγιση διαφωτίζει την ποικιλομορφία των κατασκευών του εαυτού. Πρόκειται για κατασκευές προερχόμενες από τις πολλαπλές κοινωνικές νόρμες δια μέσου πρακτικών του σώματος και πρακτικών των ηδονών, κατεξοχήν στη διάρκεια της εφηβείας.
Σεμινάριο Αφηγηματικής Ψυχοθεραπείας για τις “ΔΥΣΚΟΛΕΣ” ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ (τραύμα, θύτες και άσκηση βίας, εξαρτήσεις, πένθος).
το πρώτο εκπαιδευτικό τριήμερο Αφηγηματικής Ψυχοθεραπείας για τη χρονιά 2010-2011 θα γίνει στη Θεσσαλονίκη στις 19-21 Νοεμβρίου
Το θέμα του εκπαιδευτικού τριημέρου είναι: «Η Αφηγηματική Προοπτική στις “ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ” στην Ψυχοθεραπεία (τραύμα, θύτες και άσκηση βίας, εξαρτήσεις, πένθος)» (19 Νοεμβρίου: ανοιχτή εκδήλωση, 20 Νοεμβρίου – 21 Νοεμβρίου: εκπαιδευτικό σεμινάριο).
Συγκεκριμένα το τριήμερο περιλαμβάνει:
Α. Ανοιχτή διάλεξη με θέμα: «Η αντιμετώπιση “δύσκολων” καταστάσεων στην Αφηγηματική θεραπεία: βασικές αρχές και πρακτικές» , την Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010, 7.00 μ.μ -9.30 μ.μ.., στο Αμφιθέατρο Τοπογράφων στο Πολυτεχνείο, Θεσσαλονίκη.
Ο John Stillman θα παρουσιάσει τις πρωτότυπες ιδέες της Αφηγηματικής Θεραπείας που κινητοποιούν τους ανθρώπους που βιώνουν ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις για το ξεπέρασμα των προβλημάτων και την προώθηση προτιμώμενων κατευθύνσεων ζωής.
Η εκδήλωση είναι ανοιχτή στο ευρύ κοινό.
Β. Διήμερο εκπαιδευτικό σεμινάριο Αφηγηματικής Θεραπείας με θέμα: «Η Αφηγηματική Προοπτική στις “ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ” στην Ψυχοθεραπεία (τραύμα, θύτες και άσκηση βίας, εξαρτήσεις, πένθος)» στις 7 Μαΐου και 8 Μαίου 2010.
Το σεμινάριο θα συντονίσει ο Αμερικάνος θεραπευτής, εκπαιδευτής-επόπτης, ερευνητής και συγγραφέας JOHN STILLMAN. Στο σεμινάριο θα έχουμε την ευκαιρία, πέρα από τη διαπραγμάτευση του θέματος, να γνωρίσουμε και τη θεραπευτική χρήση εργαλείων όπως ο πηλός, η εικονογράφηση και ο πίνακας (!!!).
Το σεμινάριο απευθύνεται σε φοιτητές και επαγγελματίες ψυχοκοινωνικών επαγγελμάτων.
Για κράτηση θέσεων και μειωμένη τιμή στο σεμινάριο θα χρειαστεί να προπληρώσετε προκαταβολή 50 ευρώ μέχρι την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου.
Όσες και όσοι συμμετάσχουν στο σεμινάριο θα λάβουν ηλεκτρονικά πριν τη διενέργειά του ενημερωτικό υλικό για βασικές ιδέες της Αφηγηματικής Θεραπείας (που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως υλικό προετοιμασίας για το σεμινάριο).
Ο JOHN STILLMAN είναι κλινικός κοινωνικός λειτουργός στο Κέντρο θεραπείας Kenwood (Kenwood Therapy Center) στη Μιννεάπολη, στις ΗΠΑ. Χρησιμοποιεί την αφηγηματική θεραπεία στην εργασία του με παιδιά, εφήβους και ενηλίκους που αντιμετωπίζουν ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων.
Έχει εκπαιδευτεί από τον ίδιο το Michael White και ήταν μέλος του πρώτου διεθνούς μεταπτυχιακού προγράμματος που προσφέρθηκε από το Dulwich Centre στην Αδελαίδα της Αυστραλίας, το 2002. Είναι μέλος του διεθνούς εκπαιδευτικού προσωπικού του Dulwich Centre και έχει παράσχει εκπαιδευτικά σεμινάρια Αφηγηματικής Θεραπείας στην Αυστραλία, το Μπαγκλαντές, το Μεξικό, τη Ρωσία, τη Σιγκαπούρη και τις ΗΠΑ. Το βιβλίο του “Narrative Therapy Trauma Manual: A Principle–Based Approach” («Εγχειρίδιο Αφηγηματικής Θεραπείας για το Τραύμα: Μία προσέγγιση βασισμένη σε αρχές») χρησιμοποιείται στην έρευνα στις ΗΠΑ.
Πληροφορίες για το σεμινάριο: Αδάμ Χαρβάτης Ψυχολόγος MSc, PhD Τηλ. 6974-361096 Μail: adamharvatis@gmail.com
|
||
Εγγραφή μέχρι Παρασκευή 12 Νοεμβρίου: 180 € (για επαγγελματίες) 130 € (για φοιτητές/τριες) Κατάθεση προκαταβολής 50 € στην τράπεζα Εγγραφή μετά την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου: 200 € (για επαγγελματίες) 150 € (για φοιτητές/τριες) Παρακαλούμε μετά την πληρωμή στην τράπεζα αποστείλατε στο παραπάνω e–mail αίτηση με τα στοιχεία σας (ονοματεπώνυμο, επάγγελμα, φορέα από τον οποίο προέρχεστε – εφόσον δεν είστε ιδιώτης- καθώς και διεύθυνση, ΠΟΛΗ, τηλέφωνο και e-mail). |
||
Αριθμ. Λογαρ. Τράπεζας: EUR 5276-041172-065 Τράπεζα Πειραιώς *SOS. Παρακαλούμε αναγράψτε στο καταθετήριο το όνομά σας Λίγα λόγια για το σεμινάριο: «Η αφηγηματική θεραπεία επιδιώκει να είναι μία κατεύθυνση στη συμβουλευτική και στην κοινοτική εργασία η οποία είναι πλήρης σεβασμού και η οποία δεν δημιουργεί ενοχή, μια κατεύθυνση η οποία βάζει στο επίκεντρο τους ανθρώπους ως ειδικούς για την ίδια τους τη ζωή…. με ικανότητες, αξίες και πεποιθήσεις που θα τους βοηθήσουν να αλλάξουν τη σχέση τους με τα προβλήματα στη ζωή τους.» (Morgan, 2000),
Η Αφηγηματική Θεραπεία είναι μια αποτελεσματική προσέγγιση εργασίας με τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα δύσκολες και προκλητικές καταστάσεις. Οι Αρχές της Αφηγηματικής Θεραπείας βοηθούν το/τη θεραπευτή/τρια να ρωτήσει τον/την ενδιαφερόμενο/η σε τι δίνει αξία στη ζωή, πώς αυτό επηρεάζεται από την προβληματική κατάσταση και τι είδους δράση θέλει να αναλάβει. Αυτές οι αρχές αναδεικνύουν την ικανότητα του προσώπου να κάνει επιλογές στη ζωή του. Επίσης επιτρέπουν την παρουσία στη θεραπεία και άλλων προσώπων που μπορούν να βοηθήσουν τον/την ενδιαφερόμενο/η να θυμηθεί τι είναι αυτό που θεωρεί πολύτιμο για τη ζωή του/της και πώς το επιδιώκει. Επίσης οι αρχές αυτές δημιουργούν τους όρους για την εξέταση της επίδρασης κοινωνικών μηνυμάτων, πολιτιστικών πρακτικών και κοινωνικών νορμών. Στο σεμινάριο θα παρουσιαστούν επτά αρχές της αφηγηματικής θεραπείας. Αφού υπάρξει μία αρχική κατανόηση των αρχών αυτών, θα εφαρμοστούν σε προκλητικές καταστάσεις όπως τραύμα, θρήνος, εξαρτήσεις και άσκηση βίας. Οι συμμετέχουσες/οντες θα μπορέσουν να αποκτήσουν πρακτικές δεξιότητες και ένα σύνολο αρχών που θα τους βοηθήσουν σε μελλοντικές θεραπευτικές συζητήσεις. Στο σεμινάριο θα παρουσιαστούν:
Χρήση του πίνακα για την εξωτερίκευση της θεραπευτικής διαδικασίας και τη μείωση της σύγκρουσης Συνεντεύξεις με τους/τις συμμετέχοντες/ουσες και παρουσίαση παραδειγμάτων θεραπευτικών συζητήσεων.
|
||
|
Μεταστρουκτουραλισμός & Θεραπεία
Μεταστρουκτουραλισμός & Θεραπεία – περί τίνος πρόκειται;
συντονισμός: Leonie Thomas
Παραθέτω μια μετάφραση που έκανα πρόσφατα, σε άρθρο της Leonie Thomas, για την επίδραση του μεταστρουκτουραλισμού (poststructuralism), δηλαδή των μεταμοντέρνων ιδεών στον κόσμο και την πρακτική της ψυχοθεραπείας. Μπορείτε να την κατεβάσετε σε αρχείο pdf στον ακόλουθο σύνδεσμο: thomas – μεταστρουκτουραλισμός και θεραπεία
αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Τεύχος 2 (2002) του International Journal of Narrative Therapy and Community Work.
Η αφηγηματική θεραπεία επηρεάστηκε πολύ από τις μεταστροκτουραλιστικές ιδέες, αν και για πολλές από εμάς, μπορεί να είναι σημαντική πρόκληση να καταλάβουμε πραγματικά τι είναι ο μεταστρουκτουραλισμός! Προσωπικά, έχουμε εκπλαγεί, μας έχει προκαλέσει, μας έχει τσιτώσει μερικές φορές εξουθενώσει το να προσπαθούμε να καταλάβουμε το μεταστρουκτουραλισμό και τι μπορεί να σημαίνει για την πρακτική μας ως θεραπεύτριες.
Αν και είναι πολύπλοκο θέμα, αυτό εδώ είναι ένα σύντομο κείμενο. Εστιάσαμε απλά σε ορισμένες περιοχές και προσπαθήσαμε να προσφέρουμε μερικές απαντήσεις σε συχνά ερωτήματα. Δεν υπονοούμε ότι αυτές είναι οι σωστές ή οι μόνες απαντήσεις, ελπίζουμε απλά ότι θα σας φανούν χρήσιμες. Σίγουρα μάθαμε πολλά συναρθρώνοντάς τες.
Πριν αρχίσουμε θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι προκειμένου να εξηγήσουμε το μεταστρουκτουραλισμό πρέπει να προσπαθήσουμε να δείξουμε πως διαφέρει από το στρουκτουραλισμό. Θέτουμε αυτές τις διακρίσεις μόνο και μόνο επειδή είναι ο μόνος τρόπος που μπορούμε να εξηγήσουμε τις διαφορές. Θέλουμε επίσης να αναφέρουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι στόχος μας να απαξιώσουμε ή να δείξουμε ασέβεια σε αυτούς που προτιμούν να εργάζονται με στρουκτουραλιστικούς τρόπους. Όλοι μας ασχολούμαστε με ιδέες και θεραπευτικές πρακτικές με διαφορετικό τρόπο. Δημιουργούμε μοναδικούς τρόπους της θεραπευτικής πράξης. Εδώ προσπαθούμε μόνο να εξηγήσουμε πως κατανοούμε τις μεταστρουκτουραλιστικές ιδέες και πως αυτές διαμορφώνουν την δουλειά μας.
-
Τι είναι ο στρουκτουραλισμός – πως έχει επηρεάσει τον κόσμο της θεραπείας;
Όπως εμείς το καταλαβαίνουμε, υπήρξε μια εποχή, κατά τη διάρκεια αυτού που αναφέρεται ορισμένες φορές ως ‘Επιστημονική Επανάσταση’, όταν διάφοροι άνθρωποι στην Ευρώπη άρχισαν να πιστεύουν ότι το σύμπαν και τα πάντα εντός του μπορούσαν να γίνουν κατανοητά με την ανακάλυψη των νόμων (δομών) που κυβερνούν όλα τα φυσικά φαινόμενα. Η υπόρρητη παραδοχή ήταν ότι υπάρχουν θεμελιώδεις, δομές που δεν υπόκεινται στην αλλαγή οι οποίες κυβερνούν τα πάντα, από τον κόσμο ως την συμπεριφορά των πιο μικρών μορίων. Οι μέθοδοι της επιστημονικής έρευνας αναπτύχθηκαν για να μάθουμε για αυτές τις δομές. Ήταν αποδεκτό ότι η αντικειμενική επιστημονική διερεύνηση θα μπορούσε να παρέχει αξιόπιστη, έγκυρη και καθολικά εφαρμόσιμη γνώση του φυσικού κόσμου. Αυτή η προσέγγιση οδήγησε σε ορισμένες απίστευτα σημαντικές εξελίξεις στις φυσικές επιστήμες και οι εφευρέσεις και οι τεχνολογίες που προέκυψαν από αυτή έχουν μεταμορφώσει τον κόσμο με πολλούς τρόπους.
Δεν πρέπει να εκπλήσσει ότι αυτές οι “στρουκτουραλιστικές” ιδέες έφτασαν να επηρεάσουν τις κοινωνικές επιστήμες, και οι άνθρωποι από ένα μεγάλο εύρος επιστημονικών κλάδων (ανθρωπολογία, γλωσσολογία, κοινωνιολογία, ψυχολογία, οικογενειακή θεραπεία) ξεκίνησαν να αναζητούν τις υποφώσκουσες εσωτερικές ‘δομές’ των ανθρώπων, των οικογενειών, των κοινωνιών, του πολιτισμού, της γλώσσας, κλπ. Ένα από τα αποτελέσματα της ‘στρουκτουραλιστικής’ προοπτικής στις κοινωνικές επιστήμες ήταν η ενίσχυση της αντίληψης ότι οι άνθρωποι μπορούν να μελετηθούν με τον ίδιο τρόπο που μελετώνται τα αντικείμενα. Αυτό συμπεριλαμβάνει την θέαση των ανθρώπων ως ξεχωριστών, συγκεκριμένων (discrete) ενοτήτων, χωρίς σχέση με άλλους ανθρώπους. Ο στρουκτουραλισμός επίσης υπονοούσε ότι ήταν πιθανό να μελετηθούν οι άλλοι άνθρωποι αντικειμενικά και χωρίς προκαταλήψεις. Αυτοί οι τρόποι θέασης του κόσμος είχαν οδηγήσει σε τόσες πολλές “ανακαλύψεις” στις φυσικές επιστήμες. Αυτές οι ‘στρουκτουραλιστικές’ ιδέες έγιναν πολύ δημοφιλείς. Στην πραγματικότητα, ειδικά στον επαγγελματικό κόσμο, οι ιδέες αυτές έχουν κυκλώσει τον κόσμο και λίγα μέρη υπάρχουν τώρα όπου οι στρουκτουραλιστικές ιδέες δεν έχουν επικρατήσει.
Οι στρουκτουραλιστικές ιδέες σίγουρα επηρέασαν τον κόσμο της θεραπείας. Στην ψυχολογία, η επίδραση των ιδεών αυτών έχει οδηγήσει πολλές από εμάς να πιστέψουμε ότι αν θέλαμε να γνωρίσουμε την “αλήθεια” για ένα πρόσωπο θα έπρεπε να ‘ξεφλουδίσουμε’ τα “επίπεδα” του εαυτού. Ο στρουκτουραλισμός υπονοούσε ότι κάπου στο βάθος, θα μπορούσαμε να βρούμε τον “εσώτερο εαυτό” και επομένως την “αλήθεια” της ταυτότητας του προσώπου. Αυτές οι ιδέες οδήγησαν πολλούς στον κόσμο της θεραπείας να πιστέψουν ότι η “συμπεριφορά” των ανθρώπων οφειλόταν στην επίδραση αυτών των θεμελιωδών δομών. Οι θεραπευτές και άλλοι άρχισαν να αναπτύσσουν ένα ολόκληρο αριθμό τρόπων ερμηνείας της συμπεριφοράς των ανθρώπων σαν να σχετίζεται με κάποιο τρόπο με τη δράση αυτού του εσώτερου εαυτού, της εσωτερικής ψυχής, ή της εσωτερικής φύσης. Όταν κάποιος δρούσε με επιθυμητούς τρόπους, μπορεί να θεωρείτο ότι η συμπεριφορά αυτή οφειλόταν σε έναν εσώτερο εαυτό που λειτουργούσε καλά. Όταν κάποιος δρούσε με λιγότερο επιθυμητούς τρόπους, μπορεί να θεωρείτο ότι αυτό οφειλόταν σε κάποια διαταραχή, ελάττωμα ή διαστρέβλωση στον εσώτερο εαυτό, στο είναι του.
Η επίδραση του στρουκτουραλισμού μπορεί ακόμα να ιδωθεί σε όλο τον κόσμο της θεραπείας. Ο στρουκτουραλισμός έχει ενθαρρύνει τις θεραπεύτριες και άλλους επαγγελματίες να πιστέψουν ότι είναι ο ρόλος μας να γνωρίζουμε τις συναισθηματικές και ψυχολογικές “αλήθειες” για τα άτομα με τα οποία δουλεύουμε, ότι είναι ο ρόλος μας να μπορούμε να ερμηνεύουμε/ να κάνουμε διάγνωση την συμπεριφορά που επιδεικνύεται σαν να συσχετίζεται με κάποιο τρόπο με την λειτουργία του εσώτερου εαυτού/φύσης/ψυχής του προσώπου, και ότι είναι τότε ο ρόλος μας να αναπτύξουμε μια θεραπεία για κάποια περιγραφή του προσώπου που αφορά.
Προφανώς, το πως το κάνουν αυτό οι θεραπεύτριες και οι ψυχολόγοι διαφέρει σε μεγάλο βαθμό! Το μόνο που κάναμε εδώ είναι να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τι πιστεύουμε ότι σημαίνει ο στρουκτουραλισμός και να αναφέρουμε ορισμένες γενικές τάσεις σε σχέσει με το πως έχει επηρεάσει τον κόσμο της θεραπείας.
-
Τι είναι ο μεταστρουκτουραλισμός και πως σχετίζεται με τον κόσμο της θεραπείας;
Ο μεταστρουκτουραλισμός είναι ένας τρόπος σκέψης που αμφισβητεί ορισμένες από τις παραδοχές του στρουκτουραλισμού. Οι ρίζες του μπορεί να αναχθούν σε διάφορους Γάλλους φιλοσόφους, όπως τον Michel Foucault και τον Jacques Derrida, και στη συνέχεια έχει επηρεάσει όλα τα διαφορετικά πεδία τα οποία έχει κατακτήσει ο τρόπο σκέψης του στρουκτουραλισμού.
Με σκοπό την προσπάθεια εξήγησης των διαφορών ανάμεσα στο στρουκτουραλισμό και το μεταστρουκτουραλισμό δημιουργήσαμε έναν πίνακα. Στην αριστερή κολόνα περιγράφουμε ορισμένες από τις παραδοχές του στρουκτουραλισμού, στη μεσαία κάποιες από τις παραδοχές του μεταστρουκτουραλισμού, και στην δεξιά έχουμε περιλάβει ορισμένες από τις προ(σ)κλήσεις που θεωρούμε ότι μας απευθύνει ως θεραπεύτριες η μεταδομιστική σκέψη.
Για άλλη μια φορά, οι θεραπευτές ασχολούνται με τις μεταδομιστικές ιδέες με μεγάλη ποικιλία τρόπων. Σε αυτόν τον πίνακα προσπαθήσαμε να χαρτογραφήσουμε μερικές από τις διαφορές ανάμεσα στον δομισμό και τον μεταδομισμό και μερικές από τις προ(σ)κλήσεις που θεωρούμε ότι απευθύνει ο μεταστρουκτουραλισμός στον κόσμο της θεραπείας.
-
Μόνο την θεραπεία επηρεάζει ο μεταστρουκτουραλισμός ή είναι ένα ευρύτερο φαινόμενο;
Ο μεταστρουκτουραλισμός είναι ένα πολύ διαδεδομένο φαινόμενο! Από τη δεκαετία του 1960 υπήρξε γεωμετρική εξέλιξη στην μεταστρουκτουραλιστική σκέψη σε πολλά διαφορετικά πεδία μέσα στα οποία η κριτική φιλοσοφία, η πολιτισμική ανθρωπολογία, η γλωσσολογία, η λογοτεχνική θεωρία και η κοινωνιολογία. Σχετικές εξελίξεις συμβαίνουν επίσης στα πεδία της τέχνης, της εκπαίδευσης, της αρχιτεκτονικής όπως και των μαθηματικών και της φυσικής.
-
Πως ταιριάζει ο φεμινισμός με τον μεταστρουκτουραλισμό;
Όπως ο μεταστρουκτουραλισμός αμφισβητεί τα αυτονόητα, ο φεμινισμός αμφισβητεί και προκαλεί τους κυρίαρχους τρόπους της κατανόησης των σχέσεων ανάμεσα στα φύλα και τα αποτελέσματα της πατριαρχίας στις ζωές των ανθρώπων. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές μορφές φεμινισμού, ή, στην πραγματικότητα, πολλοί φεμινισμοί. Μερικές μορφές φεμινισμού βασίζονται σε στρουκτουραλιστικές αντιλήψεις και προωθούν ιδέες όπως, για παράδειγμα, της μοναδικής φύσης, ή/και ουσίας, των γυναικών. Άλλες μορφές φεμινισμού, μεταστρουκτουραλιστικοί ή μη-στρουκτουραλιστικοί φεμινισμοί, έχουν αμφισβητήσει την ιδέα του “γυναικείου εαυτού” ή του “ανδρικού εαυτού”, και έχουν προτείνει απεναντίας την ύπαρξη πολλών θηλυκοτήτων ή ανδρισμών. Έχουν αναζητήσει επίσης τις ιστορίες του πως οι τρόποι ύπαρξης των γυναικών έχουν δημιουργηθεί σε συγκεκριμένα πλαίσια πολιτισμού, κοινωνικής τάξης, φυλής, σεξουαλικότητας και άλλες σχέσεις εξουσίας.
Ο Στρουκτουραλισμός θεωρεί… |
Ο σκοπός της έρευνας είναι η αναζήτηση “βαθιών δομών” ή “αληθειών με ουσία” για του ανθρώπους |
Μια τέτοια έρευνα για “βαθιές δομές” ή “αλήθειες με ουσία” μπορεί να είναι αντικειμενική |
Η “βαθιά δομή” (πχ ο εσώτερος εαυτός) δίνει σχήμα στη ζωή |
Οι ιδέες, τα προβλήματα, οι ποιότητές μας, συνδέονται με κάποιον εσώτερο εαυτό |
Οι ταυτότητές μας είναι παγιωμένες και ουσιώδεις – μπορούν να βρεθούν στον εσώτερο εαυτό μας |
Οι ταυτότητές μας έχουν πάντοτε συνέπεια |
Ο μεταστρουκτουραλισμός θεωρεί… |
Είναι σημαντικό να εστιάσουμε την προσοχή μας στις πραγματικές συνέπειες της διαδικασίας αναζήτησης των “βαθιών δομών” ή των “αληθειών με ουσία”. Μια από αυτές τις συνέπειες στα επαγγέλματα της υγείας ήταν η ανάπτυξη διαφόρων νορμών και ιδεών για το πως πρέπει να είναι οι ζωές των ανθρώπων προκειμένου να είναι υγιείς. |
Τι ψάχνουμε, τι πιστεύουμε και από που προερχόμαστε θα διαμορφώσουν το πως ψάχνουμε και τι θα βρούμε. |
Η γλώσσα και η χρήση της γλώσσας έχει έναν ουσιαστικό ρόλο στην διαμόρφωση της ζωής. Αυτό που λένε και κάνουν οι άνθρωποι και το πως σχετιζόμαστε μεταξύ μας διαμορφώνει τη ζωή. Τα νοήματα που δίνουμε στα γεγονότα της ζωής μας, και το πως τα οργανώνουμε σε ιστορίες για εμάς και τους άλλους ανθρώπους, δίνει σχήμα στη ζωή. |
Οι ιδέες, τα προβλήματα, οι ποιότητές μας είναι όλα προϊόντα του πολιτισμού και της ιστορίας μας. Έχουν δημιουργηθεί διαχρονικά και σε συγκεκριμένα πλαίσια. |
Οι ταυτότητές μας συνεχώς δημιουργούνται σε σχέση με άλλους, με τους θεσμούς και με ευρύτερες σχέσεις εξουσίας. |
Οι ταυτότητές μας κατασκευάζονται, και συνεχώς φτιάχνονται, από πολλές (μερικές φορές αντιφατικές) ιστορίες. |
Η μεταστρουκτουραλιστική σκέψη μας προ(σ)καλεί… |
Να βοηθήσουμε τους ανθρώπους (όπου είναι σχετικό) να σταματήσουν να μετρούν τις ζωές τους με βάση αυτό που ορισμένες κοινωνικές νόρμες ορίζουν πως πρέπει να είναι. |
Να αμφισβητούμε την “αντικειμενικότητα” του θεραπευτή, την “αυθεντία” και τις “πρακτικές ερμηνείας” του. |
Να αμφισβητούμε τις αυτονόητες ιδέες και παραδοχές που μπορεί να υποστηρίζονται μέσα στη γλώσσα που χρησιμοποιούμε στη θεραπεία.
Να προσέχουμε πως οι ιστορίες, οι τελετουργίες και άλλες επιτελεστικές απόψεις έχουν συνάφεια με την κατανόηση της πορείας της θεραπείας. |
Να εξωτερικεύουμε ιδέες, προβλήματα και ποιότητες σε θεραπευτικές συζητήσεις. |
Να παίρνουμε στα σοβαρά πως κάθε θεραπευτική συζήτηση θα διαμορφώσει την ταυτότητα (σε κάποιο βαθμό) και του προσώπου που συμβουλεύεται τη θεραπεύτρια και της θεραπεύτριας.
Να εξετάζουμε καλά πως μπορούμε να εισάγουμε επαινετικούς μάρτυρες (appreciative witnesses) στην δουλειά που γίνεται στο χώρο θεραπείας. Να αναπτύξουμε πρακτικές λογοδοσίας (accountability practices) για να ελέγχουμε τις πραγματικές συνέπειες των θεραπευτικών συζητήσεων στα άτομα που μας συμβουλεύονται. |
Να εξετάζουμε πως οι ιστορίες των ζωών μας διαμορφώνουν τις ζωές μας και πως η θεραπεία μπορεί να ενεργοποιήσει την πλούσια περιγραφή των προτιμώμενων ιστοριών ταυτότητας. |
-
Ο μεταστρουκτουραλισμός είναι πάντα δύσκολος να τον καταλάβω; αν ναι, γιατί;
Ο μεταστρουκτουραλισμός δεν είναι πάντα δυσκολο-κατανόητος, αλλά μερικές φορές είναι! Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους. Μερικές από τις ιδέες έχουν προέλθει από φιλοσόφους και μπορεί να είναι λιγουλάκι δύσκολο να μπεις στον τρόπο γραφής τους και να καταλάβεις όλες τις επιπλοκές αυτού που προσπαθούν να υπονοήσουν. Μερικοί από τους συγγραφείς αυτούς έγραψαν αρχικά σε άλλες γλώσσες, εκτός των Αγγλικών (κυρίως στα Γαλλικά) και έτσι τα γραπτά τους έπρεπε να μεταφραστούν και αυτό δεν βοήθησε απαραίτητα με την ευκολία ανάγνωσης. Αλλά ένας άλλος λόγος γιατί οι μεταστρουκτουραλιστικές ιδέες είναι μερικές φορές δύσκολο να κατανοηθούν είναι επειδή δεν τις έχουμε συνηθίσει. Οι στρουκτουραλιστικοί τρόποι του σκέπτεσθαι είναι πάρα πολύ κοινοί για περίπου 300 χρόνια και έτσι ο μεταστρουκτουραλισμός μπορεί να φαίνεται πολύ ανοίκειος και μερικές φορές να προκαλεί σύγχυση. Ακόμη περισσότερο, για πολλές από εμάς, μόνο μετά την εισαγωγή μας στον μεταστρουκτουραλισμό αρχίσαμε να σκεφτόμαστε για το στρουκτουραλισμό. Η μάθηση και των δυο πλαισίων για την κατανόηση του κοινωνικού μας κόσμου, και των διαφορών μεταξύ τους, μπορεί να είναι προκλητική. Όπως με το ο,τιδήποτε διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει, η κατανόηση του μεταστρουκτουραλισμού περιέχει την έκταση των μυαλών μας να επεξεργαστούν με τι συμφωνούμε, με τι διαφωνούμε και να καταλήξουμε στη δική μας κατανόηση.
-
Τι βρίσκετε πιο χρήσιμο στις μεταστρουκτουραλιστικές ιδέες σε σχέση με τις θεραπευτικές πρακτικές;
Να κάποια από τα πράγματα που ένας αριθμός θεραπευτριών βρίσκουν πιο χρήσιμο στις μεταστρουκτουραλιστικές ιδέες:
-
Η αντίληψη ότι οι ταυτότητές μας δεν είναι παγιωμένες, ότι είναι συνεχώς στη διαδικασία να δημιουργούνται με βοηθάει να καταλαβαίνω διαφορετικά τι συμβαίνει στο δωμάτιο της θεραπείας. Με κάνει να σκέφτομαι ότι εμείς ως θεραπεύτριες κάνουμε τη δουλειά να βοηθάμε τους ανθρώπους στη δημιουργία και ανα-δημιουργία των ταυτοτήτων τους. Μου αρέσει αυτή η ιδέα.
-
Η ιδέα ότι η ταυτότητα είναι κάτι που δημιουργείται σε σχέση με άλλους ανθρώπους, παρά κάτι εσωτερικό, σημαίνει ότι προσπαθώ τώρα να δημιουργήσω ένα κοινό να παρίσταται στις αλλαγές που κάποιος άνθρωπος κάνει στη ζωή του. Αν αυτό αφορά ανθρώπους που είναι στην πραγματικότητα εντός του δωματίου, ή εμάς να ενημερώνουμε άλλους για αυτές τις εξελίξεις μέσω της γραφής, πάντα σκέφτομαι με ένταση ποιος ή ποια θα ήταν καλό να παρακολουθήσει αυτή τη νέα εξέλιξη!
-
Η αναγνώριση ότι οι ταυτότητές μας δημιουργούνται κοινωνικά σημαίνει ότι τώρα ψάχνω περισσότερο για το πως οι ζωές μας επηρεάζονται από την ιστορία, τον πολιτισμό, το κοινωνικό φύλο, την σεξουαλικότητα, την κοινωνική τάξη και άλλες ευρύτερες σχέσεις εξουσίας.
-
Νομίζω ότι πάντα ήμουν μια θεραπεύτρια που ήμουν ευαίσθητη προς τους ανθρώπους που έρχονταν να με δουν και πάντα προσπαθούσα να ακούσω τι διαφορά κάνει η θεραπεία στις ζωές τους. Τώρα, είμαι ακόμα πιο αποφασισμένη να ελέγχω τα πράγματα στο δωμάτιο της θεραπείας. Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνω πλήρως το μεταστρουκτουραλισμό, αλλά μου αρέσει η ιδέα ότι δεν μπορώ να γνωρίζω την αλήθεια για τις ταυτότητες των άλλων ανθρώπων. Αυτό πραγματικά μου ταιριάζει, πάντα μου ταίριαζε. Τώρα έχω απλά ένα διαφορετικό τρόπο να καταλαβαίνω το γιατί.
-
Μέσα από την ενασχόλησή μου με μεταστρουκτουραλιστικές ιδέες, φτάνω να καταλάβω ότι οι κατανοήσεις μου δεν είναι ποτέ αντικειμενικές, ουδέτερες ή ελεύθερες αξιών. Αυτό με ενθαρρύνει να εξετάσω τις δικές μου προοπτικές και να προλάβω το να επιβάλλω τις ιδέες μου σε άλλους. Με κρατάει σε εγρήγορση και αυτό είναι καλό!
-
Οι μεταστρουκτουραλιστικές ιδέες με βοηθούν να είμαι συνεχώς προσεκτική για στιγμές, χώρους, γεγονότα, τρόπους ύπαρξης που δεν ταιριάζουν στο “φυσιολογικό”. Τώρα είναι πιο πιθανό να τα τιμήσω. Φυσικά, δεν αναφέρομαι σε πράγματα που είναι με κάποιο τρόπο επιβλαβή για άλλους ανθρώπους, απλά στις παραξενιές της ζωής. Είμαι έτοιμη τώρα να προσέξω τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι διαπραγματεύονται τις ζωές τους και να εξερευνήσω την ιστορία τους και τι σημαίνουν για τους ανθρώπους. Θεωρώ ότι αυτές είναι πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις.
Τελευταία λόγια
Αυτά είναι όλα! Ελπίζουμε ότι αυτές οι ερωτήσεις και απαντήσεις να ήταν χρήσιμες. Είναι μεγάλο ζήτημα αλλά το βρίσκουμε επίσης πραγματικά συναρπαστικό. Οι μεταστρουκτουραλιστικές ιδέες φαίνεται να ανοίγουν νέες δυνατότητες για δημιουργικές μορφές να ακούμε και να εργαζόμαστε με τους ανθρώπους
Για αυτές τις ερωτήσεις και απαντήσεις
Συλλέξαμε αυτές τις απαντήσεις σε κοινές ερωτήσεις για το μεταδομισμό και τη θεραπεία σε απάντηση συχνών αιτημάτων. Η Leonie Thomas, με τη βοήθεια ανθρώπων από τις εκδόσεις του Dulwich Centre, παρήγαγε τις ερωτήσεις και τις έστειλε σε έναν αριθμό θεραπευτ(ρι)ών. Ένας αριθμός συζητήσεων έγιναν επίσης εδώ στο Dulwich Centre. Οι απαντήσεις συνδυάστηκαν και ένα πρόχειρο άρθρο κυκλοφόρησε σε ευρεία κλίμακα για περαιτέρω συζήτηση και βελτίωση.
Ευχαριστίες
Θα θέλαμε να αναγνωρίσουμε τη συμβολή των ακόλουθων ανθρώπων που συμμετείχαν στην παραγωγή αυτού του άρθρου: Leonie Thomas, Bec Gooden, Gene Combs, Susanna Chamberlain, Michael White, Helen Gremillion & Kiwi Tamasese. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ειδικά τον David Denborough για το ρόλο που έπαιξε στη συνάθροιση αυτών των συμβολών.
Περαιτέρω διάβασμα
Burr, C. (1995) An Introduction to Social Construction, London: Routledge
Foucault, M. (1980) Power/Knowledge: Selected Interviews and other writings 1972-1977 (ed. Colin Gordon), New York: Pantheon
Weedon, C. (1987) Feminist Practice & Poststructuralist Theory, Oxford: Blackwell.
TΙΝΑ, κάτι θα γίνει, θα δεις
Update σημείωση “Αυτή η προσωπική βιβλιο-κριτική φαίνεται να συγκεντρώνει κάποιο συγκεκριμένο ενδιαφέρον, από επισκέπτ(ρι)ες της ιστοσελίδας που, παροδικά, αναζητούν μόνο αυτή την κριτική και επισκέπτονται μόνο αυτό το άρθρο. Επειδή με ενδιαφέρει το γιατί, παρακαλούνται οι επισκέπτ(ρι)ες να επικοινωνήσουν είτε με σχόλιο στο άρθρο είτε με προσωπικό μήνυμα στην επικοινωνία της ιστοσελίδας” (Γ.Κ.)
Αυτό το κείμενο είναι μια προσωπική κριτική της τελευταίας συλλογής διηγημάτων του Χρήστου Οικονόμου (“Κάτι θα γίνει, θα δεις”: Εκδ. Πόλις, 2010), δημοσιογράφου του Έθνους, μέσα από την ματιά της ΤΙΝΑΣ, δηλαδή του Θατσερικού (και Ρηγκανικού) δόγματος, “There Is No Alternative”. Η βασική θέση της βιβλιοκρισίας αυτής είναι ότι το βιβλίο αυτό χρησιμεύει στην εμπέδωση των επιταγών υποταγής στο νεοφιλελεύθερο δόγμα που δηλώνει ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές στην ηγεμονία, στην Ελλάδα του Μνημονίου και του ΔΝΤ – ότι “η επανάσταση του αυτονόητου” είναι αναγκαία όπως λέει ο Πρωθυπουργός.Δεν προτίθεμαι όμως να μπω σε μια συνωμοσιολογική μελέτη ή σε μια ψυχολογική απόδοση προθέσεων στο συγγραφέα ή στον εκδοτικό του οίκο, γιατί δεν έχω δεδομένα για να τεκμηριώσω έναν τέτοιο ισχυρισμό, πέρα από το ίδιο το βιβλίο.
Η βασική αυτή θέση του κειμένου στηρίζεται σε ένα αξίωμα: ότι ο λόγος (discourse) κάνει πράγματα, παράγει την πραγματικότητα. Αν διαφωνούμε ως εδώ, δεν υπάρχει λόγος να διαβάσετε το υπόλοιπο κείμενο. Από τις προφορικές αφηγήσεις πριν την εμφάνιση της γραφής, από την πρώτη εκτύπωση του Γουτεμβέργιου, όταν οι άνθρωποι επικοινωνούν, μιλούν/γράφουν, περιγράφουν, διαφωνούν, κατασκευάζουν συγχρόνως μια πραγματικότητα, περιγράφουν (επιθυμητούς) τρόπους συμπεριφοράς, αποδέχονται/απορρίπτουν, προτείνουν, νουθετούν. Κατασκευάζουν την ανθρώπινη κοινωνία μέσα από την επικοινωνία τους. Φανταστείτε την τεράστια σημασία που έχει για το σύγχρονο πολιτισμό ένα βιβλίο όπως οι Άθλιοι του Β. Ουγκώ, το “Κεφάλαιο” του Μαρξ, η “Ερμηνεία των Ονείρων”, του Φρόυντ, αλλά και ευπώλητα σημερινά βιβλία όπως ο “Αλχημιστής”, του Π. Κοέλιο.
Ισχυρίζομαι ότι η μεγάλη δύναμη του βιβλίου του Οικονόμου στην εμπέδωση της ηγεμονίας της ΤΙΝΑ είναι οι ήρωες των διηγημάτων του, αφού στην γραφή του επιτελείται η κατασκευή ανθρωπολογικών τύπων, ανθρώπων φτωχών, τσακισμένων, μέσα στην απογοήτευση, χωρίς επιθυμία και δυνατότητα δράσης – ατομικής ή συλλογικής – με μόνο καταφύγιο τη μοιρολατρία και την καρτερία, σε μια ανθρώπινη έρημο των Δυτικών Συνοικιών και του Πειραιά. Ο τύπος αυτός των ηρώων του Οικονόμου εγκαλεί και το αναγνωστικό κοινό, (με την αλτουσεριανή και ψυχαναλυτική έννοια), στην οικοδόμηση και την κατασκευή μιας παρόμοιας υποκειμενικότητας, καθώς διαβάζει, βλέπει, “τα χειρότερα που έχουν έρθει” στην Αθήνα του 2010. Οι ήρωες του Οικονόμου, καθώς περιπλανιούνται στις αντιξοότητες της ζωής της φτωχολογιάς, υπομένοντας εργατικά ατυχήματα, κάρτες, δάνεια, εγκληματικότητα, εκμετάλλευση, ληστείες, την γραφειοκρατία, δυσχερείς ανθρώπινες σχέσεις – αν και με πολύ ωραίο στιλ γραφής, λιτό και περιεκτικό – περιγράφουν τα χειρότερα που περιμένουν το κοινό της βιβλιοφιλίας στην Ελλάδα του ΔΝΤ, ένα κοινό αστικό, με ανώτατη μόρφωση, συνήθως γυναικείου φύλου, σύμφωνα με στατιστικές. Το (εγ)καλούν με δυνατή φωνή: “ΤΙΝΑ, κάνε υπομονή, σκύψε το κεφάλι! Κάτι θα γίνει όμως, θα δεις. Μην απελπίζεσαι και τελείως.” Επιβεβαιώνει ένα παράθεμα από τα τελευταία διηγήματα: “δεν πρέπει να σπαταλάμε τις δυνάμεις μας, είπε στη Νίκη. Είναι θέμα τακτικής, κατάλαβες”. Όπως γράφει ο Νικόλας Σεβαστάκης σε πρόσφατο φύλλο της “Εποχής”: “Νομίζω ότι βρίσκεται «εν τω γίγνεσθαι», σε διαδικασία διαμόρφωσης, η προετοιμασία μιας νέας κοινωνικοπολιτικής διάταξης, ενός «εκσυγχρονισμού νούμερο 2», ο οποίος θα αναζητήσει αργά ή γρήγορα –και ήδη γίνεται λόγος γι’ αυτό– ένα εθνικό μνημόνιο, τη μετατροπή δηλαδή της εξωτερικής νόρμας –το μνημόνιο της τρόικας– σε εσωτερική νόρμα. Της εξωτερικής επιταγής σε εσωτερική νόρμα και για τα άτομα και για τις συλλογικότητες. Η εσωτερίκευση του μνημονίου, στην οποία καλούν ήδη κάποιοι, είναι η αφομοίωση του μνημονίου απ’ τις ψυχές κι όχι μόνον απ’ τα σώματα, που μπορεί να είναι κι απρόθυμα ή ανεπίδεκτα μαθήσεως.”
Αυτό που είναι συγκλονιστικό για μένα στο βιβλίο είναι αυτό που λείπει. Η δράση. Η απουσία της ανθρώπινης πρωτοβουλίας, της δράσης, της ανάληψης ευθύνης για την βελτίωση της ζωής, είτε με ατομικό τρόπο – κατά τις επιταγές της ατομικής επιχειρηματικότητας με ένα φιλελεύθερο τρόπο – είτε με την ανάληψη ομαδικής, κοινωνικής πολιτικής δράσης. Η απογοήτευση από τα κόμματα, την πολιτική και την κοινωνικότητα αποκόβει κάθε δυνατότητα για δράση, οδηγώντας στην απομάκρυνση από την κοινωνική αλληλεγγύη. Ο τίτλος ενός κεφαλαίου του βιβλίου: “κομμάτι κομμάτι μου παίρνουν τον κόσμο μου”. Και εγώ τι κάνω για αυτό; Τα παραδείγματα της ανθρώπινης δράσης που αναφέρονται συνήθως είναι μάταια, συμβολικές κινήσεις εκδραμάτισης, που περισσότερο συνδράμουν στην απογοήτευση και το “σπάσιμο” των ηρώων, παρά στα αποτελέσματα. Αλλά και η ατομική δράση, ένα χόμπυ, ένα κρασί, μια κουβέντα, κάτι που θα δείξει ότι οι ήρωες έχουν πρωτοβουλίες, αποθαρρύνεται, χτυπάει σε έναν τοίχο (του συγγραφέα). Άλλο ένα παράδειγμα από ένα οικείο πλέον πεδίο: “το πιο τρομακτικό πράγμα είναι η δουλειά. Που περιμένεις κάθε 15 και 30 να πληρωθείς. Που μετράς τη ζωή σου με 15ήμερα. Που ξέρεις ότι άμα καυλώσει στα αφεντικά να μη σε πληρώσουν ένα και δυο και δέκα 15ήμερα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Όλη σου η ζωή κρέμεται από τα χέρια τους. Να μετράς τη ζωή σου με 15ήμερα. Αυτό είναι το πιο τρομακτικό.” Αντλώντας πάλι από τον Σεβαστάκη: “αντιλήψεις ότι τα κοινωνικά κεκτημένα είναι κάτι επονείδιστο, αν όχι παράλογο και εξωφρενικό, ότι όλα πρέπει να είναι υπό διαπραγμάτευση, συνοδεύουν αυτή τη ρητορική που συμβάλλει σημαντικά στις δύο κύριες τάσεις του παρόντος: την αυτοενοχοποίηση και την έκρηξη της ανασφάλειας”. Στο τελευταίο διήγημα μόνο, το ζευγάρι των ηρώων επιλέγουν τη δράση, την έξοδο της μετανάστευσης. Αλλά και εκεί: “κανείς δεν θα πει τραγούδια για μας που φεύγουμε. Αλλά εντάξει, κάποια στιγμή θα πούνε κάτι στην τηλεόραση”.
Καταλήγω λοιπόν ότι οι ήρωες των διηγημάτων, συμβολοποιώντας μέσα στις διηγηματικές αφηγήσεις την έκρηξη της εσωτερικευμένης ανασφάλειας, και της κοινωνικής επισφάλειας για το αναγνωστικό τους κοινό, συμβάλουν στην θυματοποίηση του κοινού υποβάλλοντας ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, μετατρέπουν σε εσωτερική νόρμα για εμάς, εσωτερικεύοντας το Μνημόνιο και την οικονομική κρίση του καπιταλισμού, αφαιρώντας τη δυνατότητα ανάληψης δράσης και αγώνα, λες και οι άνθρωποι είναι πειθήνια σφάγια προς θυσία, παγιδευμένοι σε ένα φρούριο απόγνωσης.
Γι’ αυτό και ισχυρίζομαι ότι η συλλογή αυτή διηγημάτων είναι το πρώτο λογοτεχνικό δείγμα “μετά-μνημονίου”.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου για το ποδόσφαιρο…
Τι από τα δύο θα θελες να ζήσεις: τη Λάρισα να σηκώνει την κούπα του Champions League ή ένα ντουέτο με τον Tom Waits στη γιορτή του Φαλλού;
Δεν υπάρχει σύγκριση… Δεν με ψήνει το ποδόσφαιρο. Να παίζεις, ναι, έχει ενδιαφέρον, γιατί σε κατακλύζουν οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ, ως ενήλικας θεατής, να εισπράξω κάτι ιδιαίτερο από αυτό το παιχνίδι, πόσο μάλλον να γίνω οπαδός. Μου κάνει δε φοβερή εντύπωση που διάφοροι «παλιάντρες» (δημοσιογράφοι περιωπής και καλά, πολιτικοί, ακόμα και πνευματικοί –υποτίθεται– άνθρωποι) αναφέρονται στις οπαδικές τους προτιμήσεις σα να είναι κάτι σπουδαίο. Ουστ ρε!
από το avopolis greek.
Διημερίδα Συστημικής Εταιρείας Β. Ελλάδος: 15/16 Οκτ. 2010
η Συστημική Εταιρεία Βορείου Ελλάδος, στο πλαίσιο των εκδηλώσεών της “Θεσσαλονίκης Διάλογοι” και με αφορμή τα 10 χρόνια από την ίδρυσή της διοργανώνει διημερίδα με θέμα “Με Κρίση σε Κρίση. Ανθρώπινα Συστήματα σε δύσκολους καιρούς”.
Η διημερίδα θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 16 και την Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010, στο Γερμανικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης ΓΚΑΙΤΕ (Β. Όλγας 66)
Συνημμένα το Πρόγραμμα της Διημερίδας καθώς και αναλυτικότερες πληροφορίες για την συμμετοχή και την διάρκεια.