Άρθρα

10 link για την εβδομάδα #5

ακραία διαφορετικά τα σημερινά 10 λινκ, και μάλιστα τα τελευταία πριν τις καλοκαιρινές διακοπές. Εκτείνονται από θεωρήσεις του τραύματος της μετανάστευσης, τη διαθεματικότητα, τις ψυχιατρικές πρακτικές στην Ελλάδα των μνημονίων, την ανάγκη αναμόρφωσης του προγράμματος σπουδών, τη φιλία, τις φωνές,  το πορνό, ένα συνέδριο για τις ψυχιατρικές κατηγορίες, ένα αποτελεσματικό αλλά παραμελημένο πρόγραμμα αντιμετώπισης της ψύχωσης, και το πιο ενδιαφέρον, ένα άρθρο που κατακρίνει την πρόσφατη νομοθετική αλλαγή σχετικά με το δικαίωμα συνταγογράφησης των ψυχολόγων σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ.

1. Το τραύμα εδώ: κείμενο ενός ψυχολόγου, μέλους του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, το οποίο εξετάζει με κριτική σκοπιά το θέμα του “τραύματος” στην ψυχική υγεία των μεταναστών και προσφύγων εστιάζοντας όχι στις διαγνώσεις και στις ψυχοπαθολογίες, αλλά στο “εδώ” και τις εμπειρίες των υποκειμένων.

2. Against Intersectionality: μια ενδιαφέρουσα κριτική και αποδόμηση της έννοιας της Ιntersectionality, που δημοσιεύτηκε από τον J.E.H Smith στην πολύ καλή ιστοσελίδα θεωρίας και κριτικής Berfrois. ΑΝ και έχει μεταφραστεί στα ελληνικά ως “διαθεματικότητα”, η έννοια αυτή δεν έχει πιάσει πολύ ακόμα στην Ελλάδα, καθώς η κυρίαρχη αναπαράσταση της κοινωνίας μας είναι ομοιογενής, μια μονο-καλλιέργεια: ότι στο έθνος-κράτος της Ελλάδας υπάρχουν δηλαδή μόνο λευκοί, ελληνικής ιθαγένειας, άνδρες-γυναίκες, μιας μεσαίας τάξης. Η συγκρότηση και οι διαφοροποιήσεις με όρους εξουσίας των κοινωνικών κατηγοριών (φύλο, τάξη, εθνοτική καταγωγή, φυλή), ως εστίαση της διαθεματικότητας, δεν έχει απασχολήσει καθόλου την ψυ-θεωρία. Να λοιπόν μια κριτική της διαθεματικότητας, ένα βήμα μπροστά.

3. Kaθηλωμένοι σε πρακτικές Μεσαίωνα: άρθρο από την Εφημερίδα των Συντακτών, το οποίο παρουσιάζει τις πρακτικές μηχανικής καθήλωσης, δηλαδή “δεσίματος” των ψυχικά ασθενών στα μεγάλα ψυχιατρικά ιδρύματα, πχ Δρομοκαϊτειο, ΨΝΑ, ως ένδειξη της επιστροφής σε πρακτικές “Μεσαίωνα”, όπως και Λέρου.

4. The fight to reform Econ 101: ένα ενδιαφέρον κείμενο που αναφέρει ένα πρόσφατο συνέδριο με τίτλο Rethinking Economics Conference, στο οποίο επίκεντρο ήταν η αντιλαμβανόμενη ανάγκη απομάκρυνσης από την κυρίαρχη ορθοδοξία στην διδασκαλία της οικονομικής σκέψης στους φοιτητές, δηλαδή την νεο-κλασσική προσέγγισης ειδικά σε προπτυχιακά μαθήματα, εις όφελος μιας περισσότερο πολύπλευρης προσέγγισης. Μήπως, με τις αλλαγές στη σκέψη που έφερε η οικονομική κρίση και οι καπιταλιστικές αλλαγές, πρέπει να ξεκινήσει μια συζήτηση για το πως διδάσκεται η “Εισαγωγή στην Ψυχολογία”, ως προπτυχιακό μάθημα, ή ως μάθημα στο Λύκειο; Με ποιες θεωρίες, ποια αναλυτικά εργαλεία, ποια η χρησιμότητά τους;

5. Φιλία: προς μια ριζοσπαστική γραμματική του σχετίζεσθαι: ο Μ. Μεντίνης στο έντυπο τελευταίο τεύχος της Λεύγας συζητά, πατώντας στη θεωρία της κοινότητας (Communitas) του Espozito, τις ριζοσπαστικές δυνατότητες των φιλικών σχέσεων, πέρα από την ατομικιστική, (νεο)φιλελεύθερη θεώρηση.

6. Hallucinatory ‘voices’ shaped by local culture, Stanford anthropologist says: άρθρο που συνοψίζει την έρευνα της Tanya Luhrmann, που δημοσιεύτηκε στο British Journal of Psychiatry. Η ανθρωπολόγος διερεύνησε την εμπειρία των “ακουστικών ψευδαισθήσεων”, του ακούσματος φωνών, σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια, επιβεβαιώνοντας ότι η εμπειρία αυτή – και η πρόσληψή της από το άτομο – διαφέρει ανάλογα με το πλαίσιο. Η έρευνα αυτή λοιπόν αίρει την καθολικότητα της νευρολογικής συμπτωματολογίας της “ψύχωσης” ή της σχιζοφρένειας.

7. Psychopathological fringes. Historical and social science perspectives on category work in psychiatry: η πρόσκληση για εισηγήσεις για ένα πολύ ενδιαφέρον μικρό συνέδιο που θα γίνει στο Βερολίνο το Φλεβάρη 2015, το οποίο θα εξετάσει τις διαδικασίες ιστορικής και κοινωνικής κατασκευής των ψυχοπαθολογικών κατασκευών και κριτηρίων στην ψυχιατρική.

8. Το πρόγραμμα Soteria του Loren Mosher: Μια παρουσίαση στα αγγλικά του πειραματικού προγράμματος Soteria που πρότεινε ο L. Mosher στις ΗΠΑ το 1972, ως τρόπο αντιμετώπισης της ψυχωσικής κρίσης στην κοινότητα. Παρόλο που το πείραμα αυτό δοκιμάστηκε με επιτυχία, επαναλήφθηκε και συνεχίζει με διάφορους τρόπους, ποτέ δεν έγινε κυρίαρχη πρακτική. Για ευνόητους λόγους, αφού δείχνει ότι η ψύχωση μπορεί να θεραπευθεί και δεν χρονιοποιείται οπωσδήποτε…

9. Για ποιους (ηθικούς) λόγους σταμάτησε κάποιος να βλέπει πορνό: Ένας νεαρός ονόματι Ραν, με φεμινιστικές σπουδές και ευαισθησίες, εξηγεί σε ένα TEDx γιατί σταμάτησε να καταναλώνει πορνό ως θεατής. Οι λόγοι είναι βέβαια ηθικοί και πολιτικοί, αλλά παραλείπει ότι το πορνό, όπως και οι νέες συνήθεις που έφεραν τα νέα μέσα, προκαλεί σημαντική εξάρτηση, αλλά και αποξένωση από τις πραγματικές, δύσκολες, ανθρώπινες σχέσης εγγύτητας, στοργής και αγάπης.

10. Θα μπορούν μελλοντικά οι ψυχολόγοι να συνταγογραφούν; ένα άρθρο από τις ΗΠΑ, που σχολιάζει (αρνητικά) τις αλλαγές στη νομοθεσία περί συνταγογράφησης από την πολιτεία του Illinois, (μετά τις πολιτείες του New Mexico και της Louisiana), η οποία επέτρεψε σε ψυχολόγους να συνταγογραφούν σε ορισμένες ομάδες πληθυσμού και ασθενών ψυχιατρικά φάρμακα, μετά από μια περίοδο επανεκπαίδευσης και πρακτικής άσκησης στη συνταγογράφηση. Το άρθρο είναι αρνητικό (όπως και η σελίδα από την οποία προέρχεται!) αλλά σίγουρα δίνει έδαφος για ερωτήματα για το πως αλλάζει το επαγγελματικό πεδίο των ψυχολόγων.

10 link για την εβδομάδα #4

Καλά, το “για την εβδομάδα” έχει μείνει μόνο ως τίτλος πια, η συλλογή και συνάθροιση παραμένουν. Λίγος Φουυκώ, λίγος Lazzarrato, λίγος Crichley και ψυχανάλυση, για δυο συνέδρια, λίγο κράξιμο για τους ψυχολόγους στα σχολεία, λίγη θεωρία. Ο Φρόυντ να γράφει στην φωτογραφία…

10428491_10152318042979775_5607227553903447018_n

 

1. Ο Michel Paul Foucault και η θεώρηση της εξουσίας: ένα αφιέρωμα για τον Φουκώ, σε επιμέλεια του Α. Γαλανόπουλου, με αφορμή τα 30 χρόνια από το θάνατό του (25/6/1984). Μια καλή σύνοψη της φουκωικής συμβολής και προβληματικής στο θέμα της εξουσίας.

2. Το χρέος ως τεχνική διακυβέρνησης: μια συνέντευξη του Μ. Λατσαράτο, συγγραφέα του «Η κατασκευή του χρεωμένου ανθρώπου» (εκδόσεις «Αλεξάνδρεια», μετάφραση Γιώργος Καράμπελας), η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Il Manifesto». Το θέμα του χρέους, τόσο οικονομικού όσο και διαγενεακού, είναι πολύ σημαντικό και στην θεραπεία, προς τους γονείς για παράδειγμα, ή την οικογενειακή παράδοση, και σε μεγάλο βαθμό παράγει τον άνθρωπο.

3. O Simon Crichley για τον Αμλετ και την ψυχανάλυση: Μια συνέντευξη με έναν από τους πιο ενδιαφέροντες φιλοσόφους της εποχής μας για τον Άμλετ, την πολιτική απαισιοδοξία, την ντροπή, τον έρωτα, την ψυχανάλυση, θέματα που πραγματεύεται στο βιβλίο του ‘The Hamlet Doctrine” που έγραψε από κοινού με τη σύζυγό του Jamieson Webster.

4. Ψυχολόγοι στα ελληνικά σχολεία: άρθρο της Δέσποινας Λιμνιοτάκη, για το απαράδεκτης έμπνευσης και υλοποίησης πρόγραμμα της τοποθέτησης άνεργων ψυχολόγων (δηλαδή αποφοίτων ψυχολογίας με κάρτα ανεργίας) στα σχολεία, σε πεντάμηνα/εξάμηνα προγράμματα. Μια κακή αρχή, και για τον κλάδο, και για το Σύλλογο που το υποδέχτηκε και το αγκάλιασε (με το σκεπτικό: “από το ολότελα, καλή και η Παναγιώταινα”), και για το κράτος/υπουργείο, που προτιμάει να κρύβει κάτι από το χαλί τα προβλήματα και να φορά παρωπίδες για τις λύσεις τους.

5. Beyond the therapeutic state conference: πρόσφατα έγινε στη Νορβηγία το ομώνυμο συνέδριο από το TAOS Institute, αναζητώντας εναλλακτικές στην σημερινή φροντίδα (ψυχικής) υγείας. Για όλους/ες εμάς που θα θέλαμε, αλλά δεν μπορέσαμε, έκαναν την πρωτοποριακή κίνηση, στο πνεύμα του μοιράσματος της γνώσης, να αναρτήσουν στο youtube όλες τις σημαντικές εισηγήσεις. Οπότε μπορείτε να δείτε τις εισηγήσεις των CARINA HAKANSON, OLGA RUNCIMAN, SAMI TIMIMI, ROBERT WHITAKER, KENNETH GERGEN, κ.α.

6. Independence From the Therapeutic State: Πάνω στην ίδια θεματική του συνεδρίου, ο Eugene Epstein περιγράφει την κοινωνικο-κονστρουξιονιστική προοπτική επί της ψυχοθεραπείας, και προσφέρει πάλι τα ίδια λινκ από το συνέδριο.

7. Η διαλεκτική της επιθυμίας και ο αγώνας για αναγνώριση: άρθρο του Κώστα Δουζίνα, που προσφέρει μια φιλοσοφική προοπτική για την συγκρότηση της ανθρώπινης ταυτότητας και συνείδησης, μέσα από τη διαλεκτική, τον Χέγκελ και τον Χόνετ.

8. Διαγώνιες Διαβάσεις στον Καιρό – Κοινωνικό Εργαστήριο Θεσσαλονίκης: ένα ντοκιμαντέρ που σηματοδοτεί τα 10 χρόνια του Κοινωνικού Εργαστηρίου Θεσσαλονίκης, και καταγράφει την διαγώνια φυσιογνωμία του, συζητώντας με άλλες ομάδες ή χώρους για: την κανονικότητα της κρίσης, τις αντιστάσεις εναντίον της κυβερνητικής της υπο-χρέωσης, τα οριζόντια δίκτυα- κινήματα υπεράσπισης της αξιοπρέπειας, τις πρακτικές αλληλεγγύης και τα κοινά, τη σύσταση νέων κοινοτήτων και δεσμών, την υπεράσπιση της δημοκρατίας έναντι του αυταρχισμού. Έχει ενδιαφέρον το μέρος όπου συζητούν για το κυρίαρχο συναίσθημα της εποχής και την διχοτόμηση της υποκειμενικότητας, με την ευθύνη.

9. Psychiatry in the age of justifiable paranoia: άρθρο της Melissa Dahl στο NYMag, για το νεόκοπο βιβλίο των Ian & Joel Gold, ψυχιάτρων από τη ΝΥ, με τίτλο “Suspicious Minds: How Culture Shapes Madness”, οι οποίοι υποστηρίζουν την ανάγκη για μια πιο πολιτισμική θεώρηση της παράνοιας και των ψυχώσεων. Αλλά το πιο ενδιαφέρον που υποστηρίζουν οι αδερφοί ψυχίατροι είναι ότι οι παρανοϊκές ψευδαισθήσεις είναι πλέον δικαιολογημένες, σε κάποιο βαθμό: όταν υπάρχουν κάμερες παντού, όταν καταγράφονται όλες οι ηλεκτρονικές επικοινωνίες, όταν αποκαλύφθηκαν οι παρακολουθήσεις της NSA από το Wikileaks και τον Edward Snowden, πόσο απίστευτες είναι οι παρανοϊκές πεποιθήσεις;

10. Horizonty 2014 “Who is the expert here?”: ένα διεθνές συμπόσιο συνεργατικής, μεταμοντέρνας ψυχοθεραπείας, που εστιάζει στην πολλαπλότητα των φωνών και αφηγήσεων στην θεραπευτική πράξη, στην αποκέντρωση του ρόλου και της “υπόστασης” του ειδικού, στις δυνατότητες συνεργασίας ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους. Συμμετέχουν οι Harlene Anderson, Tom Strong, Sylvia London, Loek Schoenmakers, Peter Bullimore, Jako doma.

 

«Αναζητώντας το Απρόβλεπτο στην Ψυχοθεραπεία»

«2ο Αλληλεπιδραστικό Συμπόσιο στη Συστημική Ψυχοθεραπεία»

1-2 Νοεμβρίου 2014 στο Ηράκλειο Κρήτης (Ξενοδοχείο Αστόρια).

Ενώ το απρόβλεπτο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, στον κοινό νου αλλά και στην κλασσική επιστήμη επικρατεί η πεποίθηση της προβλεψιμότητας και του ελέγχου. Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων που τα άτομα φέρνουν στη θεραπεία σχετίζονται με την απώλεια έλεγχου (συναισθημάτων, σκέψεων, συμπεριφορών). Σκοπός του συμποσίου είναι να προσεγγίσουμε όσο το δυνατόν την εύθραυστη ισορροπία στη ζωή ανάμεσα στη βεβαιότητα και την αβεβαιότητα, στη στασιμότητα και την εξέλιξη, στη σταθερότητα και την αστάθεια.

Το συμπόσιο οργανώνεται με διεθνή συμμετοχή και θα περιλαμβάνει εισηγήσεις και αλληλεπιδραστικά εργαστήρια από τους πλέον διακεκριμένους Έλληνες και ξένους εκπαιδευτές στη Συστημική Ψυχοθεραπεία, μέλη του European Family Therapy Association – Training Institute Chamber. 

Προσκεκλημένοι:

  • Nevena CALOVSKA-HERCOG
  • Slavica GAJDADJIS-KNEZEVIC
  • Jacques PLUYMAEKERS
 Για περισσότερες πληροφορίες: www.unpredictablesymposium2014.com

www.ergasystimicis.gr

email: info@ergasystimicis.gr

10 link για την εβδομάδα #3

η πρώτη αργοπορία, καθυστέρησε η δημοσίευσή του μια εβδομάδα, αλλά υπήρχαν πολύ καλοί λόγοι. Εθνοψυχανάλυση, νεοφιλελευθερισμός, τα προνόμιά μας, πένθος, και άλλα πολλά.

1. Διάλεξη του Φώτη Τερζάκη για την Εθνοψυχανάλυση: Από τον πολύ ενδιαφέροντα κύκλο διαλέξεων για την ψυχανάλυση, της Εταιρείας Διαπολιτισμικών Σπουδών.

 

2. Bulletproof Neoliberalism: του Paul Heideman στο αξιόλογο περιοδικό Jacobin. Γιατί ακόμα έχει πέραση ο νεοφιλελευθερισμός; Ενδεικτικά, ο συγγραφέας ισχυρίζεται: Neoliberalism, by contrast, sees people as little more than variable bundles of human capital, with no permanent interests or even attributes that cannot be remade through the market. For Mirowski, the proliferation of these forms of everyday neoliberalism constitute a “major reason the neoliberals have emerged from the crisis triumphant.”

 

3. The Origins of Privilege: Άρθρο από τον Joshua Rothman που δημοσιεύτηκε στο New Yorker. Πρόκειται ουσιαστικά για μια συνέντευξη με την Peggy McIntosh, η οποία εισήγαγε την ιδέα των “προνομίων”, ιδιαίτερα δημοφιλή πια θεωρία στις ΗΠΑ στην αντιρατσιστική, κριτική εκπαίδευση και συμβουλευτική. Στην Ελλάδα βέβαια, τα προνόμια που έχουμε ως γηγενείς, τα ξεχνάμε, γιατί πιστεύουμε ότι η δική μας προοπτική είναι παγκόσμια, η σωστότερη, καθολικής αποδοχής. Και έχει ένα ενδιαφέρον αυτό να το βλέπουμε στο χώρο της θεραπείας, ενός επαγγέλματος που φέρει τόσο “αστικές” και καθωσπρέπει παραδοχές!

 

3. Μία συζήτηση με την Judith Butler για την έννοια του πένθους: H Νέλλη Καμπούρη από το Εργαστήριο Σπουδών Φύλου του Παντείου Πανεπιστημίου, συζητά με τη J. Butler για το πένθος, τη ζωή και την αξία της. Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, ενδεικτική του πως η σημερινή φιλοσοφία μπορεί να πληροφορεί και να εμπλουτίζει την ψυ-γνώση.

 

4. μια συζήτηση με την China Mills για το newsletter του Κινήματος για την Παγκόσμια Ψυχική Υγεία (Movement for Global Mental Health). H China Mills έκανε διδακτορικό με τον Ian Parker στο MMU, με έρευνα πεδίου για την ψυχιατρική στην Ινδία και πρόσφατα εξέδωσε τη διατριβή της σε βιβλίο με τίτλο “Decolonizing Global Mental Health: The psychiatrization of the majority world”. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η προοπτική της που συνδέει την αποικιοκρατία, την ψυχική δυσφορία και την εξουσία.

 

5. Έξι θέσεις για το Άγχος και πως εμποδίζει την Αγωνιστική Δράση: ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο από το Institute of Precarious Consciousness, σε μετάφραση της Στέλλας Μαύρη και επιμέλεια του Δικτύου Κριτικής Ψυχολογίας. Μια πολιτική εξήγηση για το άγχος, δηλαδή την αγωνία (anxiety), και τη σχέση της με την πολιτική δράση. Ένα κείμενο που γκρεμίζει όλη την ψυχολογική φλυαρία για το άγχος, έναντι της πολιτικής του σημασίας.

 

6. Μπαλίτσα χωρίς γκομενάκια γίνεται; προσωπικό, οργισμένο κείμενο της Anasta Kef για τον σεξισμό στο γήπεδο και την αβάσταχτη κοινοτοπία του, στην κατασκευή των κυρίαρχων, πνιγηρών ρόλων και αφηγήσεων του φύλου.

 

7. Εκπαίδευση ενηλίκων κόντρα στο ρεύμα: Πίσω από αυτό τον πομπώδη τίτλο, κρύβονται οι σκέψεις του Στράτου Παπάνη, εμπνευστή της Ακαδημίας πολιτών. Μπορώ να πω ότι συμφωνώ 80% με αυτά τα συμπεράσματα, μερικά εκ των οποίων έχουν πολλή αλήθεια μέσα τους: πχ. “5. Η γνώση πολλές φορές συγχέεται με αυτοπαρουσίαση, προβολή του εγώ, επίδειξη, επιπολαιότητα, επιδερμική θεώρηση. Οι ημιμαθείς ναρκοθετούν τη διαδικασία, επειδή δεν ενδιαφέρονται για βελτίωση, αλλά για εκτόνωση των συμπλεγμάτων τους και παρασύρουν τους υπόλοιπους σε συγκρουσιακά σκηνικά, μέσα από τα οποία αναδεικνύονται. 6. Η μάθηση δεν είναι αναίμακτη διαδικασία. Οι άνθρωποι καλύπτονται πίσω από τον πνευματικό μεσαίωνα των ερμηνειών τους και δύσκολα δέχονται να πειραματιστούν ή να εφαρμόσουν την καινοτομία. Πολύ ευκολότερα διδάσκεται ο μυστικισμός παρά το πείραμα και η εξαντλητική επιστημονική διαδικασία. 7. Οι μαθητές αξιώνουν να αποκτήσουν τα πάντα με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια, επειδή αυτή η κουλτούρα καλλιεργήθηκε στο σχολείο και στο οικογενειακό περιβάλλον.”

8. Autism, Sociality and human nature: Ένα πολύ ενδιαφέρον ανθρωπολογικό κείμενο του Gregory Hollin, για τη “Διαταραχή αυτιστικού φάσματος” και την αυξανόμενη πολιτισμική σημασία, ως εμπειρία του ανθρώπου.

9. The cybernetics of Occupy: an anarchist perspective: ένα άρθρο του Thomas Swann, που παρουσιάζει την σύνδεση της θεωρίας της α’ κυβερνητικής και συστημικής με την δράση του κινήματος Occupy, σε απλά ελληνικά, των “Αγανακτισμένων”. Έχει ενδιαφέρον, γιατί παρουσιάζει εν μέρει την ιστορία της κυβερνητικής, αλλά και το πείραμα του Cybersyn από τον Stafford Beer, στην σοσιαλιστική Χιλή του Αλιέντε.

10. Τα ναρκωτικά και το περιθώριο της ζωής: από τον καινούριο πολιτικό ιστότοπο Kommon, ένα κείμενο του Π. Φραντζή για τα ναρκωτικά, την κουλτούρα τους, και την πάλη των ανθρώπων για την απελευθέρωση από κάθε εξάρτηση, όχι, την απελευθέρωση των ουσιών.

Παρουσίαση του Βιβλίου “Η Τέχνη της Συντροφικής Ζωής”

 Ένα πολύ ωραίο συστημικό βιβλίο για τα ζευγάρια, Η τέχνη της συντροφικής ζωής των εκδόσεων Γνώση, θα παρουσιαστεί αύριο, στις 11/6/2014 στις 18:00 στον Ιανό στην Αθήνα, από τη συγγραφέα του, Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπεύτρια Βιργινία Ιωαννίδου.

Θα μιλήσουν:

Διονύσης Σακκάς Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής

Άννα Καρτσόγλου  Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Δέσποινα Κλαβανίδου καθηγήτρια Νομικής Σχολής ΑΠΘ

Κάτια Χαραλαμπάκη, Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπεύτρια

Η συγγραφέας, Βιργινία Ιωαννίδου, μέσα από την πολυετή εμπειρία της ως ψυχολόγου, εξειδικευμένης σε θέματα ζευγαριών, αγγίζει με τρόπο ουσιαστικό τα πιο καίρια θέματα των συντροφικών σχέσεων: αυτονομία, συντροφικότητα, κατανομή εξουσίας, διαφορετικότητα των φύλων, μεταβατικές φάσεις στη ζωή, επιρροή από τις οικογένειες καταγωγής, σεξουαλικότητα και εξωσυζυγικές σχέσεις.

Τα τελευταία κεφάλαια αναφέρονται με ολοκληρωμένο τρόπο στο χωρισμό, στις δυσκολίες των παιδιών σε περιπτώσεις διαζυγίου και στις ιδιαιτερότητες των οικογενειών που δημιουργούνται, όταν χωρισμένοι γονείς αποκτούν νέους συντρόφους.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται σύγχρονα θεωρητικά μοντέλα και απόψεις διεθνώς γνωστών ψυχοθεραπευτών. Είναι εμπλουτισμένο με παραδείγματα από την πράξη και πολλά σχήματα. Απευθύνεται στο ευρύ κοινό, ενώ συγχρόνως αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για κάθε επαγγελματία ψυχικής υγείας που ασχολείται με σχέσεις ζευγαριών.

Η Βιργινία Ιωαννίδου είναι ψυχολόγος και εργάζεται από το 1985 ως ψυχοθεραπεύτρια με άτομα, ζευγάρια, οικογένειες και ομάδες. Είναι εκπαιδεύτρια στη συστημική θεραπεία και τη συμβουλευτική ζευγαριών και επόπτρια (supervisor/coach) σε άτομα, ομάδες και οργανισμούς. Είναι ιδρυτικό μέλος της Συστημικής Εταιρίας Βορείου Ελλάδος, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων (ΣΕΨ), της Ευρωπαϊκής Ένωσης Οικογενειακής Θεραπείας (EFTA), της γερμανικής Συστημικής Εταιρίας (SG), της Γερμανικής Εταιρίας για Εποπτεία (DGSv) και επιστημονική υπεύθυνη του Ινστιτούτου Συστημικής Θεραπείας Θεσσαλονίκης (www.istt.gr).

10 link για την εβδομάδα #2

Άργησαν λίγο, αλλά έπιασαν όλη την εβδομάδα. Αυτή τη φορά περιέχουν 3 νέα βιβλία, ένα περιοδικό, ένα συνέδριο, κάποια άρθρα.

1. What is biopower?: Αποσπάσματα από ένα άρθρο-συζήτηση των Paul Rabinow & Nikolas Rose, δημοσιευμένο το 2006, που συζητούν την έννοια της βιοεξουσίας του Φουκώ. Τα αποσπάσματα δημοσιεύονται στο πολύ ενδιαφέρον tumblr, ενός ψυχιάτρου και αφηγηματικού θεραπευτή από τις ΗΠΑ, του Gene Coombs.

 

2. Η επιβίωση της «μνήμης»: Μικρές εκλογικές παρατηρήσεις… για την ιστορία: μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση για την διατήρηση της εμφυλιακής διαίρεσης και των προσφυγικών διαχωρισμών ανάμεσα σε αριστερά και δεξιά χωριά του Κιλκίς. Σε ορισμένα χωριά (Κλειστό, Κυδωνιά και Αμπελόφυτο) τότε έγινε ολοκαύτωμα του ανδρικού πληθυσμού, επειδή είχα συγκροτήσει πρωτο-ΕΑΜικές αντάρτικες ομάδες.

 

3. Ιάννης Ξενάκης: “Δεν υπάρχει, δεν θα υπάρξει ποτέ ελεύθερη κοινωνία” Μια σπάνια συνέντευξή του, από το 1978: Μια συνέντευξη του Ξενάκη στον Παναγιώτη Βήχο, που δημοσιεύτηκε στην Επαναστατική Μαρξιστική Επιθεώρηση. “Δημιουργία σημαίνει βασικά νέο-κοίταγμα. Και από το νέο-κοίταγμα προκύπτουν νέες μορφές και νέες ιδέες. Οι νέες ιδέες μπορεί να φαίνονται αντίθετες με τις παλαιότερες. Αλλά στην ιστορία της τέχνης και των ιδεών, των ανθρώπινων σχέσεων, υπάρχει πάντα μια συνέχεια, όσο και αν νομίζει κανείς ότι μια επανάσταση δημιουργεί εντελώς νέα σχήματα. Τα νέα σχήματα έχουν ένα κομμάτι, ένα μέρος που ανήκει στο παρελθόν. Εντελώς καινούρια σχήματα δεν υπάρχουν πουθενά”.

 

4. Queering Health: Critical challenges to normative health and healthcare: πολύ ενδιαφέρον νέο βιβλίο για κριτικές προσεγγίσεις στην ετεροκανονικότητα στην ψυχική υγεία, σε επιμέλεια των Laetitia Zeeman, Kay Aranda, Alec Grant. Στο οπισθόφυλλο γράφει: “This book uncovers normative assumptions, practices and discourses as central to the production of difference which manifests as gender and sexual inequality and other forms of disadvantage and discrimination in health and healthcare. The strength of these perspectives is in critiquing the increasing power of biomedical sciences in order to contest the hegemony of unexamined healthcare assumptions that deny difference and thereby sustain inequality. These queer and critical theories trouble neoliberal healthcare economics and biomedical scientific norms that operate in every sphere of healthcare, providing a range of radical tools to destabilise, deconstruct or reimagine binaries, discourses, normative categories or moral ideals prevalent in the pursuit of health”.

 

5. Open Dialogues and Anticipations – Respecting Otherness in the Present Moment: ένα καινούριο βιβλίο των Jaakko Seikkula & Tom Erik Arnkil για την τεχνική του Ανοιχτού Διαλόγου, μια καινοτόμο και ριζοσπαστική προσέγγιση στην μεταμοντέρνα ψυχοθεραπεία.

 

6. Jean Oury and Clinique de La Borde: A Conversation with Camille Robcis:μια συνέντευξη για τον Jean Oury, γάλλο ψυχίατρο και ιδρυτή της ψυχιατρικής κλινικής La Borde, η οποία επέδρασε με πλάγιο αλλά επαναστατικό τρόπο σε όλο το γαλλικό πνευματικό κίνημα της εποχής 50-75, και κυρίως στα κινήματα της αντιψυχιατρικής και της δημοκρατικής ψυχιατρικής της εποχής. Ο Oury και το άρθρο έχουν ενδιαφέρον, γιατί δείχνουν ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στην κοινωνία, όλα τα νέα βασίζονται σε κάτι παλιότερο.

 

7. :Δίκτυο Ανάλυσης Πολιτικού Λόγου: Έγινε κι αυτό, στην Ελλάδα, έχει και μια καλή διημερίδα στις 13-14/6, με ανάλυση πολιτικού λόγου για την κρίση. Άντε, να δικτυωνόμαστε.

 

8.Ειδικό τεύχος αφιέρωμαστην ψυχαναλυτική ανθρωπολογία: Clio’s Psyche το περιοδικό, με πολύ ενδιαφέροντα άρθρα, ελεύθερα διαθέσιμο στο academia site του επιμελητή του, Aaron Denham.

 

9. Η επιστημονική μυθολογία της «ταξικής ψήφου»: άρθρο του Άκη Γαβριηλίδη που αποδομεί τα αριστερά επιχειρήματα περί στατιστικής αντιστοίχισης της “ουσίας” της “ταξικότητας” με την ψήφο στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Έρχεται σαν αντιπαράθεση στο άρθρο του Χ. Βερναρδάκη που αποτέλεσε το 1 στην πρώτη δημοσίευση με λινκ.

 

10. A Precariat Charter – From Denizens to Citizens: του Guy Standing. Μόλις εκδόθηκε, συνέχεια του βιβλίου του για το Precariat-ο, ο συγγραφέας επεκτείνει την ιδέα του για τη συγκρότηση της νέας παγκόσμιας τάξης των επισφαλώς εργαζόμενων συζητώντας τα δικαιώματα που χρειάζεται να θεσπιστούν για να ισχύσει μια Καλή Κοινωνία για όλους, και το περιβάλλον έναντι της επισφάλειας. Μια ωραία σύνοψη του βιβλίου μπορείτε να διαβάσετε εδώ. 

10 link για την εβδομάδα #1

μια νέα σειρά δημοσιεύσεων (ελπίζω τακτικών και ανά εβδομάδα) που θα εικονογραφούν και θα δικτυώνουν τα πράγματα που διάβασα, πρόσεξα και βρήκα ενδιαφέροντα και άξια διαμοιρασμού μέσα στην εβδομάδα.

#Ψυχολογία, #Πολιτική, #Αριστερά, #Κινήματα, #Κοινωνικές Επιστήμες, #Ψυχανάλυση, #Οικολογία κ.α.

1. Ευρωεκλογές 2014. Οι βασικές διαιρετικές τομές του εκλογικού σώματος, του Χριστόφορου Βερναρδάκη: κοινωνικο-γεωγραφικά και ταξικά χαρακτηριστικά της ψήφου στις ευρωεκλογές.

 

2. The Shawshank Residuals: How one of Hollywood’s great second acts keeps making money. Γιατί αγαπάμε να ξαναβλέπουμε το “Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χαίηγουωρθ” (ή κάπως έτσι γραμμένο).

 

3. Τέταρτο κόμμα στις Ευρωεκλογές της Ισπανίας το Podemos (συνέχεια του κινήματος των Πλατειών, των Indignados). Μια νέα προσπάθεια στο χώρο της αριστεράς της αμφισβήτησης.

 

4. The Debt Drive: πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα στο Άμστερνταμ που συζητά μαζί θεωρίες κατασκευής του χρέους με την ψυχανάλυση και τις ενορμήσεις, ιδίως από Σλοβενική-Λακανική σκοπιά. Συμμετέχουν μεταξύ άλλων οι Jodi Dean & Mladen Dolar.

 

5.: International Association for Relational Psychoanalysis and Psychotherapy, Greek Chapter: η ελληνική οργάνωση-παράρτημα της Διεθνούς Ένωσης για την Σχεσιακή Ψυχανάλυση.

 

6. Να είσαι υπερβολικά φιλότιμος. Αυτή είναι η κατάρα των εργατικών τάξεων, του David Graeber. Ο ανθρωπολόγος συζητά την αξία της προσφοράς και της αλληλεγγύης, έναντι της ταξικής διαφοράς και εξουσίας των αστικών τάξεων.

 

7. Ζωντανό Υλικό από την πρώτη συναυλία των Rage against the Machine, το 1991 σε ένα κολλέγιο της Καλιφόρνια. Γιατί όλα αυτά που μιλούσαν τότε οι RATM είναι εδώ και σήμερα. Για όλες τις συναυλίες που ήμασταν εκεί. Για αυτή τη συναυλία στην Πετρούπολη που δεν μπόρεσα να πάω…

 

8. Occupy representation. Το Podemos και η πολιτική της αλήθειας. Ένα ακόμα άρθρο για το νέο φαινόμενο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, το κόμμα Podemos στην Ισπανία. Έχει ένα ενδιαφέρον, αν το δούμε σε αντιπαραβολή με τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

 

9. Ghosts of My Life: Writings on Depression, Hauntology and Lost Futures, το νέο (2014) βιβλίο με δοκίμια από τον Marc Fisher, συγγραφέα του απαράμιλλου Capitalist Realism.

 

10. In the Shadow of Freud’s couch: ένα φωτογραφικό πρότζεκτ από τα γραφεία ψυχαναλυτών σε όλο τον κόσμο από τον φωτογράφο/ψυχαναναλυτή Marc Gerald. Και bonus, μια παρόμοια δική μου προσπάθεια, με γραφεία και εργασιακούς χώρους ψυχολόγων από την ελλάδα, μαζεμένα από τα ιντερνετς.

Η εργατική τάξη σήμερα: συμμετοχή σε ημερίδα

Πρόγραμμα ημερίδας

Το Σάββατο 8/3 θα συμμετέχω με εισήγηση σε ημερίδα που διοργανώνει ο Όμιλος Μαρξιστικών Ερευνών για την παρουσίαση του τεύχους της Ουτοπίας, που περιέχει αφιέρωμα στις επεξεργασίες της Ομάδας Μελέτης της Εργατικής Τάξης σχετικά με τις σημερινές συνθήκες ζωής και εργασίας.

Πόσο αξίζει μια ώρα δουλειάς (μου);

Ικανοποίηση από την εργασία!

Σύντομο σημείωμα για αξιολογήσεις και προτεραιότητες.

Αυτό είναι ένα ερώτημα το οποίο μου το απευθύνουν πολλοί θεραπευόμενοι/ες, είτε από το τηλέφωνο, είτε στην πρώτη συνεδρία. Τι να απαντήσεις σε αυτό; με ποια κριτήρια πρέπει να τιμολογήσω την εργασία μου, είτε αυτή είναι θεραπευτική, είτε διδακτική, είτε ερευνητική ή άλλη;

Το ερώτημα εν γένει της αξιολόγησης της εργασίας, είτε με τη μορφή του ωρομίσθιου ή του ημερομίσθιου έχει απασχολήσει τους οικονομολόγους και κοινωνικούς στοχαστές μεγάλου βεληνεκούς, από το Μαρξ μέχρι τον Τζήμερο (χαχαχα).

Μιας που έτυχε πρόσφατα, σε μια εργασιακή διαπραγμάτευση, να αναλογιστώ αυτό το ερώτημα, δηλαδή πόσο αξιολογώ την ώρα μου, παραθέτω πιο κάτω τις σκέψεις μου.

Θέτω μερικά ερωτήματα, ρητορικά, για τον καθορισμό των κριτηρίων με τα οποία αποφασίζεται η χρηματική αξία μιας ώρας εργασίας:

  • Περιλαμβάνει το κόστος ζωής μου (φαγητό, νερό, θέρμανση, ένδυση) ώστε να μπορώ να αναπαράγω την εργασιακή μου δύναμη μέρα με τη μέρα;
  • Περιλαμβάνει το κόστος της ασφάλισής μου (σύνταξης και υγείας) ως ελεύθερος επαγγελματίας στον ΟΑΕΕ;
  • Περιλαμβάνει μέρος της φορολόγησης μου ως ελεύθερος επαγγελματίας με το 26%;
  • Περιλαμβάνει μέρος του κόστους της τυπικής εκπαίδευσής μου ως επαγγελματίας ψυχολόγος (πτυχίο, μεταπτυχιακό, διδακτορικό σε λίγο καιρό);
  • Περιλαμβάνει μέρος του κόστους της ψυχοθεραπευτικής μου εκπαίδευσης (εκπαίδευση, θεραπεία, εποπτεία);
  • Περιλαμβάνει μέρος της συνεχιζόμενης εκπαίδευσής μου, για να γίνω καλύτερος ως επαγγελματίας (δηλαδή βιβλία, σεμινάρια, συνέδρια, ημερίδες);
  • Περιλαμβάνει το κόστος μετακίνησής μου είτε προς το γραφείο μου ή προς όποιο άλλο μέρος αγοράζει τις γνώσεις μου και την εργασιακή μου δύναμη (ευτυχώς που δεν έχω αυτοκίνητο!);
  • Περιλαμβάνει το χρόνο προετοιμασίας μου για την κάθε αμειβόμενη ώρα εργασίας – που είναι χρόνος εργασίας, με διάβασμα, διορθώσεις, αναζήτηση σε πηγές;
  • Αξιολογείται ανάλογα επειδή (καθ)ορίζει μια σχέση και τα όριά της, ειδικά στην ψυχοθεραπεία; Αξιολογείται δηλαδή ανάλογα με τις δυνατότητες του εκάστοτε θεραπευόμενου;
  • Θα έπρεπε μήπως να είναι δωρεάν, επειδή το να ακούς τον πόνο του άλλου δεν επιδέχεται χρημάτων, και η μετάδοση γνώσεων θα έπρεπε να είναι ελεύθερη και δωρεάν;
  • Αξιολογείται μήπως με βάση τα αποτελέσματα της εργασίας ανά ώρα;
    • Στα πεδία μου το κόστος της ώρας στην ψυχοθεραπεία κρίνεται ανάλογα με την ‘θεραπεία’ των συμπτωμάτων;
    • Στην διδασκαλία κρίνεται ανάλογα με την αποτελεσματική μάθηση των εκπαιδευόμενων;
    • στην έρευνα κρίνεται ανάλογα με την απήχηση των θεωριών, των δεδομένων ή/και από τη διάχυσή τους;
  • Πως γίνεται και αξιολογείται διαφορετικά μια ώρα εργασίας (διδασκαλίας, ψυχοθεραπείας ή ό,τι άλλο) από το ίδιο άτομο στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Ν. Υόρκη, το Λονδίνο, το Ντουμπάι;

Νομίζω ότι αυτά τα ερωτήματα απλοϊκών οικονομικών δείχνουν ότι ο καθορισμός της αξίας της ώρας εργασίας (δεν μπορεί παρά να) είναι κάτι αυθαίρετο στις τρέχουσες συνθήκες. Αν έκανα σήμερα έναν λογιστικό απολογισμό για το κόστος της ώρας εργασίας μου, το συμπέρασμα σίγουρα θα ήταν ότι βγαίνω χαμένος, ή/και θα ήταν πιο ορθολογικό για μένα να δουλεύω μαύρα, όντας στο ταμείο ανεργίας. Αν κάτι έχει καταφέρει η ‘κρίση’ όμως είναι αυτά τα ερωτήματα να θεωρούνται ουτοπικά και παράξενα, να ξεφεύγουν από την κοινή λογική της καθημερινής εργασίας. Έτσι, έχει βέβαια πέσει η αξία της εργασιακής μας δύναμης, είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες, είτε ως ιδιωτικοί υπάλληλοι.

Και έτσι, μπορούμε όλοι να κάνουμε παζάρια σε μια ελεύθερη αγορά, θεωρώντας κατά προτεραιότητα ότι αυτά που ζητάει ο κάθε εργαζόμενος για τον κόπο του είναι πολλά, δεν αξίζουν, και πρέπει να ρίξει τις τιμές για να έχει δουλειά και στο μέλλον. Όπως λέει ο Humpty-Dumpty στην Αλίκη (στη χώρα των θαυμάτων), το “ερώτημα είναι, ποιος είναι ο κύριος, αυτό είναι όλο”. Όποιος έχει το καρπούζι και το μαχαίρι, καθορίζει και τα κομμάτια που μοιράζει δηλαδή. Όποιος αγοράζει μια υπηρεσία, στην ελεύθερη αγορά, μπορεί να αποδέχεται ή να απορρίπτει την αγορά, ανάλογα με το κόστος της.

 

Ωστόσο, μιας που τείνω σε μια ανθρωπολογική θεώρηση της αξίας ως το νόημα που αποδίδουμε στις πράξεις μας (Graeber, 2001 για την παραπομπή), εγώ επιμένω να θεωρώ σημαντικότατη την εργασία που παράγω σε μια ώρα, είτε ψυχοθεραπευτικά, είτε εκπαιδευτικά, είτε ερευνητικά. Επειδή έχω ακόμα την δύναμη και εξουσία να την παράγω (και μάλλον δεν είμαι απελπισμένος ακόμα) επιμένω να καθορίζω την αποδεκτή για μένα αξία της με όρους εργατοώρας, όπως το κάνω μέχρι τώρα, με διαφάνεια και ανοιχτότητα.

Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι διάγω πολυτελή βίο, με αυτά που αποκομίζω από την εργασία μου, ούτε ότι είμαι και πολύ ευχαριστημένος με αυτό.

Απλά διατηρώ την αξιοπρέπειά μου ακόμα, λίγο…

 

Εκπαιδευτικό Σεμινάριο για τις Ποιοτικές Μεθόδους Έρευνας στην Κλινική & Συμβουλευτική πράξη

Διερευνώντας αναστοχαστικά την κλινική & συμβουλευτική πράξη

Εκπαιδευτικό Σεμινάριο στην Ποιοτική Μεθοδολογία Έρευνας

Υπό την αιγίδα των:

Κλάδος Κλινικής Ψυχολογίας & Ψυχολογίας της Υγείας ΕΛ.Ψ.Ε.

Κλάδος Συμβουλευτικής Ψυχολογίας ΕΛ.Ψ.Ε.

Τομέας Ψυχολογίας, Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής &

Ψυχολογίας, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

 

Στο σύγχρονο πρότυπο του αναστοχαστικού επαγγελματία ψυχικής υγείας, οι επαγγελματίες καλούνται, παράλληλα με την άσκηση του κλινικού και συμβουλευτικού έργου, να διερευνούν και να αναστοχάζονται πάνω σε αυτό, βελτιώνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα της πρακτικής τους.

Το σεμινάριο απευθύνεται σε ερευνητές και σε επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Έχει στόχο την επιμόρφωση των συμμετεχόντων σε ποιοτικές μεθόδους διερεύνησης της κλινικής και συμβουλευτικής πράξης. Το σεμινάριο συνδυάζει μια γενική εισαγωγή στην ποιοτική ερευνητική μεθοδολογία όπως αυτή εφαρμόζεται σε κλινικά και συμβουλευτικά πλαίσια, και την παρουσίαση μελετών που χρησιμοποιούν ένα εύρος ποιοτικών μεθοδολογιών. Στο τέλος του σεμιναρίου, θα αφιερωθεί χρόνος για συζήτηση.

 

Το σεμινάριο θα διεξαχθεί το Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

9:00-17:00 στην Αθήνα,

Ε.Κ.Π.Α., κτήριο «Κωστής Παλαμάς», Ακαδημίας 48 και Σίνα

Συνδρομή: 20 €

Υπάρχει περιορισμένος αριθμός συμμετεχόντων

Δήλωση συμμετοχής μέχρι την Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Πληροφορίες:issariph@psych.uoa.gr

Δηλώσεις Συμμετοχής: http://goo.gl/SDwKh0

 

Οργάνωση

Φιλία Ίσαρη, Ε.Κ.Π.Α.

Ευρυνόμη Αυδή & Ευγενία Γεωργάκα, Α.Π.Θ.

Ελευθερία Τσέλιου, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας