Άρθρα

Διήμερο εκπαιδευτικό σεμινάριο στη Αφηγηματική Συμβουλευτική και Θεραπεία 10-11 Απριλίου 2013 στην Αθήνα

Πληροφορίες: 6978442241, Φιλία Ίσαρη.

Working with People’s Distress and Feelings of Personal Failure

Jane Hutton

April 10-11, 2013

This workshop will explore the modern context of the global financial crisis and its particular effects on Greece.  Some of the resulting losses, including personal, financial, employment & status have contributed to distress, trauma and experiences of personal failure for some people.

This narrative workshop will address the concepts of distress as a tribute, double storying in relation to trauma, and modern power as they relate to working in this context of stress and loss.

Participants will have the opportunity to become familiar with the practice mapsassociated with these concepts and to engage in some practice of these.  The focus will be on ways of responding to difficulty that are relevant in the current cultural context.

Υπάρχει περιορισμένος αριθμός θέσεων και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Τόπος διεξαγωγής: Κτήριο “Κωστής Παλαμάς” – Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ακαδημίας 48 και Σίνα, Αθήνα,  Μετρό: Πανεπιστήμιο   


Ημέρες & Ώρες 
: Τετάρτη 10 Απριλίου  9:00 – 15:00  &  Πέμπτη 11 Απριλίου 9:00-14:00.

Συμμετοχή : 40 ευρώ για φοιτητές/αποφοίτους

                      60 ευρώ για επαγγελματίες

 Θα δοθεί Βεβαίωση Παρακολούθησης.

Association of Narrative Counseling-Therapy & Art

Jane Hutton is currently a faculty member of the Dulwich Centre  in Adelaide,Australia.  She is an Australian mental health social worker and narrative therapist with nearly 30 years of experience.   She is  also  working in independent practice offering counselling, teaching and  supervision in narrative therapy both in Australia and internationally.  

Dulwich Center is an independent centre in Adelaide, Australia involved in narrative approaches to therapy and community work,  training, publishing, supporting practitioners in  different parts of the world, and  co-hosting international conferences. http://dulwichcentre.com.au/common-questions-narrative-therapy.html

Michael White and David Epston (1990) — best known for their use of narrative in therapy –are co-founders of the Dulwich Center.  

Narrative psychology (Bruner, 1986; Crossley, 2000; Gergen, 2006; Sarbin, 1986) states that  we understand ourselves and the world around us mostly through stories, and that understanding human beings as entities that construct meaning and act upon the stories they believe in, can lead to fruitful and  effective psychotherapeutic practices.

What are narrative approaches to counselling and therapy? Narrative Therapy  is a very practical psychotherapeutic process in which the therapist collaborates with the client in deconstructing personal and cultural  narratives that negatively affect the client’s sense of resources, efficacy, and identity. Also client and therapist discover and enrich together positive, empowering, and hopeful storylines originating in the client’s  previous experience. Narrative approaches to counselling and  community work centre people as experts in their own lives and views problems as separate from people. Narrative approaches involve ways of understanding the stories of people’s lives, and ways of re-authoring these stories in collaboration between the therapist/counsellor and the people whose lives are being discussed. It is a way of working that is interested in history, the broader context that is affecting people’s lives, and the ethics or politics of this work. 

Συνοδεύοντας την Κρίση: Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα για Συνοδούς Κρίσης

Οι ψυχώσεις (διαγνωσμένες ως σχιζοφρένειες, διπολικές διαταραχές ή άτυπα ψυχωσικά σύνδρομα) είναι ο νούμερο ένα λόγος ψυχιατρικού εγκλεισμού σε όλο το δυτικό κόσμο. Η βασική, αν όχι η μοναδική, αντιμετώπιση στην ψυχιατρική αποτελεί η χορήγηση νευροληπτικών και άλλων ψυχοφαρμάκων, για πολλά χρόνια και τις περισσότερες φορές ισοβίως, και η άσκηση σωματικής και ψυχολογικής βίας στα ψυχιατρικά καταστήματα, αλλά και στους φυσικούς χώρους διαβίωσης των ενδιαφερόμενων προσώπων, κοντά στις οικογένειές τους. Οι άνθρωποι που ξεκινούν μια τέτοια πορεία καταλήγουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία βαθύτατα αποδυναμωμένοι και αποδιοργανωμένοι στην κοινωνική και προσωπική τους ζωή. Έτσι οι ψυχώσεις ταυτίζονται στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου με την τρέλα στην πιο ανέλπιδη μορφή της. Πολλοί επαγγελματίες ισχυρίζονται ότι πρόκειται για κλινικές εικόνες, που δεν ανταποκρίνονται σε καμιά ψυχοθεραπεία.

Αλλά τι είναι τρέλα; Τι μπορεί να κάνει ο επαγγελματίας ψυχικής υγείας μπροστά στον σκληρό πυρήνα της κλασικής ψυχιατρικής, τις ψυχώσεις κάθε τύπου, που από τον ορισμό τους ακόμα τείνουν να αντιμετωπίζονται ως ανίατες νόσοι με προϊούσα πορεία προς τον εκφυλισμό της προσωπικότητας, τον κοινωνικό εκμηδενισμό και την καταστροφή κάθε προοπτικής ενός δημιουργικού μέλλοντος; Πώς μπορούμε να συναντήσουμε τις ακραίες αυτές ψυχικές εμπειρίες, με έναν τρόπο που να ανοίγει, αντί να κλείνει, προοπτικές ζωής;

 

Α. Οι θεωρητικές και πρακτικές απαρχές του προτεινόμενου προγράμματος

Ενώ η κυρίαρχη ψυχιατρική θέση αντιμετωπίζει την οξεία κρίση ως απόδειξη βιοχημικών και εγκεφαλικών δυσλειτουργιών και προσπαθεί κατά το δυνατόν άμεσα να την καταστείλει, η θέση των κινημάτων των ανθρώπων με προσωπική ψυχιατρική εμπειρία και κριτικών επαγγελματιών στο χώρο της ψυχικής υγείας, βλέπουν στην οξεία κρίση ένα μεγάλο δυναμικό σοβαρών και ευεργετικών αλλαγών στη ζωή του ατόμου σε κρίση, το οποίο καταστελλόμενο ψυχιατρικά ακυρώνεται στην θεραπευτική δυναμική του. Η ψυχιατρική βία, τα δεσίματα, τα ηλεκτροσόκ, η αναγκαστική χορήγηση νευροληπτικών, οι αναγκαστικές νοσηλείες, είναι ένας κόσμος που έχει κηρύξει τον πόλεμο στην Κρίση, με πολύ φτωχά θεραπευτικά αποτελέσματα και πολύ υψηλό κόστος σε ζωές, αλλά και σε χρήματα στο παγκόσμιο σύστημα υγείας.

Στο προτεινόμενο εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα εκπαιδευτούν άνθρωποι που το επιθυμούν σε μια νέα πράξη στον τομέα των ψυχωσικών ή/και ψυχιατρικών κρίσεων. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της προσέγγισης είναι η υποστήριξη των ενδιαφερομένων προσώπων ή/και των οικογενειών τους στο να αντέξουν την οξεία κρίση χωρίς βίαιες ψυχιατρικές προσαγωγές και ακούσια φαρμακοθεραπεία έως την αποκλιμάκωσή της και να την αξιοποιήσουν στην κατεύθυνση βαθύτερων αλλαγών στη ζωή όλων των εμπλεκομένων. Η βασική ιδέα είναι ότι η κρίση εκφράζει με συμβολικό τρόπο υπαρκτά προβλήματα αλληλεπιδράσεων και σχέσεων σε ένα υπαρξιακό επίπεδο, άρα έχει κάτι να πει, είναι κάτι που παρέρχεται, αν δεν επιμολυνθεί με δευτερογενή βία, και μπορεί να γίνει αντικείμενο επεξεργασίας στη συνολικότερη βιογραφία του ατόμου και της οικογένειάς του. Η πλήρης ανάρρωση από μια ψυχωσική κρίση μπορεί να είναι εφικτή, χωρίς περαιτέρω επαφή του ατόμου με την ψυχιατρική.

Οι θεωρητικές βάσεις της προσέγγισης αυτής βρίσκονται στον συστημικό τρόπο σκέψης και δουλειάς, την εμπειρία που μεταφέρουν τα κινήματα αυτοβοήθειας ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία, το κίνημα της Ανάρρωσης διεθνώς (Recovery), και εμπειρίες πρακτικών όπως ο Ανοιχτός Διάλογος (Σεϊκούλα, Φινλανδία), τα Προγράμματα Σωτηρία (Μόσερ, Τσιόμπι κ.α. σε Ευρώπη και Αμερική) και εγχειρήματα υποστήριξης σε οξεία κρίση όπως το Σπίτι Φυγής στο Βερολίνο, το πρόγραμμα Windhorse κ.α.

 

 

Β. ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Η εκπαίδευση διαρκεί 2 χρόνια (από Μάρτιο έως και Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς με διάλειμμα Ιούλιο- Αύγουστο) και έναν τρίτο χρόνο πρακτικής (συνολικά 3 χρόνια) στη βάση ενός σαββατοκύριακου το μήνα και περιέχει:

 

Το 1ο έτος:

10 Σαββατοκύριακα, ένα κάθε μήνα με τα εξής περιεχόμενα ανά σαββατοκύριακο:

– Θεωρητικό σεμινάριο (4 ώρες)

– Ένα βιωματικό σεμινάριο προσωπικής ανάπτυξης των εκπαιδευομένων διάρκειας 3 ωρών

– Συμμετοχή σε 3ωρο εναλλακτικό «Σεμινάριο πάνω στην ψύχωση», όπου άνθρωποι με προσωπική ψυχωσική εμπειρία συζητούν, εξηγούν και διδάσκουν τι είναι αυτό που ονομάζεται ψυχιατρικά Ψύχωση και συμμετοχή σε διαδικασίες παραγωγής γνώσης από την ομάδα αυτή.

 

2ο έτος

10 Μονοήμερες συναντήσεις, 1 ανά μήνα με τα εξής περιεχόμενα ανά συνάντηση:

  • Θεωρητικά σεμινάρια με ενεργή συμμετοχή των εκπαιδευομένων 4 ώρες

  • Ένα βιωματικό σεμινάριο προσωπικής ανάπτυξης των εκπαιδευομένων ανά μήνα διάρκειας 3 ωρών

  • Εποπτεία τυχόν ανάλογων εμπειριών των συμμετεχόντων

Εκτός αυτών:

  • Ταξίδια γνωριμίας με εργαζομένους σε θεσμούς εκτός Ελλάδας και επί τόπου γνωριμία των τρόπων δουλειάς εκεί.

  • Εμπλοκή σε πρακτικές πραγματικής στήριξης οικογενειών με μέλος σε κρίση, οι οποίες επιθυμούν να δοκιμάσουν το μοντέλο

  • Σύνδεση ανταλλαγής εμπειριών και αμοιβαίας εποπτείας με ομάδες παλαιότερων θεσμών στην Ευρώπη.

 

3ο έτος

10 Μονοήμερες συναντήσεις, 1 ανά μήνα

– Πρακτική σε οικογένειες που έχουν αίτημα υποστήριξης σύμφωνα με το μοντέλο κατά ομάδες με

– συστηματική εποπτεία και θεωρητική τεκμηρίωση της πράξης 6 ώρες το μήνα.

 

Η θεωρητική γνώση που προσφέρεται αφορά:

  • Θεωρίες περί ψυχικής υγείας και τρέλας διαχρονικά στην ανθρώπινη ιστορία

  • Υπάρχουσες πρακτικές αντιμετώπισης των ψυχωσικών κρίσεων διαχρονικά στην ανθρώπινη ιστορία

  • Η κλασική ψυχιατρική άποψη επί του θέματος.

  • Ψυχιατρική Φαρμακολογία.

  • Μέθοδοι υποστήριξης ανθρώπων που θέλουν να διακόψουν τα ψυχοφάρμακα ή βρίσκονται σε διαδικασία μείωσής τους.

  • Επίκαιρο νομικό πλαίσιο αντιμετώπισης της τρέλας και των κρίσεων στην Ελλάδα και την Ευρώπη και πρακτικές νομικής υποστήριξης σε περίπτωση κρίσης.

  • Η οπτική των οικογενειών ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία και πιθανή εμπλοκή τους στις εναλλακτικές προσεγγίσεις.

  • Βασικές αρχές θεραπευτικού διαλόγου με οικογένειες σε κρίση.

  • Μέθοδοι οργάνωσης ομάδας κρίσεων και υποστηρικτικών δικτύων κατά την κρίση και μετά απ’ αυτήν.

  • Υποστήριξη στη σύνταξη ψυχιατρικών διαθηκών.

  • Συνοδεία των ενδιαφερομένων ανθρώπων και των οικογενειών τους μετά την αποκλιμάκωση της κρίσης.

Στόχος είναι η κάθε εκπαιδευόμενη ομάδα να μπορεί να παρέμβει ως ομάδα υποστήριξης κρίσης μετά το πέρας της εκπαίδευσης σε οικογένειες που θα το ζητήσουν.

 

Γ. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Ως εκπαιδευόμενοι γίνονται δεκτοί: επαγγελματίες ψυχικής και γενικής υγείας, συγγενείς ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία, άνθρωποι με προσωπική ψυχιατρική εμπειρία, οι οποίοι θέλουν να προσφέρουν έργο στην υποστήριξη άλλων ατόμων, που περνούν τέτοιες στιγμές, και τις οικογένειές τους εμπλεκόμενοι και οι ίδιοι σε ένα πείραμα μοναδικό αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.

Η κάθε ομάδα εκπαίδευσης δεν μπορεί να ξεπερνά τα 15 άτομα.

 

Υπεύθυνη προγράμματος: Άννα Εμμανουηλίδου, Κλινική Ψυχολόγος (Dr. Phil., Msc), συστημική ψυχοθεραπεύτρια και επόπτρια (IGST Χαϊδελβέργης, Γερμανία), ιδρυτικό μέλος του Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα στο Χώρο της ψυχικής Υγείας και του Δικτύου υποστήριξης Ανθρώπων που θέλουν να σταματήσουν τα ψυχοφάρμακα.

Κόστος συμμετοχής: 900 ευρώ ανά έτος (90 ευρώ το μήνα, συμπεριλαμβάνεται έντυπο υλικό). Για άτομα με προσωπική ψυχιατρική εμπειρία και απόρους προβλέπεται ειδική συνεννόηση.

 

Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να στείλουν ένα σύντομο βιογραφικό τους δηλώνοντας τους λόγους που ενδιαφέρονται να εκπαιδευτούν στο συγκεκριμένο μοντέλο στη διεύθυνση: ΄Αννα Εμμανουηλίδου, Α.Γ. Παπανδρέου 74, 55132, Θεσσαλονίκη ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση annaemmanouelidou@yahoo.gr ή τηλεφωνικά στο τηλ 6947320479. Προβλέπεται μια προσωπική γνωριμία (συνέντευξη) πριν την τελική διαμόρφωση της ομάδας εκπαίδευσης. Καταληκτική ημερομηνία αιτήσεων: 15. Μαρτίου 2013.

Ανοιχτή παρουσίαση βιωματικού προγράμματος – Ενημέρωση γονέων και ειδικών

Ανοιχτή πρόσκληση

Μαθαίνω παίζοντας με την ομάδα…

Το Κέντρο Αντιμετώπισης Ειδικών Μαθησιακών Δυσκολιών και Συμβουλευτικής Οικογένειας σας προσκαλεί στην ανοιχτή παρουσίαση των ομαδικών προγραμμάτων βιωματικής μάθησης (κατάκτηση των μαθησιακών στόχων μέσα από το θεατρικό παιχνίδι).

Τα ομαδικά προγράμματα απευθύνονται σε παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη μαθησιακή διαδικασία, όπως:

  • Προβλήματα Λόγου
  • Μαθησιακές Δυσκολίες
  • Προβλήματα Συμπεριφοράς
  • Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)

Οι ομάδες βιωματικής μάθησης γίνονται μία φορά την εβδομάδα και απευθύνονται σε παιδιά από 5-12ετών.

Στην ομιλία θα γίνει παρουσίαση της φύσης αυτών των δυσκολιών, καθώς και των μεθόδων παρέμβασης μέσα από το θεατρικό παιχνίδι και τις βιωματικές δραστηριότητες.

Ως εκπαιδευτικοί και ειδικοί επιστήμονες σκεφτόμαστε συνεχώς εναλλακτικούς τρόπους και μεθόδους να προσφέρουμε τη γνώση στα παιδιά που το χρειάζονται, όταν οι τυπικές και συνήθεις μέθοδοι διδασκαλίας δεν είναι αρκετές. Κυρίως βέβαια μας απασχολεί πώς θα τα κάνουμε να ορθοποδήσουν όταν αισθάνονται πως δεν μπορούν να τα καταφέρουν.

Παράλληλα με την ομιλία θα λειτουργεί και εργαστήρι δημιουργικής απασχόλησης για τα παιδιά.

Θα μιλήσουν:

Μαρία Σκόκου (Ειδική Παιδαγωγός-Εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού)

Μαρία Κουλούρη (Λογοθεραπεύτρια-Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας)

Γιώργος Κεσίσογλου (Ψυχολόγος-Οικογενειακός Θεραπευτής)

Τη δημιουργική απασχόληση έχει αναλάβει η Πένυ Τοπιντζή (θεατρολόγος-εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού)

Η παρουσίαση απευθύνεται σε γονείς, εκπαιδευτικούς, ειδικούς επιστήμονες, σπουδαστές και μαθητές.

Σας περιμένουμε μικρούς και μεγάλους.

Ώρα: Σάββατο 09/03/2013 17:00-19:00. Η είσοδος είναι ελεύθερη       

Διεύθυνση: Αργυρουπόλεως 14, Λυκαβηττός, Τηλ. 2106464898

Απαραίτητη η κράτηση θέσης και η δήλωση της συμμετοχής παιδιών στο πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης

Μικρό Εγκόλπιο Αυτοπροστασίας για Ίκαρους

Τα Διλήμματα:

Το άρθρο αυτό φιλοδοξεί να ανακινήσει το θέμα των αυτοκτονιών. Ένα ευαίσθητο θέμα, για το οποίο ακόμα δεν υπάρχουν αδιάβλητα στατιστικά στοιχεία. Στα μνημονιακά χρόνια, οι συνεχείς αυτοκτονίες (πχ η αυτοκτονία του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού στο Σύνταγμα) αναταράσσουν το κοινωνικό θυμικό. Οι ίδιες αυτοκτονίες όμως συγκροτούν στο δημόσιο διάλογο την αγκυροβόληση ενός κύριου διλήμματος πολιτικής/επιστήμης: μέσα ή έξω; υπάρχουν μεμονωμένα άτομα ή κοινωνία; ατομική ευθύνη ή κοινωνική; ψυχοπαθολογία ή μνημόνιο;

 

‘Όμως εδώ θα ασχοληθώ με ένα συγκεκριμένο αριθμό πρόσφατων αυτοκτονιών: ο Βαγγέλης Σταμούλιας από τη Λαϊκή Συνέλευση Αιγάλεω, ο δάσκαλος Σάββας Μετοικίδης, ο Γιάννης ο Ληστής (Κτιστάκης) από τα Χανιά, στο εξωτερικό ο ακτιβιστής του διαδικτύου Aaron Schwartz, ίσως τόσοι άλλοι που δεν έπεσαν στην αντίληψή μου, που οι ζωές τους ίσως δεν ήταν τόσο αξιομνημόνευτες στη δημόσια σφαίρα. Μπορεί να τις θεωρούμε πολιτικές λόγω των συνθηκών απελπισίας που επέβαλλαν οι μνημονιακές πολιτικές, αλλά σίγουρα να τις δούμε και ως αυτοκτονίες, αυτή την τραγική στιγμή της ανθρώπινης οδύνης όταν ένας άνθρωπος περνάει το κατώφλι του να αφαιρέσει τη ζωή του.

 

Η ματιά του Icarus Project:

Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω λοιπόν, βάζοντας και βγάζοντας τα γυαλιά του “ειδικού ψυ”, και εμπνεόμενος από το Icarus Project1 – όσο αντιφατική κι αν είναι αυτή η συνύπαρξη!- να συζητήσω αυτές τις συγκεκριμένες αυτοκτονίες. Το Icarus Project αντιλαμβάνεται τις δυνατότητες των ανθρώπων για “εναλλακτικές καταστάσεις συνείδησης” (altered states) ως “επικίνδυνα δώρα” που χρειάζεται να καλλιεργηθούν και να φροντιστούν, παρά ως ασθένεια ή διαταραχή που πρέπει να θεραπευθεί ή να εξουδετερωθεί με την επιβολή της γνώσης/εξουσίας του “ψυ συμπλέγματος2”. Αυτό βασίζεται στην πεποίθηση ότι “τα συνυφασμένα νήματα της τρέλας και της δημιουργικότητας μπορούν να εμπνεύσουν την ελπίδα και το μετασχηματισμό σε ένα καταπιεσμένο και πληγωμένο κόσμο”.

 

Πραγματικά, η πολιτική δράση και η ζωή των ανθρώπων αυτών που ενέπνευσαν αυτό το άρθρο, η κοινωνική συνείδηση και προσφορά τους, με οδηγεί να τους ονομάσω Ίκαρους ή ζιζάνια στην κοινωνία. Σαν Ίκαροι, θέλουν να πετάξουν ψηλά, κοντά στον ήλιο, να δράσουν, να βοηθήσουν, να φωνάξουν, να ερωτευτούν, αλλά κάποτε καίγονται τα φτερά τους, δεν αντέχουν την κάψα και πέφτουν στη Γη. Σαν ζιζάνια, φυτρώνουν, κάνουν ένα ξεπέταγμα προς τα πάνω, αναστατώνουν το φυτό που τα έχει δίπλα του, αλλά επειδή δεν έχουν βαθιές ρίζες, μαραίνονται από τον ήλιο. Μια τέτοια δράση αυτών των ανθρώπων, με κάνει να τους θαυμάζω.

 

Η ματιά του “ειδικού ψυ”:

Από την άλλη όμως, βάζοντας τα γυαλιά του “ειδικού ψυ-”, δεν μπορώ να μην διακρίνω και τη δυνατότητα μιας διάγνωσης ψυχοπαθολογίας. Η πιο συχνή διάγνωση/περιγραφή για τέτοιες περιπτώσεις έχει το όνομα της διπολικής διαταραχής (ΔΔ), παλιά τη λέγαμε μανιοκατάθλιψη. Πολλοί “ειδικοί ψυ-”, αν και την κατατάσσουν στις διαταραχές της διάθεσης, την θέτουν δίπλα στη σχιζοφρένεια και τη σχιζοσυναισθηματική διαταραχή στις ψυχώσεις, όσον αφορά τις ακραίες καταστάσεις που βιώνονται στους δυο πόλους. Η ΔΔ είναι μια “κυκλική” διαταραχή όπου οι ασθενείς βιώνουν περιοδικά επεισόδια μανίας και κατάθλιψης, γράφει η βικηπαίδεια3. Η περίοδος μανίας χαρακτηρίζεται συνήθως από έξαρση, υπερκινητικότητα και συναισθηματική διέγερση. Τα άτομα με μανία συνήθως βιώνουν αύξηση της ενέργειας (υπερκινητικότητα) και μείωση της ανάγκης για ύπνο, πολλά άτομα επίσης βιώνουν επιταχυμένο ρυθμό ομιλίας συχνά με μεγάλα άλματα στη σκέψη που μπορεί να εμποδίζουν τους άλλους να παρακολουθήσουν τους συνειρμούς τους. […] Η συμπεριφορά τους μπορεί να γίνει ενοχλητική και επιθετική. Πολλά άτομα μπορεί να θεωρούν ότι είναι σε μια “ειδική αποστολή” ή ότι είναι ανώτεροι όλων των άλλων, ιδέες που θεωρούνται μεγαλοπρεπείς και εξωπραγματικές. Το άτομο μπορεί να πάρει επικίνδυνα ρίσκα όπως ανεξέλεγκτη σεξουαλική δραστηριότητα ή απερίσκεπτες οικονομικές επενδύσεις, ή ακόμη και να θέσει σε κίνδυνο την σωματική του ακεραιότητα. Τα συμπτώματα της καταθλιπτικής φάσης της διπολικής διαταραχής είναι: αίσθημα λύπης, άγχος, τύψεις, οργή, απομόνωση, απελπισία, διαταραχές στον ύπνο και της όρεξης για φαγητό, εξάντληση, απώλεια ενδιαφέροντος για πολλές δραστηριότητες, προβλήματα συγκέντρωσης, απάθεια, αποπροσωποποίηση ή αποπραγμοποίηση, απώλεια ενδιαφέροντος για διάφορες σεξουαλικές δραστηριότητες, κοινωνικό άγχος και ντροπή, οξυθυμία, χρόνιος πόνος (χωρίς κάποιο γνωστό αίτιο), τάσεις ή απόπειρες αυτοκτονίας.

 

Οι περιγραφές των φάσεων ή των διαθέσεων, με το εξουδετερωμένο λεξιλόγιο της εκλαϊκευμένης κυρίαρχης ψυχιατρικής, κατασκευάζουν το πρόβλημα ως ενδοψυχικό, ατομικής ψυχοπαθολογίας. Σίγουρα μπορεί και να περιγράφουν μεμονωμένες περιόδους ζωής πολλών ανθρώπων. Ασχέτως του αν είναι χρήσιμη αυτή η διάγνωση, γεγονός είναι ότι οι απόπειρες αυτοκτονίας και η σκέψη τους – αυτό που ορίζεται διαγνωστικά ως “αυτοκτονικός ιδεασμός” – στη καταθλιπτική φάση, μερικές φορές πετυχαίνουν και ο Ίκαρος γκρεμίζεται. Πολλά μπορούν να γραφτούν ως κριτική στα συστήματα ψυχιατρικών διαγνώσεων, ή/και στην πολιτική χρησιμότητα της “ψυ” ετικετοποίησης αντισυστημικά δρώντων πολιτών4 αλλά δεν είναι εδώ αυτός ο σκοπός.

 

6 βασικές συμβουλές προφύλαξης/προστασίας5:

Σκοπός τελικά του άρθρου είναι μερικές συμβουλές αυτοβοήθειας από τη σκοπιά ενός “ψυ ειδικού”, που γράφει από μια ηθική στάση φροντίδας6 (Gilligan, 1993) για την καλλιέργεια των δώρων αυτών της τρέλας. Μια ηθική στάση που προτείνει την αυτοβοήθεια, τις απλές συμβουλές που προέρχονται από την καταγραφή της εμπειρίας των άμεσα ενδιαφερόμενων, έναντι της μυστικοποίησης της ψυχοθεραπείας, ως μια πρακτική αυθεντίας από “κατά φαντασίαν θεραπευτές”7. Μια τέτοια στάση εκκινεί από την πεποίθησή μου ότι τέτοιοι άνθρωποι-ζιζάνια, τέτοιοι Ίκαροι χρειάζονται στην κοινωνία, γιατί διαταράσσουν τα βαλτωμένα νερά, μας δείχνουν νέους τρόπους να πηγαίνουμε ψηλότερα, μας (εμ)ψυχώνουν. Γι αυτό (μας) χρειάζεται να μάθουν να προφυλάγονται.

 

1. Πώς ήταν ως τώρα, πώς άρχισε και τι συνέβη πριν στο παρελθόν: Η πρωταρχική συμβουλή είναι να μπορείτε να προσδιορίσετε τις συνθήκες πριν την κάθε περίοδο κρίσης, ποια είναι τα γεγονότα που την “πυροδοτούν”. Παρόλο που και πάλι κάτι τέτοιο είναι διαφορετικό για τον καθένα, υπάρχει ένας κατάλογος από συχνά εμφανιζόμενα σημάδια, που προειδοποιούν για τον ερχομό μιας κρίσης:

  • Αυξανόμενες διαταραχές ύπνου

  • Αλλαγές στην αντίληψη

  • Αλλαγές στην σκέψη

  • Αλλαγές στην αντίληψη του σώματος

  • Αλλαγές στην συμπεριφορά

  • Αλλαγές στην συμπεριφορά των άλλων ανθρώπων

 

2. Επικέντρωση στην επαφή με τον εαυτό μου, στη στιγμή: ενσυνείδητη επαφή με τον εαυτό μου, να καταλαβαίνω τις ανάγκες μου, κάθε στιγμή. Βοηθητικές μπορεί να είναι εδώ οι τεχνικές διαλογισμού της προσέγγισης της Ενσυνειδητότητας (Mindfulness)8 που μετατοπίζουν το κέντρο προσοχής από το «Κάνω» στο «Είμαι/Υπάρχω». Οι τεχνικές αυτές μπορούν να εφαρμοστούν οπουδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή καθώς το μόνο που χρειάζεται είναι το να συντονιστείτε με την εμπειρία σας έτσι όπως ξεδιπλώνεται στον παρόντα χρόνο. Χρήσιμο είναι να αφουγκράζεστε καθημερινά και να ρωτάτε τον εαυτό σας :

  • είμαι ευχαριστημένος-η με την ζωή που ζω; Υπάρχουν πράγματα που θέλω να αλλάξω;
  • Πώς θα μπορούσα να τα αλλάξω; Υπάρχουν άνθρωποι, που μπορούν να με στηρίξουν και να με ενθαρρύνουν σ’ αυτό;
  • Όταν έχω επιθυμίες, οι οποίες εξαιτίας εξωτερικών παραγόντων δεν μπορούν να ικανοποιηθούν, υπάρχει ίσως κάποια παρόμοια ή κάποια μικρότερη επιθυμία, την οποία να μπορώ να ικανοποιήσω;

 

3. “Οι φίλοι κάνουν το καλύτερο φάρμακο”: Μιλήστε σε κάποιο φίλο/η που εμπιστεύεστε για αυτά που νιώθετε και τις περιόδους κρίσης. Βεβαιωθείτε ότι μπορεί, θέλει και έχει τα τηλέφωνα επικοινωνίας σας για να σας ψάξει, αν “εξαφανιστείτε” για κάποιο διάστημα. Ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας για την πρόληψη είναι το να έχουμε έναν κύκλο φίλων ή γνωστών, με τους οποίους αισθανόμαστε καλά και μπορούμε να συζητήσουμε τις δυσκολίες μας, αλλά και τις χαρές της ζωής μας. Εδώ μπορεί να είναι βοηθητική η επαφή με μια ομάδα αυτοβοήθειας.

 

4. Λίστα για την περίπτωση της κρίσης: Ανακαλέστε με βάση την τελευταία περίοδο κρίσης τι σας βοήθησε και τι σας έβλαψε τότε και φτιάξτε με βάση αυτές τις εμπειρίες έναν κατάλογο από πράγματα, που μπορείτε να κάνετε σε περίπτωση κρίσης.

 

5. Χώρος – καταφύγιο: Διαμορφώστε μια γωνιά όπου νιώθετε ηρεμία και ασχοληθείτε με πράγματα που χαλαρώνουν (μουσική, διαλογισμό, μαγείρεμα, διάβασμα, χειρωνακτικές εργασίες, κλπ) ή ακόμα και γυμναστική, γιόγκα, ποδήλατο.

 

6. Νομικά Δικαιώματα: Ενημερωθείτε από έναν έμπιστο σας δικηγόρο για τα προσωπικά σας δικαιώματα έναντι του νόμου σε περίοδο κρίσης, για την αποφυγή (βίαιης) αναγκαστικής νοσηλείας.

Πολιτικοοικονομικά θα πρέπει να χτυπήσεις”:

Βγάζοντας τα γυαλιά του “ειδικού ψυ”, καταλαβαίνω ότι η ψυχολογιοποίηση είναι η πιο πρόσφορη κριτική για την προοπτική αυτού του άρθρου. Ωστόσο, η φροντίδα, η αυτοβοήθεια, και η μη-παθολογικοποίηση του πολιτικού είναι ο προσανατολισμός αυτού του άρθρου, όχι η κατάφαση της εξουσίας/γνώσης του “ειδικού ψυ” μέσα από την άκριτη απόδοση διαγνώσεων. Γιατί, σε κάθε περίπτωση, τα έχει πει καλύτερα στα τετράστιχα του ο Γιάννης Νεγρεπόντης, όπως τα τραγούδησε ο Λ.Κηλαηδόνης9 σε μια άλλη ταραχώδη περίοδο, σχεδόν 40 χρόνια πριν:

Η ψύχωση παράγωγο
βαθύτερης αιτίας
κυρίως οικονομικής
δομής της κοινωνίας

Στη θεραπεία παράλληλα
θα πρέπει να κοιτάξεις
απ’ την αιτία ριζικά
τον κόσμο ν’ απαλλάξεις

Και το κακό στη ρίζα του
αν το αντιμετωπίσεις
πολιτικοοικονομικά
θα πρέπει να χτυπήσεις

 

1http://theicarusproject.net/: Ένα δίκτυο ανθρώπων που ζουν με/έχουν επηρεαστεί από εμπειρίες που κοινότυπα φέρουν τη διάγνωση και την ετικέτα ψυχιατρικών διαταραχών. Είναι δίκτυο αυτοβοήθειας σε ΗΠΑ και Η.Β., που οραματίζεται μια νέα κουλτούρα και γλώσσα η οποία να συνηχεί με τις πραγματικές εμπειρίες “ψυχικής ασθένειας” παρά να προσπαθεί να χωρέσει τις ζωές των μελών του σε ένα συμβατικό πλαίσιο (ψυχιατρικής διάγνωσης).

2 Rose, N. (1985) The Psychological Complex, London: Routledge.

3 Στο λήμμα για τη ΔΔ: http://goo.gl/z3KIk. Αντλώ από τη Βικηπαίδεια για τη σαφήνεια, απλότητα και προσβασιμότητα της περιγραφής των συμπτωμάτων της ΔΔ . Ωστόσο, σίγουρα, τα διαγνωστικά κριτήρια και η διαφοροδιάγνωση της διπολικής διαταραχής είναι πολύ πιο αμφίσημα και ανάλογα της συγκεκριμένης παθολογικής φαινομενολογίας του ανθρώπου και της ερμηνείας του “ψυ ειδικού” (ψυχιάτρου, ψυχολόγου, κλπ).

4Levine, B.E. “Με ποιο τρόπο οι ψυχολόγοι υπονομεύουν τα δημοκρατικά κινήματα” (μτφρ. Α.Βατσινάς), Radicalμα τ.2.

5Έχω αντλήσει στοιχεία για τις συμβουλές αυτές από τον οδηγό “…Τι (δε) με βοηθάει όταν τρελαίνομαι…”, που διαθέτει το Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στο Χώρο της Ψυχικής υγείας, σε απόδοση από τα Γερμανικά της Άννας Εμμανουηλίδου. Διαθέσιμο στο: http://goo.gl/C2ipb

6 Gilligan, C. (1993). In a Different Voice: Psychological Theory and Women’s Development. Cambridge, MA: Harvard University Press.

7Βατσινάς, Α. (2012) “Η κρίση ως ψευδασθένεια και οι κατά φαντασίαν θεραπευτές”, Radicalμα τ.1.

8 Μαρία-Έρση Κολίρη: “Ζώντας Εν συνειδήσει – η εφαρμογή του διαλογισμού στην ψυχοθεραπεία”, διαθέσιμο στο: http://goo.gl/sthRV

9 Γιάννης Νεγρεπόντης – Λουκιανός Κηλαηδόνης: “Η αντιμετώπιση των ψυχώσεων”, από το δίσκο “Απλά Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας” (1975)

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕΣΩ ΤΕΧΝΗΣ

 

Προσεγγίζοντας την εικόνα σώματος μέσα από τη δημιουργικότητα

το σεμινάριο αυτό το διοργανώνουν 2 φίλες, είναι πολύ αξιόλογη προσπάθεια, γι’ αυτό και πρέπει να προβάλλεται! ΓΚ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Υμνώ το σώμα που πλάθει τη συνείδησή μου

που φυλάει σε μια κρυψώνα του όσα της ξεφεύγουν

που γεννάει αισθήσεις, σκέψεις, τη μιλιά μου.Το σώμα

που όταν χαθεί θα ζει μες στις δικές μου λέξεις

αυτό που μου γέννησε και τη λέξη χρόνος

γιατί χωρίς το ανθρώπινο κορμί χρόνος δεν υπάρχει

ή κι αν υπάρχει ποτέ δεν αποχτάει νόημα.

 

Υμνώ το σώμα που με αντέχει, δε με έχει βαρεθεί

δε με έχει αποτινάξει από πάνω του,το σώμα που

ό,τι κι αν του κάνω, με μεταφέρει, με μετακινεί, με κρατάει ορθό.

Υμνώ το απόλυτο σώμα, το σώμα όλων, το δικό μου,

που με καλύπτει, με έχει σφιχτά αγκαλιασμένο

αυτό που μαζί μια μέρα θα τελειώσουμε

( απόσπασμα από το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου “ Υμνώ το σώμα”)

 

ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΊΑ ΜΕΣΩ ΤΕΧΝΗΣ;

Με τον όρο θεραπεία μέσω τέχνης εννούμε την ψυχοθεραπευτική εκείνη προσέγγιση που χρησιμοποιεί τη δημιουργική διαδικασία της τέχνης προκειμένου να βελτιώσει τη φυσική, νοητική και συναισθηματική ευημερία των ατόμων ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, κοινωνικής ομάδας. Στηρίζεται στην πεποίθηση ότι η δημιουργική διαδικασία λειτουργεί ως προβολικό εργαλείο και με αυτο τον τρόπο βοηθά στην ανάδυση ενδόμυχων σκέψεων, στην επίλυση συγκρούσεων, στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, στη μείωση των επιπέδων άγχους, στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και της προσωπικής ανάπτυξης του ατόμου.

Σημασία στη θεραπεία μέσω τέχνης δεν έχει το αισθητικό αποτέλεσμα, δεν κρίνονται δηλαδή τα άτομα με βάση τις καλλιτεχνικές τους κλίσεις. Ενδιαφέρει περισσότερο η διαδικασία και η επαφή του ατόμου με την προσωπική του δημιουργική πλευρά.

 

ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΕΙΚΟΝΑ ΣΩΜΑΤΟΣ

Πολλές φορές ο τρόπος που ένας άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του μπορεί να είναι διαφορετικός από την εικόνα που έχουν οι άλλοι για αυτόν. Εικόνα σώματος είναι η υποκειμενική αντίληψη που έχουμε για την εξωτερική μας εμφάνιση και συμπεριλαμβάνει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας σε σχέση με το σώμα και τα χαρακτηριστικά μας.

Κάθε κοινωνία διαμορφώνει κατά καιρούς τις δικές της αντιλήψεις για την ιδανική εικόνα σώματος, ως απόρροια διαφόρων κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων, αλλά και των μηνυμάτων και των προτύπων ομορφιάς. Οι εικόνες, όμως, για το σώμα που κυριαρχούν στο χώρο των ΜΜΕ αποκκλινουν σταθερά από τα σώματα που στην πραγματικότητα υπάρχουν. Πρόκειται για «ιδεατές κατασκευές», οι οποίες τοποθετούν το άτομο σε διαρκή θέση σύγκρισης, με αποτέλεσμα να διαμορφώνει συχνά διαστρεβλωμένη ή αρνητική εικόνα για το ίδιο.

 

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΩΜΑΤΟΣ;

 

Ας αναλογιστούμε πόσες φορές στην καθημερινότητά μας ακούμε το σώμα του και τις ανάγκες/επιθυμίες του και πόσες το εμπιστευόμαστε στην επικοινωνία μας έναντι του λόγου που μας παρέχει περισσότερη ασφάλεια. Αναφέραμε προηγουμένως πως κάποιος/α μπορεί να έχει διαστρεβλωμένη, αρνητική ή και παντελώς ελλιπή εικόνα για τον εαυτό του. Η εικόνα αυτή βιώνεται από το άτομο με συναισθήματα δυσαρέσκειας, ντροπής, απογοήτευσης και θυμού, μειώνει την αυτο-εκτίμησή του, δημιουργεί αίσθηση ανικανοποίητου, έντονο στρες, δυσκολία αποδοχής του εαυτού και επηρεάζει σημαντικά την καθημερινότητά του, τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους και την ικανότητά του να απολαμβάνει τη ζωή.

Μέσα από την ενασχόληση με ποικίλα εκφραστικά μέσα( ζωγραφική, κολάζ, θεατρικό παιχνίδι, μουσική, σωματική έκφραση) θα επιχειρήσουμε να ανακαλύψουμε τη δημιουργική

πλευρά του εαυτού μας και να την εμπιστευτούμε προκειμένου να δώσουμε διέξοδο σε ασυνείδητες σκέψεις και καταπιεσμένα συναισθήματα και να συμφιλιωθούμε με την εικόνα μας στο σύνολό της.

 

ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ

Σάββατο 23/2/13 και ώρες 10.00- 13.00: Σώμα και αισθήσεις

Κυριακή 24/2/13 και ώρες 12.00- 14.30: Το σώμα ως φορέας μη λεκτικής επικοινωνίας

ώρες 14.30- 17.00: Τα πρότυπα και η επιρροή τους στην εικόνα σώματος

 

 

ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ;

Το σεμινάριο απευθύνεται σε όλους όσους προβληματίζονται σχετικά με την εικόνα σώματός τους και επιθυμούν να εξερευνήσουν τις εκφραστικές του δυνατότητες μέσα από μια δημιουργική διαδικασία. Είναι εισαγωγικό στην τεχνική της θεραπείας μέσω τέχνης με αποτέλεσμα να μη λαμβάνει θεραπευτικές προεκτάσεις. Στη συνέχεια όσοι επιθυμούν μπορούν να λάβουν μέρος στη συγκρότηση σταθερής ομάδας με θεραπευτικό χαρακτήρα, όπου θα ασχοληθούμε με την ψυχοσυναισθηματική μας πλευρά που είναι συνδεδεμένη με τη διατροφική μας συμπεριφορά και την εικόνα του εαυτού μας στο σύνολό της.

 

Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί στο χώρο μας “ Κλειδαρότρυπα” που βρίσκεται στην Ηλιούπολη.

Διεύθυνση: Γαβριηλίδη 11, Κ. Ηλιούπολη

Πληροφορίες : 6985070055, 6978691818

polyanagnostopoulou@gmail.com

georgia.papavasiliou@gmail.com

Περιορισμένος αριθμός συμμετεχόντων

Απαραίτητη η έγκαιρη δήλωση συμμετοχής

Κόστος σεμιναρίου : 15 ευρώ

 

Η Πωλίνα Αναγνωστοπούλου είναι Ψυχολόγος ( απόφοιτος Α.Π.Θ) με ειδίκευση στη Διατομεακή Θεραπεία μέσω Τέχνης (ISPA, Βαρκελώνη). Έχει εμπειρία στο χώρο της ψυχικής ασθένειας και της αναπηρίας, ενώ παράλληλα έχει οργανώσει βιωματικά σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης στη Βαρκελώνη και την Αθήνα.

Η Γωγώ Παπαβασιλείου είναι Διαιτολόγος – Διατροφολόγος (Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο) και εξασκεί το επάγγελμα του διαιτολόγου, σε χώρους υγείας, στην εκπαίδευση (ΙΕΚ) και με αρθρογραφία. Έχει εκπαιδευτεί (ΚΕΨΕΦ, Αθήνα) και εφαρμόζει προγράμματα συμβουλευτικής προσέγγισης στην αλλαγή διατροφικής συμπεριφοράς χρόνια υπέρβαρων και παχύσαρκων ατόμων.

Στην Πρίζα: Άψογη Εξυπηρέτηση!

Τις ημέρες πριν τα Χριστούγεννα μου χάλασε ο υπολογιστής εργασίας μου στο σπίτι, ένα πρόβλημα στο software του Ubuntu 12.10 για το οποίο εγώ δεν μπορούσα μόνος να βρω λύση. 

Μια και δυο λοιπόν, αποφάσισα να το εμπιστευτώ στα παιδιά/μάστορες από την Κολεκτίβα εργασίας για τους Υπολογιστές “Σστην Πρίζα”, που άνοιξε πρόσφατα στο Θησείο, στη Νηλέως 36 για να διορθώσουν αυτό το πρόβλημα και να κάνουν μια μικρή επέκταση του hardware. 

Η εξυπηρέτησή τους ήταν άμεσότατη, οι τιμές διαφανείς και πολύ λογικές, ενώ το κλίμα φιλικό και πληροφοριακότατο. 

Πέρα από επισκευές υπολιγιστών και λάπτοπ, ασχολούνται επίσης με:

 Μπορείτε να τους βρείτε στη διεύθυνση: Νηλέως 36, 10πμ με 6μμ, και στο τηλέφωνο 211 780 2500. email στο eimaste@stinpriza.org

Και όλα αυτά αξιοποιώντας ένα συλλογικό, αλληλέγγυο μοντέλο εργασίας με δίκαιη αμοιβή, που έχει πολύ ενδιαφέρον. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το σκεπτικό λειτουργίας τους εδώ: http://stinpriza.org/who 

Επειδή ήμουν μόλις η απόδειξ νο6 που έκοψαν μετά την έναρξή τους, εύχομαι να πάνε πολύ καλά! 

Διεπιστημονικό Διήμερο Συστημικής Εταιρείας Β.Ε. στη Θεσσαλονίκη: 1-2 Δεκ 2012

ΣΑΒΒΑΤΟ 1 Δεκεμβρίου 2012

9.00 – 9.45

9.45 – 10.00

10.00 – 10.15

10.15 – 10.30

10.30 – 11.00

11.00 – 12.00

12.00 – 12.30

12.30 – 13.30

13.30 – 15.00

15.00 – 15.10

15.10 – 16.10

16.10 – 17.10

17.10 – 17.30

17.30 – 18.30

Εγγραφές

Registration

Καλωσόρισμα από την Πρόεδρο της ΣΕΒΕ, κ. Σ. Χατζηγελέκη

Welcome from SANG’s President, S. Chatzigeleki

Και το όνομα αυτού ΜΕΤΑΛΟΓΟΣ! (βίντεο)

Φ. Τριανταφύλλου, Α. Τσάφος

Let’ s name it METALOGOS! (video), F. Triantafillou, A. Tsafos

Οι Μετάλογοι του GregoryBateson, Φ. Μουρελή

Gregory Bateson’s Metalogues, F. Moureli

Σχολιασμός: Mary Catherine Bateson, Wendel Ray

Commentary:Mary Catherine Bateson, Wendel Ray

ΑλληλεξάρτησηκαιΑνθρώπινεςΖωές, Mary Catherine BatesonInterdependenceand Human Lives, Mary Catherine Bateson

Διάλειμμα (Break)

Συζήτηση με την MaryCatherineBateson

Conversation with Mary Catherine Bateson

Διάλειμμα (Break)

PaloAlto” μια πατρίδα δημιουργικότητας και γνώσης,

(βίντεο), Φ. Τριανταφύλλου

«Palo Alto» ahomeland of creativity and knowledge, (video),

F. Triantafillou

Οικογενειακή Ομοιόσταση: Διερευνώντας τις επιπτώσεις

εγκατάλειψης μιας βασικής έννοιας, WendelRay

Family Homeostasis: Exploring the consequences of dismissing

a basic concept, WendelRay

ΣυζήτησημετονWendelRay

Conversation with Wendel Ray

Διάλειμμα (Break)

Συνοψίζοντας…

Concluding…

ΚΥΡΙΑΚΗ 2 Δεκεμβρίου 2012

10.00 – 10.30 Οι φωνές του Μεταλόγου, (βίντεο), Φ. Τριανταφύλλου, Α. Τσάφος

Voices of Metalogos, video, F. Triantafillou, Α. Tsafos

10.30 – 11.15Η Δυναμική του Μεταλόγου. Ερευνώντας την «οικογένεια» ως συστημικό παράγοντα της ελληνικής κρίσης, Ι. Τσιβάκου The Dynamics of METALOGOS. Exploring the «family» as a systemic component of the Greek crisis, I. Tsivakou

Συντονίστρια: Ε. Τσέλιου

Chair: E. Tseliou

11.15 – 11.45 Συζήτηση με την Ιωάννα Τσιβάκου

Conversation with I. Tsivakou

11.45 – 12.15 Διάλειμμα (Break)

12.15 – 12.30 Ξαναβλέποντας ένα παλιό βίντεο, Φ. Τριανταφύλλου, Α. Τσάφος

Watching again an old video, F. Triantafillou, A. Tsafos

12.30 – 13.30 Διερευνώντας τη σχέση αναγνωστών, συγγραφέων, συντακτών

με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον

Δ. Μπάσογλου, Κ. Πατρίκου, Ακροατήριο

Exploring the relationship of readers, writers, editors

with the past, the present and the future

D. Basoglou, K. Patrikou, Audience

13.30 – 14.45 Κοιτώντας προς το μέλλον – μια συζήτηση με τους/τις:

Τ. Ζήση, Χ. Κατάκη, Ε. Καρκαζή, Ν. Μαρκέτο,

Ε. Μπουτουλούση, Κ. Χαραλαμπάκη

Looking towards the Future – a discussion with:

T. Zisis, Ch. Katakis, E. Karkazi, Ν. Marketos,

E. Boutoulousi, K. Charalambaki

Συντονίστρια: Φ. Μουρελή

Chair: F. Moureli

15.00 – 17.00 Κλείνοντας το Διήμερο.

Πάρτι! Kρασί

και ζωντανή μουσική από Γιάννη Μήτση και Σάκη Αμπατζίδη

Let’s Party!

Wine and live Music by Giannis Mitsis and Sakis Abatzidis

Θερμές ευχαριστίες για τη συμμετοχή των:

MaryCatherineBateson, Πολιτισμική ανθρωπολόγος, συγγραφέας

Cultural anthropologist, writer

WendelRay, Καθηγητής της Συστημικής θεωρίας, Παν/μιο Λουιζιάνα, ΗΠΑ,

Διευθύνων του Αρχείου DonJackson. Prof. of Systemic Theory, University of Louisiana, U. S. A., Director of Don Jackson’ s Archive

Ιωάννα Τσιβάκου, Ομότιμη καθηγήτρια Παντείου Παν/μίου στη Θεωρία των Οργανώσεων

Emeritus Prof. of Panteion University, Athens, on Organization Theory

Βιργινία Ιωαννίδου, Ψυχολόγος, Ινστιτούτο Συστημικής Θεραπείας Θεσ/νικης Ιδρ. Μέλος ΣΕΒΕ, Μεταλόγου

Έλενα Καρκαζή, Ψυχολόγος, Ινστ. Συστημικής Προσέγγισης & Οικογ. Θεραπείας, Θεσ/νίκη

Χάρις Κατάκη, Ψυχολόγος, Πρόεδρος Εργαστηρίου Διερεύνησης Ανθρωπίνων Σχέσεων

Τάσος Ζήσης, Ψυχολόγος, Συστημικό Ινστ. Θεσ/νίκης. Ιδρ. Μέλος ΣΕΒΕ & Μεταλόγου

Νίκος Μαρκέτος, Ψυχίατρος – θεραπευτής οικογένειας, Αθήνα

Ελένη Μπουτουλούση, Αναπλ. Καθηγήτρια εφαρμοσμένης γλωσσολογίας, Τμήμα Γερμανικής

Γλώσσας και Φιλολογίας, Α.Π.Θ.

Μαρία Παντελάκη, Ψυχ. Νοσηλεύτρια, Δραματοθεραπεύτρια, ΚΨΥ ΔΤ Θεσ/νίκης,

Ιδρ. Μέλος ΣΕΒΕ

Κατερίνα Παπαμήνου, Κοιν. Λειτουργός, Κ.Ψ.Υ. ΔΤ Θεσ/νίκης, Ιδρ. Μέλος ΣΕΒΕ, Μεταλόγου

Κελλη Πατρίκου, Ψυχολόγος,ΨΝΘ, Μέλος Συντακτικής Επιτρ. Μεταλόγου

Ανδρέας Τσάφος, Ψυχίατρος, ΚΨΥ Δ.Τ. Θεσ/νικης, Ιδρ. Μέλος ΣΕΒΕ

Ελευθερία Τσέλιου, Ψυχολόγος, Επίκ. Καθηγήτρια, Παν/μιο Θεσσαλίας

Κάτια Χαραλαμπάκη, Ψυχίατρος, Μονάδα Οικογενειακής Θεραπείας ΨΝΑ

Ευγενική υποστήριξη

Μαρίνα Διάφα, διερμηνέας συνεδρίων, Ελένη Σαμαρά, ψυχολόγος, διερμηνέας

Νίκος Οργιανέλης, τεχνικός, Άννα Παπακωνσταντίνου, γραφίστρια

Γιάννης Μήτσης, μουσικός, Σάκης Αμπατζίδης, μουσικός

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΗΜΕΡΟΥ

Δ. Σ. ΣΕΒΕ:

Σοφία Χατζηγελέκη, Πρόεδρος, Θωμαή Ανδρεαδάκη-Χαριτάντη, Αντιπρόεδρος,

Αναστασία Κυριακίδου, Γραμματέας, Δημήτρης Θεοδωρίδης, Ταμίας

Μέλη: Συλβάνα Καρασαββίδου, ΙngeborgSchlaucher- Νικολαίδου, Μαρούλα Φορτωτήρα

Συντακτική Επιτροπή ΜΕΤΑΛΟΓΟΥ:

Έφη Αγαθαγγελίδου, Καίτη Δαμασκηνίδου,

Φρόσω Μουρελή, Δημήτρης Μπάσογλου, Φανή Τριανταφύλλου

Γραμματεία

Αναστασία Κυριακίδου, Λαμπρινή Γρηγορίου, Δημήτρης Θεοδωρίδης

ΧΟΡΗΓΟΙ : Εκδόσεις ΜΟΥΓΚΟΣ, Π. & Ι., Ο.Ε.

Η εικόνα της αφίσας και του Προγράμματος του Διημέρου βασίστηκε σε ένα έργο της Φ. Μουρελή

Νέο Περιοδικό Συστημικής Σκέψης: “Συστημική Σκέψη & Ψυχοθεραπεία”

Άρθρο του Σ.Γκουγκουσκίδη: Ο Έφηβος είναι το Υποκείμενο στη Ζωή & τη Μάθησή του

Αναδημοσιεύουμε – με τη μαγική δύναμη του copy/paste – αυτό το υπέροχο άρθρο του Ψυχολόγου Σταύρου Γκουγκουσκίδη από τη Θεσσαλονίκη, για τις αλλαγές στις σχέσεις γονιών-εφήβων. 

Η σχέση των γονιών με τα έφηβα παιδιά τους παρουσιάζει στις μέρες μας αξιοσημείωτες αλλαγές σε σχέση με τα παλιότερα χρόνια. Στο παρελθόν η σχέση βασιζόταν στην απόσταση. Ο γονιός είχε και διατηρούσε μία απόσταση από τα παιδιά του. Ακόμα και στην εφηβεία. Πολλοί έφηβοι, της δικιάς μου γενιάς, για να μη μιλήσω για τις προηγούμενες, παραπονιόντουσαν ότι οι γονείς τους ήταν μακριά τους. Δεν τους στέκονταν όσο θα ήθελαν, δεν τους στήριζαν, ήταν άγνωστοι, ζούσαν παράλληλες ζωές, δεν τολμούσαν να μιλήσουν μαζί τους για προσωπικά τους θέματα. Μικρές εξαιρέσεις ήταν οι μητέρες που προσπαθούσαν, όχι και με πολύ μεγάλη επιτυχία πάντα, να καλύψουν αυτό το κενό και να προσεγγίσουν τα παιδιά τους εκπροσωπώντας σε αυτή την επαφή και τον πατέρα, ο οποίος -και από άποψη- στεκόταν μακριά. Κυριαρχούσε η αντίληψη ότι η απόσταση είναι απαραίτητη για να διατηρηθούν τα όρια και να επιβληθούν συμπεριφορές. Αρκετοί θα έχετε ακούσει την έκφραση «τα παιδιά πρέπει και λίγο να φοβούνται τους γονείς…». Η διαπαιδαγώγηση βασιζόταν σε αυτή την απόσταση.  Ο γονιός ήταν ο δυνατός, αυτός που ξέρει, αυτός που κατέχει τη γνώση και έπρεπε αυτή να περάσει, με κάποιον τρόπο, στο παιδί για να μπορέσει κάποια στιγμή να αναγνωριστεί ως ενήλικας. Η απόσταση βοηθούσε σε αυτή τη σχέση. Όσο πιο μακριά ήταν ο γονιός τόσο λιγότερο τον γνώριζε το παιδί και αυτό βοηθούσε στο να διατηρείται η εικόνα του γονιού – γνώστη.

 

Στις μέρες μας η απόσταση αυτή έχει μειωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η μείωση της απόστασης έφερε πολλούς γονείς σε δύσκολη θέση. Ή μάλλον καλύτερα, τους έφερε σε μία καινούργια θέση. Μια θέση για την οποία δεν έχουν πάρει καμία εκπαίδευση. Για την παλαιότερη θέση τους, είχαν εκπαιδευτεί κατάλληλα από τους δικούς τους γονείς. («Ο πατέρας μου έτσι έκανε… η μητέρα μου έτσι έλεγε…) Για το πλησίασμα όμως που έφερε η νέα κατάσταση δεν είχαν την παραμικρή ιδέα. Κανείς δεν είχε. Στη «νέα οικογένεια» οι γονείς δεν είναι πια σίγουροι ότι το κύρος τους είναι αυτονόητο. Οι γονείς φέρονται πλέον πιο …παιδικά, ενώ τα παιδιά πιο …ενήλικα. Ωριμάζουν νωρίτερα λόγω της πρόσβασης τους σε πληροφορίες. Αντίθετα οι ενήλικες δεν μεγαλώνουν πια όσο παλιότερα, λόγω της συμμετοχής τους όλο και πιο πολύ σε εκπαιδευτικές διαδικασίες. Η μείωση της απόστασης άλλαξε τη σχέση και πλέον απαιτείται μία άλλη διαπαιδαγώγηση. Η σχέση είναι περισσότερο ισότιμη. Η νέα αυτή σχέση πρέπει να ενσωματώνει αξίες όπως ο σεβασμός, η ισοτιμία και η συνεργασία ενώ παλαιότερα χρειαζόταν κυρίως η υπακοή.

Στη σημερινή εποχή δεν μπορούμε πια να κρατήσουμε τα παιδιά μικρά με τον περιορισμό των πληροφοριών. Τα παιδιά έχουν πρόσβαση στην Πληροφορία από πολύ νωρίς. Η παιδική ηλικία τελειώνει σήμερα περίπου στα δέκα χρόνια και αρχίζει παιδαγωγικά η εφηβεία. Ο έφηβος σκέφτεται και ορίζει αυτός αν και πότε θα θελήσει κάποιος να τον διαπαιδαγωγήσει. Η διαπαιδαγώγηση με εξαναγκασμό είναι ανέφικτη. Μία κινέζικη παροιμία λέει «μπορείς να καταφέρεις να πας το άλογο στο ποτάμι, αλλά δεν υπάρχει κανένας τρόπος να το εξαναγκάσεις να πιει νερό…» Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και στη σχέση των γονιών με τους έφηβους, ίσως και με τα παιδιά μικρότερων ηλικιών.

Τα παιδιά όμως χρειάζονται τη διαπαιδαγώγηση. Χρειάζονται να γνωρίζουν τα όρια των άλλων και να τα σέβονται. Ο λόγος είναι ένας και πολύ ισχυρός: Τα παιδιά έχουν δυσκολία να προβλέψουν μακροπρόθεσμα τις συνέπειες. Χρειάζονται παιδαγωγούς που να τους δείχνουν την κατεύθυνση, άσχετα με το αν θα την ακολουθήσουν ή όχι, διότι τα παιδιά έχουν δικαίωμα στον προσανατολισμό.

Η μέχρι τώρα παιδαγωγική βλέπει το παιδί ως αντικείμενο διαπαιδαγώγησης, που αν του φερθεί κανείς καλά θα γίνει σωστός ενήλικας. Ωστόσο το παιδί χρειάζεται να το εκτιμήσουμε ως υποκείμενο της ζωής και της μάθησής του.

Όλα αυτά βέβαια είναι πολύ πιο εύκολο να τα λέμε και να τα περιγράφουμε παρά να τα εφαρμόζουμε…

Θεσσαλονίκη, 2 / 11 / 2012

http://kesmeth.com/2012/11/02/%CE%BF-%CE%B5%CF%86%CE%B7%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BA%CE%B1/