Άρθρα

Λίστα Ηλεκτρονικού Ταχυδρομείου

Υπάρχει πολύ καιρό, αλλά ίσως χρειάζεται λίγο τόνισμα!

Οι παλιοί στο διαδίκτυο έχουν καταλήξει ότι μετά την προσωπική ιστοσελίδα, είναι ο πιο σταθερός και μόνιμος τρόπος επικοινωνίας με όποιους ενδιαφερόμενους.

Οπότε, αν σας ενδιαφέρει να λαμβάνετε ενημερώσεις για τα νέα άρθρα στην σελίδα μου, τις προτεινόμενες δραστηριότητες, σεμινάρια, συνέδρια ή/και ημερίδες που διοργανώνω ή συμμετέχω, μπορείτε να συμπληρώσετε το email σας στο κουτάκι λίγο πιο κάτω

Λίστα Ηλ. Ταχυδρομείου
Name
Email Address *

και δεξιά, στην πλαϊνή στήλη!

 

Τι είναι η θεραπεία;

Σημείωμα για πολλά κεράσια, και μικρά καλάθια.

Κάτι που με απασχολεί όσο καιρό εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας είναι οι πρακτικές αναπαράστασης της θεραπείας που “προβάλλουμε” ή αρθρώνουμε εμείς οι ψυχολόγοι ή/και ψυχοθεραπευτές. Επειδή οι λέξεις έχουν σημασία, και “κάνουν πράγματα”, σύμφωνα με τις θεωρίες περί κοινωνικής κατασκευής (που προσυπογράφω και με τα δυο χέρια), η επιλογή της έκφρασης “πρακτικές αναπαράστασης”, στοχεύει να αποδώσει τη σημαντικότητα που αναλογεί ακριβώς στην πράξη της κατασκευής της σημασίας της θεραπευτικής πρακτικής, όπως συναντάται στα διάφορα κείμενα των επαγγελματιών, των θεραπευομένων, δημοσιογράφων, άλλων γραφιάδων, κλπ. Αποσκοπεί λοιπόν να αναδείξει ότι το νόημα της λέξης “θεραπεία” αναπαρίσταται και κατασκευάζεται συνεχώς, καθώς “προβάλλεται” ή αρθρώνεται στον ίδιο το λόγο των άμεσα εμπλεκόμενων, εξυπηρετώντας ποικίλους σκοπούς.

Σε αυτό το σημείωμα λοιπόν θα ασχοληθώ με αυτό, δηλαδή με το πως έχω παρατηρήσει ότι αναπαρίσταται η (ψυχο)θεραπεία. Θα επικεντρωθώ σε 2 τρόπους που θεωρώ κυρίαρχους, ως ενδείξεις, και μετά θα προτείνω και την δική μου κατασκευή.

Ιστορίες γιατρειάς

Πρόκειται για μια προοπτική κατασκευής της θεραπείας που βασίζεται στο ιατροκεντρικό μοντέλο. Εδώ η θεραπεία αναπαρίσταται με γλώσσα που εστιάζει στην άμεση αντιμετώπιση του συμπτώματος/προβλήματος, με τεχνικούς και ενίοτε ντετερμινιστικούς όρους. Η θεραπεία λοιπόν αντλεί από το απόθεμα όρων της ψυχοπαθολογίας, και εστιάζει στην άμεση αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, ένα προς ένα. Συνήθως είναι και ιδιαίτερα λακωνικές οι περιγραφές, τους λείπει το κυρίως χαρακτηριστικό του δεύτερου είδους.

Ιστορίες φαντασμαγορίας

Αυτές είναι οι πιο συνηθισμένες στην σχετική “φιλολογία”. Τις ονομάζω “φαντασμαγορίας” με δυο έννοιες. Η πρώτη έννοια αφορά την άρθρωση ιστοριών για τη θεραπευτική πρακτική που εστιάζουν στην επιτυχία, τα οποία μπορούν να περιγραφούν με μεταφορές “ταξιδιού”, “αποκάλυψης”, “θαυμάτων”, “επινοήσεων”, “επιφοίτησης”, “αγάπης”, “θερμών σχέσεων”, που επιτελούνται από “γκουρού” ή “μάγους θεραπευτές”. Τέτοιες ιστορίες βέβαια έχουν εκλαϊκευτεί κατά κόρον στο συγγραφικό έργο θεραπευτών με μεγάλη αναγνωσιμότητα, αυτές είναι που αποδίδουν το “μυστηριακό” χαρακτήρα και το “μύθο” για την ψυχοθεραπεία και την ψυχολογία – σε αντιπαράθεση με τον βαρετό, καθημερινό επιστημονικό χαρακτήρα. Αυτές βέβαια οι ιστορίες μυθικής μεταμόρφωσης έχουν και τη μεγαλύτερη απήχηση σε θεραπευομένους, αλλά και σε επίδοξους ψυχολόγους ή/και ψυχοθεραπευτές (όπως βλέπουμε κάθε χρόνο και στις Πανελλήνιες). Το λεξιλόγιο που αναφέρεται στην επιτυχία είναι λυρικό, μεταφορικό, προσωπικό, βιωματικό. Παράλληλα με αυτές τις ιστορίες, υφίσταται και η δεύτερη έννοια, οι αναπαραστάσεις της θεραπευτικής πρακτικής που ονομάζω “φαντασμαγορικές”, αντλώντας από μια χυδαία ετυμολογία: “φάντασμα” και “αγορεύω”. Η θεραπευτική πρακτική λοιπόν αναπαρίσταται (και επικυρώνεται) με την αναφορά σε λόγια/αγορεύσεις σπουδαίων “φαντασμάτων” του παρελθόντος. “Ο Freud είπε”, “ο Jung είπε”, “ο Lacan είπε”, “ο Bateson είπε”, κ.ο.κ. Αυτοί οι μεγάλοι θεραπευτές (πως είναι περισσότερο άνδρες, ε;) του παρελθόντος και θεμελιωτές σχολών θεραπείας “στοιχειώνουν” με τις νεφελώδεις και αμφίσημες μερικές φορές φράσεις τους τις κατασκευές της θεραπευτικής πρακτικής των συναδέλφων του σήμερα, προσφέρουν όμως και ένα στίγμα τοποθέτησης της πρακτικής στο πεδίο της θεραπείας, αφαιρούν παράλληλα από το συνάδελφο το βάρος της προσωπικής τοποθέτησης στο πεδίο. Πως κάνεις αυτό που κάνεις;

Ιστορίες χαμαλοδουλειάς

Αν υπάρχει μια παροιμία που θυμάμαι να μου λέει η γιαγιά μου είναι το “όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι”. Εμένα, δεν μου αρέσουν τα πολλά και παχιά λόγια για την αναπαράσταση της θεραπευτικής πρακτικής. Ενώ πριν κάποιο καιρό είχα χρησιμοποιήσει τη μεταφορά του “χορού” σε ένα κείμενό μου για τις βασικές αρχές της θεραπευτικής πρακτικής, πλέον τείνω προς την έμφυλη μεταφορά του “χαμαλικιού” για την περιγραφή της. Στα ύστερα φοιτητικά μου χρόνια, για να κερδίσω μερικά χρήματα, είχα εργαστεί κι εγώ περιοδικά ως “χαμάλης” σε μετακομίσεις. Τι κάνει ένας χαμάλης σε μια μετακόμιση; Τον φέρνει μαζί του επί πληρωμή ο οδηγός του φορτηγού, για να βοηθήσει με τα “βαριά” (έπιπλα, ηλ. συσκευές). Χρειάζεται λοιπόν γερές πλάτες και μέση, πέρα από αντοχή και μπράτσα (που είναι το λιγότερο). Χρειάζεται όμως και προσοχή, επιδεξιότητα στις κινήσεις, όπως και υπομονή. Μερικές φορές και εφευρετικότητα. Ο χαμάλης νοικιάζει το χρόνο και τις πλάτες του, για να βοηθήσει στη μετακόμιση των “βαριών” επίπλων, από το σπίτι Α στο σπίτι Β. Δεν αποφασίζει σε ποια διεύθυνση θα πάνε, δεν αποφασίζει που θα τοποθετηθούν μέσα στο σπίτι. Δεν παίρνει την απόφαση της αλλαγής σπιτιού. Είναι σίγουρος όμως ότι μπορεί να βοηθήσει στο κουβάλημα των επίπλων, μπορεί να βοηθήσει στο να ανέβουν τα έπιπλα τις σκάλες, ίσως και να πετάξει μερικές ιδέες για στην τακτοποίησή τους, αν το επιθυμεί ο νοικοκύρης.

Μια τέτοια ιστορία, χαμαλικιού, σπρωξίματος αλλά και κουβαλήματος, (υπο)στήριξης, μόχθου, αγώνα είναι η (ψυχο)θεραπεία για μένα· μια ιστορία οπωσδήποτε λιγότερο μυθική, λιγότερο φαντασμαγορική, αλλά σίγουρα αληθινή και δύσκολη…

10 link για την εβδομάδα #6

1. Οι ομάδες των ΑΑ/ΝΑ έχουν χάσει την επαφή με τη σύγχρονη έρευνα στις εξαρτήσεις: ένα άρθρο/παρουσίαση το οποίο κριτικάρει την θεραπευτική, ομαδική πρακτική των ομάδων ΑΑ/Να με βάση τα νέα ευρήματα στις νευροεπιστήμες για τις εξαρτήσεις.

2. Recuperating Marcuse against a culture of cruelty: Μια συζήτηση της συνεισφοράς της ψυχοδυναμικής θεωρίας του Herbert Marcuse στη σημερινή (επαναστατική)

σκέψη και πρακτική, η οποία αποδίδει έμφαση στην αγάπη και την απόλαυση, απέναντι σε μια “κουλτούρα της σκληρότητας.

3. Conference: “The subject of addiction: culture and clinic”: ένα συνέδριο για τις 8-9/9 στο Νοτινγκχαμ, το οποίο συναρμόζει ψυχαναλυτικές, λακανικές έννοιες με τη φιλοσοφία και την κοινωνιολογία της τοξικοεξάρτησης.

4. Δεν σου αξίζει σεξ: ένα οργισμένο, πολεμικό κομμάτι στη lifo για το σεξιστικό βλέμμα και τη συμπεριφορά των ανδρών που καθιστά σεξουαλικά αντικείμενα τις γυναίκες.

5. Αν είσαι λευκός έχεις καλύτερη υγεία: ένα κείμενο με εκτενή στοιχεία και γραφήματα για τις διακρίσεις στο σύστημα υγείας των ΗΠΑ, το οποίο επεκτείνει την έννοια των προνομίων και στην υγεία. Διαφωνείς κανείς ότι τα ίδια ισχύουν και στην Ελλάδα;

6. Psychoanalysis comic: issues #2, 3, 4 online: Στη δεκαετία του ’50 είχε εκδοθεί στις ΗΠΑ σε 5 μάλλον τεύχη ένα κόμικ με ήρωα έναν ψυχαναλυτή, μάλλον επειδή η ψυχανάλυση ήταν τότε τόσο πολύ μια κοινωνική τάση, που αποτυπώθηκε και σε κόμικ, ώστε μπορούσε να είναι ενδιαφέρουσα και κατανοητή. Πλέον μπορούμε να διαβάσουμε online το περιεχόμενό τους…

7. O Bob Whitaker συζητά με τον Jaako Seikkula: στο 10 Συνέδριο Οικογενειακής Θεραπείας της Σκανδιναβίας στις 31/8/2014. Αναφέρονται στην ψυχιατρικοποίηση, την ψύχωση, την οικογενειακή θεραπεία, την αναζήτηση μιας ανθρώπινης προσέγγισης, τον ανοιχτό διάλογο.

8. συνέδριο Κριτικής Κοινωνικής Ψυχολογίας – Affect -Embodiment & Politics: το υπέροχο αυτό συνέδριο που έγινε στη Βαρκελώνη πριν 2 χρόνια επαναλαμβάνεται το Φλεβάρη του 2015, με άλλο θέμα, το affect (επήρεια) και την σωματική εμπειρία. Μάλλον το πιο προκλητικό συνέδριο αυτών των χρόνων. Υποβολή περιλήψεων μέχρι 24/10/2014.

9. Psychosocial Studies Conference: call for papers: είναι η περίοδος των συνεδρίων τώρα, και η αγγλική Associal for Psychosocial Studies προγραμματίζει το 1ο ετήσιο συνέδριό της, με τίτλο “Psychosocial Connections: Practice, Policy and Research” που θα διεξαχθεί στις 16-17/12 στο Central Lancashire. Η προθεσμία υποβολής περιλήψεων έχει παρατεθεί ως την 1η Οκτωβρίου.

10. H πολιτική της εργατικής έρευνας: το νέο τεύχος του ελεύθερης πρόσβασης περιοδικού ephemera (theory and politics in organization) ασχολείται με το θέμα της εργατικής έρευνας, με μια συλλογή πολιτικο-ακαδημαϊκών άρθρων. Πολύ ενδιαφέρον!

Η Ομάδα Βιβλιοθεραπείας επιστρέφει! “Η φιλοσοφία με οδηγό το Γιάλομ”

Ίρβιν ΓιάλομΑπό τις αρχές Νοέμβρη υπάρχει εκ νέου η πρόθεση να διεξαχθεί στο γραφείο του Λυκαβηττού μια ομάδα βιβλιοθεραπείας, δηλαδή μια σειρά εβδομαδιαίων συναντήσεων όπου, με οδηγό τα γραπτά του πολύ αγαπητού Ίρβιν Γιάλομ, θα διαβάζουμε τα φιλοσοφικά μυθιστορήματά του, για τον Νίτσε, τον Σοπενάουερ, τον Σπινόζα, την Επικούρεια φιλοσοφία.

Σκοπός δεν είναι μόνο το διάβασμα βέβαια! Θα συζητάμε σε βάθος (και με πάθος) και θα αναλύουμε τι μας λένε για τον εαυτό μας, τη θνητότητα, την ύπαρξη, τη γνώση, την οικογένεια, και τόσα άλλα! Στη συζήτηση θα εκφραζόμαστε ελεύθερα, θα ανταλλάσσουμε ιδέες επικοινωνώντας για ένα κοινό ενδιαφέρον, θα  εξερευνούμε με ποιους τρόπους συνδεόμαστε με τους άλλους ανθρώπους και τον κόσμο. Συζητάμε, βιώνουμε μέσα από τα μάτια του μεγάλου αυτού δημιουργού το ταξίδι της σκέψης και της ανθρωπότητας…

Οπότε με τον καιρό η ομαδική ανάγνωση θα γίνεται βιβλιοθεραπεία, η ομαδική συζήτηση ευκαιρία για ανάπτυξη, υπαρξιακή αναζήτηση και ίσως αυτογνωσία…

Τα μυθιστορήματα είναι:
Όταν Έκλαψε ο Νίτσε
Η θεραπεία του Σοπενάουερ
Στον Κήπο του Επίκουρου. Αφήνοντας πίσω τον Φόβο του Θανάτου
Το Πρόβλημα Σπινόζα

Συντονιστής: Γ. Κεσίσογλου.

Η ομάδα θα συναντιέται κάθε μήνα (ως τον Μάη), 1 φορά δηλαδή το μήνα, για δυο ώρες. Κόστος συμμετοχής 15 ευρώ το μήνα.

Η ομάδα θα διεξαχθεί εφόσον συγκεντρωθούν 5 συμμετοχές μέχρι τα τέλη του Σεπτέμβρη. Τελευταία προθεσμία συμμετοχών: 30 Σεπτέμβρη 2014.

Επικοινωνία: 6981714143 – ή αφήστε σχόλιο στο site

 

Η Ομάδα Αυτογνωσίας “Δουλεύοντας με το γενεόγραμμα μου” επαναλαμβάνεται

γενεόγραμμα

Η ομάδα θα συναντηθεί για 8 συναντήσεις οι οποίες θα γίνονται ανά 15ήμερο (περίπου 3 ώρες),

δηλαδή κάθε Πρώτη Παρασκευή του μήνα, ώρες 19:00 – 22:00

 

Πρώτη Συνάντηση: Παρασκευή 3/10/2014. Προλάβετε! 

Απαιτούμενος Αριθμός Συμμετοχών: 5-10 άτομα

Ο Στόχος της προτεινόμενης ομάδας είναι διττός:

  • μέσα από τη δημιουργία ενός ομαδικού χώρου και την καλλιέργεια κλίματος ασφάλειας και μοιράσματος, να χρησιμοποιηθούν τα εργαλεία του γενεογράμματος (οικογενειακού, πολυπολιτισμικού και κριτικού) στε να συζητηθούν και να κατανοηθούν προσωπικά προβλήματα και δυσκολίες που εμποδίζουν την ανάπτυξη του ατόμου και να αναδειχθούν θετικά αποθέματα μέσα στην ιστορία του ατόμου
  • με το εργαλείο του οικογενειακού γλυπτού, να γίνει ενσώματη αναπαράσταση των οικογενειακών δεσμών, θέσεων και αποστάσεων, ώστε μέσα στην ομαδική διεργασία της εκδραμάτισης να προκύψουν αναπλαισιώσεις, αποθέματα και λύσεις για τις δυσκολίες και την ενδεχόμενη δυσφορία του ατόμου για οικογενειακά ζητήματα.

Κόστος:

20€ η συνάντηση για επαγγελματίες (για προκαταβολή όλου του ποσού το κόστος διαμορφώνεται στα 120€)

10 η συνάντηση για φοιτητές/φοιτήτριες & ανέργους (για προκαταβολή όλου του ποσού το κόστος διαμορφώνεται στα 60€)

Η ομάδα μπορεί να γίνει και ομάδα αυτογνωσίας θεραπευτών και άλλων σχετικών κλάδων, αν συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός των 5 ατόμων

 

 Χώρος Διεξαγωγής: Κέντρο Αντιμετώπισης Ειδικών Μαθησιακών Δυσκολιών & Συμβουλευτικής, Αργυρουπόλεως 14, Λυκαβηττός, κοντά στο Μετρό Αμπελόκηποι, 11471.

επικοινωνία: Γιώργος Κεσίσογλου, 6981714143.

———————————————————————————————–

Τι είναι το γενεόγραμμα;

Το γενεόγραμμα αναπτύχθηκε αρχικά το 1978 από τη συστημική οικογενειακή θεωρία του Murray Bowen. Συγκεκριμένα, είναι «το οικογενειακό δέντρο μιας οικογένειας που καταγράφει όλες τις πληροφορίες για τα μέλη της αλλά και τις σχέσεις τους για τρεις τουλάχιστον γενιές» κατά την McGoldric και τον Gerson.

Το γενεαλογικό δένδρο που ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει μέσα στην λειτουργία της ομάδας, μπορεί να γίνει από μόνο του ένα δυνατό όπλο αυτογνωσίας και σίγουρα ο «μαγικός» τρόπος ολοκλήρωσης της ταυτότητας του!

 

Πώς φτιάχνεται ένα γενεόγραμμα:

1. Με την χαρτογράφηση

Με σχήματα που συμβολίζουν ανθρώπους και γραμμές που δηλώνουν τη συγγένεια μεταξύ τους.

2. Καταγραφή πληροφοριών

α) Δημογραφικές (Ηλικίες, ημερομηνίες γέννησης και θανάτου, τόπους, επαγγέλματα και μορφωτικό επίπεδο)

β) Λειτουργικές (πληροφορίες γύρω από ιατρικές και συναισθηματικές συμπεριφορές, σημάδια επιτυχημένης λειτουργικότητας αλλά και αποτυχημένης, όπως και επίθετα που μπορεί να χαρακτηρίζουν τον κάθε άνθρωπο).

γ) Κρίσιμα οικογενειακά γεγονότα (Μεταβατικές περίοδοι όπως, γάμοι, χωρισμοί, διαζύγια, μετακινήσεις, αλλαγές δουλειάς, κλπ), μεταβολές στις σχέσεις, μεταναστεύσεις, απώλειες, ασθένειες, αποτυχίες αλλά και επιτυχίες).

3. Απεικόνιση των σχέσεων

Με τη γραμμική απεικόνιση των σχέσεων των μελών μιας οικογένειας.

 

Η ερμηνεία του γενεογράμματος

Η ερμηνεία ενός γενεογράμματος ενδεικτικά, γίνεται μέσω:

1. Της οικογενειακής δομής

Μια απλή εξέταση της δομής των σχέσεων, των προσωπικών ρόλων, των αδελφικών σχηματισμών, και των ασυνήθιστων οικογενειακών καταστάσεων, μπορεί να μας δώσει πολλά στοιχεία για την προσωπικότητα μας. Για παράδειγμα:

Α. Η σειρά γέννησης

Η σειρά γέννησης των παιδιών μπορεί να έχει σημασία για το ρόλο του ατόμου στην οικογένεια όπως και για τις μελλοντικές προσωπικές και επαγγελματικές του σχέσεις.

Το πρωτότοκο παιδί: Συχνά αισθάνεται πως είναι ξεχωριστό και πως φέρνει σημαντική ευθύνη για τη διατήρηση της οικογενειακής ευτυχίας.

Το μεσαίο παιδί: Χρειάζεται να παλέψει για να αποκτήσει ένα ρόλο στην οικογένεια, εκτός κι αν είναι το μοναδικό αγόρι ή το μοναδικό κορίτσι από τα αδέλφια του – κάτι ιδιαίτερα επιβαρυντικό! Ένα τέτοιο παιδί μπορεί να γλιτώσει από τις πιέσεις που ασκούνται προς τα μεγαλύτερα ή τα μικρότερα παιδιά, αλλά πρέπει να προσπαθήσει ιδιαίτερα για να το προσέξουν.

Το μικρότερο παιδί: Αισθάνεται συνήθως περισσότερη ανεμελιά, το βαραίνουν λιγότερο οι οικογενειακές ευθύνες και τρέφει λιγότερο σεβασμό για την εξουσία και τις συμβατικότητες.

Το μοναχοπαίδι: Έχει τη τάση να είναι πιο ανεξάρτητο κοινωνικά, να συμπεριφέρεται σαν μεγαλύτερο από την ηλικία του και ίσως λόγω της προστατευτικότητας των γονιών του να είναι πιο αγχώδης.

Β) Οι δυσκολίες στο γάμο

Αυτοί που παντρεύονται κάποιον που έχει την ίδια σειρά γέννησης με τους ίδιους θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες προσαρμογής στο γάμο. Στα ζευγάρια που όμως πχ. το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας να έχει παντρευτεί το πρωτότοκο μιας άλλης, φαίνεται να μην έχουν τόσες δυσκολίες. Από την άλλη πλευρά αν παντρευτούν δύο άτομα που είναι και οι μικρότεροι στην οικογένειά τους, είναι πιθανό να υπάρχει μεταξύ τους ανταγωνισμός για το «ποιος θα είναι ο νεαρότερος στη σχέση».

Γ) Το φύλο των παιδιών

Κάποιος που έχει μόνο αδελφές θα έχει μεγάλη πείρα με τα κορίτσια αλλά λίγη πείρα με τα αγόρια και το αντίθετο. Παρόμοιες εμπειρίες μπορούν να επηρεάσουν την αρμονία σε ένα γάμο αλλά και σε όλων των ειδών τις σχέσεις.

Δ) Ασυνήθιστοι οικογενειακοί σχηματισμοί

 

Ε) Αλλοι παράγοντες για την κατανόηση των οικογενειακών σχηματισμών βοηθούν: η διαφορά ηλικίας ανάμεσα στα αδέλφια, η χρονική στιγμή γέννησης κάθε παιδιού, τα χαρακτηριστικά που επηρεάζονται και από τις προσδοκίες των γονιών του, ο «προγραμματισμός» της οικογένειας για το κάθε παιδί, οι στάσεις και οι προκαταλήψεις των γονιών όσον αφορά τις διαφορές του φύλου, το όνομα που δίνουν στο κάθε παιδί και ο λόγος που το επιλέγουν και πολλά άλλα.

2. Χρονική σύνδεση του κύκλου ζωής

Οι ηλικίες και οι ημερομηνίες σε ένα γενεόγραμμα μια σειρά οροσήμων, και ανάλογων μεταβατικών φάσεων ή σημαντικών στιγμών για την εξέλιξή της (πχ. οι αποχωρισμοί από την οικογένεια, ο γάμος, η γέννηση των παιδιών, η ανατροφή τους, το ξεκίνημα της καριέρας, η συνταξιοδότηση κλπ).

Α)Προβλήματα αποχωρισμού

Στην οικογένεια Μπροντέ όλα τα παιδιά της οικογένειας όταν επιχείρησαν να ζήσουν μόνα τους, αρρώστησαν και ξαναγύρισαν πίσω. Πέθαναν μάλιστα πριν φτάσουν σε ηλικία 40 ετών. Όταν ενηλικιώθηκαν οι τρεις αδελφές της οικογένειας εξελίχθηκαν σε επιτυχημένες συγγραφείς. Η Σαρλότ Μπροντέ ήταν η μοναδική που παντρεύτηκε, αν και σε ηλικία 38 χρόνών. Πέθανε όμως 9 μήνες αργότερα, λίγους μόνο μήνες μετά την εγκυμοσύνη της και ακριβώς μετά το θάνατο της νταντάς που την μεγάλωσε!

3. Οι επανάληψη των προτύπων από γενιά σε γενιά

Οι οικογενειακές αλληλεπιδράσεις και σχέσεις τείνουν να είναι σε μεγάλο βαθμό αμοιβαίες, να ακολουθούν ορισμένο πρότυπο και να επαναλαμβάνονται! Μπορούμε να επισημάνουμε πολλαπλά μοτίβα επιτυχίας όσο και αποτυχίας σε μια οικογένεια. Πρότυπα στενών, απομακρυσμένων ή συγκρουσιακών σχέσεων μπορούν επίσης να επαναληφθούν ανά γενεές. Παράδειγμα μιας τέτοιας επανάληψης θα ήταν μια οικογένεια στην οποία μητέρα και γιος σε κάθε γενιά έχουν μια ιδιαίτερη συμμαχία ενώ πατέρας και γιος έχουν μια αρνητική συγκρουσιακή σχέση.

4. Γεγονότα και οικογενειακή λειτουργία

Η εντόπιση κρίσιμων γεγονότων και αλλαγών στην οικογένεια επιτρέπει να κάνουμε συνδέσεις ανάμεσα σε φαινομενικές συμπτώσεις, να υπολογίσουμε τον αντίκτυπο τραυματικών αλλαγών και την ευπάθεια σε μελλοντικές εντάσεις και να προλάβουμε κακές αντιδράσεις σε σημαντικές επετείους.

Α) Οι συμπτώσεις των γεγονότων μέσα στη ζωή της οικογένειας

 

Β) Μεταβάσεις και τραυματικά γεγονότα

Τα κρίσιμα γεγονότα στη ζωή μιας οικογένειας συχνά επηρεάζουν ολόκληρο το οικογενειακό σύστημα και έχουν αντίκτυπο με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Οι μελέτες δείχνουν πώς τα έντονα γεγονότα στη ζωή ενός ατόμου αυξάνουν εκτός των άλλων τη ροπή του προς τα ατυχήματα.

Δ) Η επιρροή ενός διάσημου γονιού!

 

Ε) Αντιδράσεις σε επετείους

Ορισμένες απο τις λεγόμενες συμπτώσεις αποκτούν νόημα όταν τις δούμε σαν αντιδράσεις σε επετείους. Είναι σημαντικό όμως να ψάξουμε στο γενεόγραμμα όχι μόνο για χρονικές συμπτώσεις αλλά και συμπτώσεις σε ημερομηνίες στην ηλικία και σε σημαντικές χρονικές στιγμές γεγονότων της οικογένειας.

 

5. Πρότυπα σχέσεων και τρίγωνα

Τα πρότυπα σχέσεων μέσα στην οικογένεια εμφανίζονται με διάφορους τύπους. Τα άτομα μπορεί να συνδέονται στενά, να κρατούν μεγάλη απόσταση ή να διατηρούν κάποια ενδιάμεση κατάσταση. Στο ένα άκρο είναι εκείνα τα μέλη που βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση ή και σε σύγκρουση μεταξύ τους. Στο άλλο άκρο υπάρχει η συναισθηματική «συγχώνευση» ή «αμοιβαία προσκόλληση» των ατόμων. Οι διάφοροι τύποι συμπεριφοράς των μελών μιας οικογένειας είναι είτε συμπληρωματικοί είτε αμοιβαίοι.

6. Ισορροπία και ανισορροπία στην οικογένεια

Πώς άραγε μια οικογένεια προσαρμόζεται στις ανισορροπίες που δημιουργούν εντάσεις στο σύστημα; Ανάλογα με τον τρόπο λειτουργίας μιας οικογένειας, μπορούμε να καταλάβουμε την επιτυχία της ισορροπίας ή την εμφάνιση μιας δυσλειτουργίας και των συνεπειών της. Στην οικογένεια του Γκράχαμ Μπελ που εφηύρε το τηλέφωνο, υπήρχε σε πολλά μέλη πρόβλημα κώφωσης. Η λειτουργία όμως της οικογένειας ήταν τέτοια που κατάφερε να ισορροπήσει τις ελλείψεις και τα προβλήματά της: Τόσο η μητέρα όσο και η σύζυγος του Μπελ ήταν σχεδόν τελείως κουφές, όμως τρεις γενιές αντρών στην οικογένεια ειδικεύονταν στην άρθρωση του λόγου και στην έκφραση. Όταν ο Αλεξάντερ ήταν έφηβος ο πατέρας του πρότεινε να κατασκευάσουν μια μηχανή που να μιλά!

Α) Οι ρόλοι

Στις οικογένειες τα μέλη αναλαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία διαφορετικών ρόλων: αυτός που φροντίζει, αυτός που εξαρτάται, αυτός που κυρίως συντηρεί οικονομικά την οικογένεια, αυτός που την εκπροσωπεί, αυτός που παίζει το μαύρο πρόβατο, αυτός που παίζει το μεγάφωνο, ή αυτός που κατευνάζει τα πνεύματα κλπ. Αν κάποιος θελήσει να αποποιηθεί ανάλογους ρόλους, θα πρέπει να συμβουλευτεί το γενεόγραμμά του ώστε να αλλάξει το σενάριό που υιοθέτησε λόγω των οικογενειακών αναγκών.

 

Η περιγραφή του γενεογράμματος από εδώ: http://afigisizois.wordpress.com/category/%CE%B7-_-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%BF-_-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82/

Στο πρωτότυπο άρθρο συνεργάστηκαν η Κρυσταλλία Πατούλη και η Μ.Γ. Λίλυ-Στυλιανούδη

10 link για την εβδομάδα #5

ακραία διαφορετικά τα σημερινά 10 λινκ, και μάλιστα τα τελευταία πριν τις καλοκαιρινές διακοπές. Εκτείνονται από θεωρήσεις του τραύματος της μετανάστευσης, τη διαθεματικότητα, τις ψυχιατρικές πρακτικές στην Ελλάδα των μνημονίων, την ανάγκη αναμόρφωσης του προγράμματος σπουδών, τη φιλία, τις φωνές,  το πορνό, ένα συνέδριο για τις ψυχιατρικές κατηγορίες, ένα αποτελεσματικό αλλά παραμελημένο πρόγραμμα αντιμετώπισης της ψύχωσης, και το πιο ενδιαφέρον, ένα άρθρο που κατακρίνει την πρόσφατη νομοθετική αλλαγή σχετικά με το δικαίωμα συνταγογράφησης των ψυχολόγων σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ.

1. Το τραύμα εδώ: κείμενο ενός ψυχολόγου, μέλους του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, το οποίο εξετάζει με κριτική σκοπιά το θέμα του “τραύματος” στην ψυχική υγεία των μεταναστών και προσφύγων εστιάζοντας όχι στις διαγνώσεις και στις ψυχοπαθολογίες, αλλά στο “εδώ” και τις εμπειρίες των υποκειμένων.

2. Against Intersectionality: μια ενδιαφέρουσα κριτική και αποδόμηση της έννοιας της Ιntersectionality, που δημοσιεύτηκε από τον J.E.H Smith στην πολύ καλή ιστοσελίδα θεωρίας και κριτικής Berfrois. ΑΝ και έχει μεταφραστεί στα ελληνικά ως “διαθεματικότητα”, η έννοια αυτή δεν έχει πιάσει πολύ ακόμα στην Ελλάδα, καθώς η κυρίαρχη αναπαράσταση της κοινωνίας μας είναι ομοιογενής, μια μονο-καλλιέργεια: ότι στο έθνος-κράτος της Ελλάδας υπάρχουν δηλαδή μόνο λευκοί, ελληνικής ιθαγένειας, άνδρες-γυναίκες, μιας μεσαίας τάξης. Η συγκρότηση και οι διαφοροποιήσεις με όρους εξουσίας των κοινωνικών κατηγοριών (φύλο, τάξη, εθνοτική καταγωγή, φυλή), ως εστίαση της διαθεματικότητας, δεν έχει απασχολήσει καθόλου την ψυ-θεωρία. Να λοιπόν μια κριτική της διαθεματικότητας, ένα βήμα μπροστά.

3. Kaθηλωμένοι σε πρακτικές Μεσαίωνα: άρθρο από την Εφημερίδα των Συντακτών, το οποίο παρουσιάζει τις πρακτικές μηχανικής καθήλωσης, δηλαδή “δεσίματος” των ψυχικά ασθενών στα μεγάλα ψυχιατρικά ιδρύματα, πχ Δρομοκαϊτειο, ΨΝΑ, ως ένδειξη της επιστροφής σε πρακτικές “Μεσαίωνα”, όπως και Λέρου.

4. The fight to reform Econ 101: ένα ενδιαφέρον κείμενο που αναφέρει ένα πρόσφατο συνέδριο με τίτλο Rethinking Economics Conference, στο οποίο επίκεντρο ήταν η αντιλαμβανόμενη ανάγκη απομάκρυνσης από την κυρίαρχη ορθοδοξία στην διδασκαλία της οικονομικής σκέψης στους φοιτητές, δηλαδή την νεο-κλασσική προσέγγισης ειδικά σε προπτυχιακά μαθήματα, εις όφελος μιας περισσότερο πολύπλευρης προσέγγισης. Μήπως, με τις αλλαγές στη σκέψη που έφερε η οικονομική κρίση και οι καπιταλιστικές αλλαγές, πρέπει να ξεκινήσει μια συζήτηση για το πως διδάσκεται η “Εισαγωγή στην Ψυχολογία”, ως προπτυχιακό μάθημα, ή ως μάθημα στο Λύκειο; Με ποιες θεωρίες, ποια αναλυτικά εργαλεία, ποια η χρησιμότητά τους;

5. Φιλία: προς μια ριζοσπαστική γραμματική του σχετίζεσθαι: ο Μ. Μεντίνης στο έντυπο τελευταίο τεύχος της Λεύγας συζητά, πατώντας στη θεωρία της κοινότητας (Communitas) του Espozito, τις ριζοσπαστικές δυνατότητες των φιλικών σχέσεων, πέρα από την ατομικιστική, (νεο)φιλελεύθερη θεώρηση.

6. Hallucinatory ‘voices’ shaped by local culture, Stanford anthropologist says: άρθρο που συνοψίζει την έρευνα της Tanya Luhrmann, που δημοσιεύτηκε στο British Journal of Psychiatry. Η ανθρωπολόγος διερεύνησε την εμπειρία των “ακουστικών ψευδαισθήσεων”, του ακούσματος φωνών, σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια, επιβεβαιώνοντας ότι η εμπειρία αυτή – και η πρόσληψή της από το άτομο – διαφέρει ανάλογα με το πλαίσιο. Η έρευνα αυτή λοιπόν αίρει την καθολικότητα της νευρολογικής συμπτωματολογίας της “ψύχωσης” ή της σχιζοφρένειας.

7. Psychopathological fringes. Historical and social science perspectives on category work in psychiatry: η πρόσκληση για εισηγήσεις για ένα πολύ ενδιαφέρον μικρό συνέδιο που θα γίνει στο Βερολίνο το Φλεβάρη 2015, το οποίο θα εξετάσει τις διαδικασίες ιστορικής και κοινωνικής κατασκευής των ψυχοπαθολογικών κατασκευών και κριτηρίων στην ψυχιατρική.

8. Το πρόγραμμα Soteria του Loren Mosher: Μια παρουσίαση στα αγγλικά του πειραματικού προγράμματος Soteria που πρότεινε ο L. Mosher στις ΗΠΑ το 1972, ως τρόπο αντιμετώπισης της ψυχωσικής κρίσης στην κοινότητα. Παρόλο που το πείραμα αυτό δοκιμάστηκε με επιτυχία, επαναλήφθηκε και συνεχίζει με διάφορους τρόπους, ποτέ δεν έγινε κυρίαρχη πρακτική. Για ευνόητους λόγους, αφού δείχνει ότι η ψύχωση μπορεί να θεραπευθεί και δεν χρονιοποιείται οπωσδήποτε…

9. Για ποιους (ηθικούς) λόγους σταμάτησε κάποιος να βλέπει πορνό: Ένας νεαρός ονόματι Ραν, με φεμινιστικές σπουδές και ευαισθησίες, εξηγεί σε ένα TEDx γιατί σταμάτησε να καταναλώνει πορνό ως θεατής. Οι λόγοι είναι βέβαια ηθικοί και πολιτικοί, αλλά παραλείπει ότι το πορνό, όπως και οι νέες συνήθεις που έφεραν τα νέα μέσα, προκαλεί σημαντική εξάρτηση, αλλά και αποξένωση από τις πραγματικές, δύσκολες, ανθρώπινες σχέσης εγγύτητας, στοργής και αγάπης.

10. Θα μπορούν μελλοντικά οι ψυχολόγοι να συνταγογραφούν; ένα άρθρο από τις ΗΠΑ, που σχολιάζει (αρνητικά) τις αλλαγές στη νομοθεσία περί συνταγογράφησης από την πολιτεία του Illinois, (μετά τις πολιτείες του New Mexico και της Louisiana), η οποία επέτρεψε σε ψυχολόγους να συνταγογραφούν σε ορισμένες ομάδες πληθυσμού και ασθενών ψυχιατρικά φάρμακα, μετά από μια περίοδο επανεκπαίδευσης και πρακτικής άσκησης στη συνταγογράφηση. Το άρθρο είναι αρνητικό (όπως και η σελίδα από την οποία προέρχεται!) αλλά σίγουρα δίνει έδαφος για ερωτήματα για το πως αλλάζει το επαγγελματικό πεδίο των ψυχολόγων.

10 link για την εβδομάδα #4

Καλά, το “για την εβδομάδα” έχει μείνει μόνο ως τίτλος πια, η συλλογή και συνάθροιση παραμένουν. Λίγος Φουυκώ, λίγος Lazzarrato, λίγος Crichley και ψυχανάλυση, για δυο συνέδρια, λίγο κράξιμο για τους ψυχολόγους στα σχολεία, λίγη θεωρία. Ο Φρόυντ να γράφει στην φωτογραφία…

10428491_10152318042979775_5607227553903447018_n

 

1. Ο Michel Paul Foucault και η θεώρηση της εξουσίας: ένα αφιέρωμα για τον Φουκώ, σε επιμέλεια του Α. Γαλανόπουλου, με αφορμή τα 30 χρόνια από το θάνατό του (25/6/1984). Μια καλή σύνοψη της φουκωικής συμβολής και προβληματικής στο θέμα της εξουσίας.

2. Το χρέος ως τεχνική διακυβέρνησης: μια συνέντευξη του Μ. Λατσαράτο, συγγραφέα του «Η κατασκευή του χρεωμένου ανθρώπου» (εκδόσεις «Αλεξάνδρεια», μετάφραση Γιώργος Καράμπελας), η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Il Manifesto». Το θέμα του χρέους, τόσο οικονομικού όσο και διαγενεακού, είναι πολύ σημαντικό και στην θεραπεία, προς τους γονείς για παράδειγμα, ή την οικογενειακή παράδοση, και σε μεγάλο βαθμό παράγει τον άνθρωπο.

3. O Simon Crichley για τον Αμλετ και την ψυχανάλυση: Μια συνέντευξη με έναν από τους πιο ενδιαφέροντες φιλοσόφους της εποχής μας για τον Άμλετ, την πολιτική απαισιοδοξία, την ντροπή, τον έρωτα, την ψυχανάλυση, θέματα που πραγματεύεται στο βιβλίο του ‘The Hamlet Doctrine” που έγραψε από κοινού με τη σύζυγό του Jamieson Webster.

4. Ψυχολόγοι στα ελληνικά σχολεία: άρθρο της Δέσποινας Λιμνιοτάκη, για το απαράδεκτης έμπνευσης και υλοποίησης πρόγραμμα της τοποθέτησης άνεργων ψυχολόγων (δηλαδή αποφοίτων ψυχολογίας με κάρτα ανεργίας) στα σχολεία, σε πεντάμηνα/εξάμηνα προγράμματα. Μια κακή αρχή, και για τον κλάδο, και για το Σύλλογο που το υποδέχτηκε και το αγκάλιασε (με το σκεπτικό: “από το ολότελα, καλή και η Παναγιώταινα”), και για το κράτος/υπουργείο, που προτιμάει να κρύβει κάτι από το χαλί τα προβλήματα και να φορά παρωπίδες για τις λύσεις τους.

5. Beyond the therapeutic state conference: πρόσφατα έγινε στη Νορβηγία το ομώνυμο συνέδριο από το TAOS Institute, αναζητώντας εναλλακτικές στην σημερινή φροντίδα (ψυχικής) υγείας. Για όλους/ες εμάς που θα θέλαμε, αλλά δεν μπορέσαμε, έκαναν την πρωτοποριακή κίνηση, στο πνεύμα του μοιράσματος της γνώσης, να αναρτήσουν στο youtube όλες τις σημαντικές εισηγήσεις. Οπότε μπορείτε να δείτε τις εισηγήσεις των CARINA HAKANSON, OLGA RUNCIMAN, SAMI TIMIMI, ROBERT WHITAKER, KENNETH GERGEN, κ.α.

6. Independence From the Therapeutic State: Πάνω στην ίδια θεματική του συνεδρίου, ο Eugene Epstein περιγράφει την κοινωνικο-κονστρουξιονιστική προοπτική επί της ψυχοθεραπείας, και προσφέρει πάλι τα ίδια λινκ από το συνέδριο.

7. Η διαλεκτική της επιθυμίας και ο αγώνας για αναγνώριση: άρθρο του Κώστα Δουζίνα, που προσφέρει μια φιλοσοφική προοπτική για την συγκρότηση της ανθρώπινης ταυτότητας και συνείδησης, μέσα από τη διαλεκτική, τον Χέγκελ και τον Χόνετ.

8. Διαγώνιες Διαβάσεις στον Καιρό – Κοινωνικό Εργαστήριο Θεσσαλονίκης: ένα ντοκιμαντέρ που σηματοδοτεί τα 10 χρόνια του Κοινωνικού Εργαστηρίου Θεσσαλονίκης, και καταγράφει την διαγώνια φυσιογνωμία του, συζητώντας με άλλες ομάδες ή χώρους για: την κανονικότητα της κρίσης, τις αντιστάσεις εναντίον της κυβερνητικής της υπο-χρέωσης, τα οριζόντια δίκτυα- κινήματα υπεράσπισης της αξιοπρέπειας, τις πρακτικές αλληλεγγύης και τα κοινά, τη σύσταση νέων κοινοτήτων και δεσμών, την υπεράσπιση της δημοκρατίας έναντι του αυταρχισμού. Έχει ενδιαφέρον το μέρος όπου συζητούν για το κυρίαρχο συναίσθημα της εποχής και την διχοτόμηση της υποκειμενικότητας, με την ευθύνη.

9. Psychiatry in the age of justifiable paranoia: άρθρο της Melissa Dahl στο NYMag, για το νεόκοπο βιβλίο των Ian & Joel Gold, ψυχιάτρων από τη ΝΥ, με τίτλο “Suspicious Minds: How Culture Shapes Madness”, οι οποίοι υποστηρίζουν την ανάγκη για μια πιο πολιτισμική θεώρηση της παράνοιας και των ψυχώσεων. Αλλά το πιο ενδιαφέρον που υποστηρίζουν οι αδερφοί ψυχίατροι είναι ότι οι παρανοϊκές ψευδαισθήσεις είναι πλέον δικαιολογημένες, σε κάποιο βαθμό: όταν υπάρχουν κάμερες παντού, όταν καταγράφονται όλες οι ηλεκτρονικές επικοινωνίες, όταν αποκαλύφθηκαν οι παρακολουθήσεις της NSA από το Wikileaks και τον Edward Snowden, πόσο απίστευτες είναι οι παρανοϊκές πεποιθήσεις;

10. Horizonty 2014 “Who is the expert here?”: ένα διεθνές συμπόσιο συνεργατικής, μεταμοντέρνας ψυχοθεραπείας, που εστιάζει στην πολλαπλότητα των φωνών και αφηγήσεων στην θεραπευτική πράξη, στην αποκέντρωση του ρόλου και της “υπόστασης” του ειδικού, στις δυνατότητες συνεργασίας ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους. Συμμετέχουν οι Harlene Anderson, Tom Strong, Sylvia London, Loek Schoenmakers, Peter Bullimore, Jako doma.

 

«Αναζητώντας το Απρόβλεπτο στην Ψυχοθεραπεία»

«2ο Αλληλεπιδραστικό Συμπόσιο στη Συστημική Ψυχοθεραπεία»

1-2 Νοεμβρίου 2014 στο Ηράκλειο Κρήτης (Ξενοδοχείο Αστόρια).

Ενώ το απρόβλεπτο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, στον κοινό νου αλλά και στην κλασσική επιστήμη επικρατεί η πεποίθηση της προβλεψιμότητας και του ελέγχου. Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων που τα άτομα φέρνουν στη θεραπεία σχετίζονται με την απώλεια έλεγχου (συναισθημάτων, σκέψεων, συμπεριφορών). Σκοπός του συμποσίου είναι να προσεγγίσουμε όσο το δυνατόν την εύθραυστη ισορροπία στη ζωή ανάμεσα στη βεβαιότητα και την αβεβαιότητα, στη στασιμότητα και την εξέλιξη, στη σταθερότητα και την αστάθεια.

Το συμπόσιο οργανώνεται με διεθνή συμμετοχή και θα περιλαμβάνει εισηγήσεις και αλληλεπιδραστικά εργαστήρια από τους πλέον διακεκριμένους Έλληνες και ξένους εκπαιδευτές στη Συστημική Ψυχοθεραπεία, μέλη του European Family Therapy Association – Training Institute Chamber. 

Προσκεκλημένοι:

  • Nevena CALOVSKA-HERCOG
  • Slavica GAJDADJIS-KNEZEVIC
  • Jacques PLUYMAEKERS
 Για περισσότερες πληροφορίες: www.unpredictablesymposium2014.com

www.ergasystimicis.gr

email: info@ergasystimicis.gr

10 link για την εβδομάδα #3

η πρώτη αργοπορία, καθυστέρησε η δημοσίευσή του μια εβδομάδα, αλλά υπήρχαν πολύ καλοί λόγοι. Εθνοψυχανάλυση, νεοφιλελευθερισμός, τα προνόμιά μας, πένθος, και άλλα πολλά.

1. Διάλεξη του Φώτη Τερζάκη για την Εθνοψυχανάλυση: Από τον πολύ ενδιαφέροντα κύκλο διαλέξεων για την ψυχανάλυση, της Εταιρείας Διαπολιτισμικών Σπουδών.

 

2. Bulletproof Neoliberalism: του Paul Heideman στο αξιόλογο περιοδικό Jacobin. Γιατί ακόμα έχει πέραση ο νεοφιλελευθερισμός; Ενδεικτικά, ο συγγραφέας ισχυρίζεται: Neoliberalism, by contrast, sees people as little more than variable bundles of human capital, with no permanent interests or even attributes that cannot be remade through the market. For Mirowski, the proliferation of these forms of everyday neoliberalism constitute a “major reason the neoliberals have emerged from the crisis triumphant.”

 

3. The Origins of Privilege: Άρθρο από τον Joshua Rothman που δημοσιεύτηκε στο New Yorker. Πρόκειται ουσιαστικά για μια συνέντευξη με την Peggy McIntosh, η οποία εισήγαγε την ιδέα των “προνομίων”, ιδιαίτερα δημοφιλή πια θεωρία στις ΗΠΑ στην αντιρατσιστική, κριτική εκπαίδευση και συμβουλευτική. Στην Ελλάδα βέβαια, τα προνόμια που έχουμε ως γηγενείς, τα ξεχνάμε, γιατί πιστεύουμε ότι η δική μας προοπτική είναι παγκόσμια, η σωστότερη, καθολικής αποδοχής. Και έχει ένα ενδιαφέρον αυτό να το βλέπουμε στο χώρο της θεραπείας, ενός επαγγέλματος που φέρει τόσο “αστικές” και καθωσπρέπει παραδοχές!

 

3. Μία συζήτηση με την Judith Butler για την έννοια του πένθους: H Νέλλη Καμπούρη από το Εργαστήριο Σπουδών Φύλου του Παντείου Πανεπιστημίου, συζητά με τη J. Butler για το πένθος, τη ζωή και την αξία της. Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, ενδεικτική του πως η σημερινή φιλοσοφία μπορεί να πληροφορεί και να εμπλουτίζει την ψυ-γνώση.

 

4. μια συζήτηση με την China Mills για το newsletter του Κινήματος για την Παγκόσμια Ψυχική Υγεία (Movement for Global Mental Health). H China Mills έκανε διδακτορικό με τον Ian Parker στο MMU, με έρευνα πεδίου για την ψυχιατρική στην Ινδία και πρόσφατα εξέδωσε τη διατριβή της σε βιβλίο με τίτλο “Decolonizing Global Mental Health: The psychiatrization of the majority world”. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η προοπτική της που συνδέει την αποικιοκρατία, την ψυχική δυσφορία και την εξουσία.

 

5. Έξι θέσεις για το Άγχος και πως εμποδίζει την Αγωνιστική Δράση: ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο από το Institute of Precarious Consciousness, σε μετάφραση της Στέλλας Μαύρη και επιμέλεια του Δικτύου Κριτικής Ψυχολογίας. Μια πολιτική εξήγηση για το άγχος, δηλαδή την αγωνία (anxiety), και τη σχέση της με την πολιτική δράση. Ένα κείμενο που γκρεμίζει όλη την ψυχολογική φλυαρία για το άγχος, έναντι της πολιτικής του σημασίας.

 

6. Μπαλίτσα χωρίς γκομενάκια γίνεται; προσωπικό, οργισμένο κείμενο της Anasta Kef για τον σεξισμό στο γήπεδο και την αβάσταχτη κοινοτοπία του, στην κατασκευή των κυρίαρχων, πνιγηρών ρόλων και αφηγήσεων του φύλου.

 

7. Εκπαίδευση ενηλίκων κόντρα στο ρεύμα: Πίσω από αυτό τον πομπώδη τίτλο, κρύβονται οι σκέψεις του Στράτου Παπάνη, εμπνευστή της Ακαδημίας πολιτών. Μπορώ να πω ότι συμφωνώ 80% με αυτά τα συμπεράσματα, μερικά εκ των οποίων έχουν πολλή αλήθεια μέσα τους: πχ. “5. Η γνώση πολλές φορές συγχέεται με αυτοπαρουσίαση, προβολή του εγώ, επίδειξη, επιπολαιότητα, επιδερμική θεώρηση. Οι ημιμαθείς ναρκοθετούν τη διαδικασία, επειδή δεν ενδιαφέρονται για βελτίωση, αλλά για εκτόνωση των συμπλεγμάτων τους και παρασύρουν τους υπόλοιπους σε συγκρουσιακά σκηνικά, μέσα από τα οποία αναδεικνύονται. 6. Η μάθηση δεν είναι αναίμακτη διαδικασία. Οι άνθρωποι καλύπτονται πίσω από τον πνευματικό μεσαίωνα των ερμηνειών τους και δύσκολα δέχονται να πειραματιστούν ή να εφαρμόσουν την καινοτομία. Πολύ ευκολότερα διδάσκεται ο μυστικισμός παρά το πείραμα και η εξαντλητική επιστημονική διαδικασία. 7. Οι μαθητές αξιώνουν να αποκτήσουν τα πάντα με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια, επειδή αυτή η κουλτούρα καλλιεργήθηκε στο σχολείο και στο οικογενειακό περιβάλλον.

8. Autism, Sociality and human nature: Ένα πολύ ενδιαφέρον ανθρωπολογικό κείμενο του Gregory Hollin, για τη “Διαταραχή αυτιστικού φάσματος” και την αυξανόμενη πολιτισμική σημασία, ως εμπειρία του ανθρώπου.

9. The cybernetics of Occupy: an anarchist perspective: ένα άρθρο του Thomas Swann, που παρουσιάζει την σύνδεση της θεωρίας της α’ κυβερνητικής και συστημικής με την δράση του κινήματος Occupy, σε απλά ελληνικά, των “Αγανακτισμένων”. Έχει ενδιαφέρον, γιατί παρουσιάζει εν μέρει την ιστορία της κυβερνητικής, αλλά και το πείραμα του Cybersyn από τον Stafford Beer, στην σοσιαλιστική Χιλή του Αλιέντε.

10. Τα ναρκωτικά και το περιθώριο της ζωής: από τον καινούριο πολιτικό ιστότοπο Kommon, ένα κείμενο του Π. Φραντζή για τα ναρκωτικά, την κουλτούρα τους, και την πάλη των ανθρώπων για την απελευθέρωση από κάθε εξάρτηση, όχι, την απελευθέρωση των ουσιών.

Παρουσίαση του Βιβλίου “Η Τέχνη της Συντροφικής Ζωής”

 Ένα πολύ ωραίο συστημικό βιβλίο για τα ζευγάρια, Η τέχνη της συντροφικής ζωής των εκδόσεων Γνώση, θα παρουσιαστεί αύριο, στις 11/6/2014 στις 18:00 στον Ιανό στην Αθήνα, από τη συγγραφέα του, Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπεύτρια Βιργινία Ιωαννίδου.

Θα μιλήσουν:

Διονύσης Σακκάς Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής

Άννα Καρτσόγλου  Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Δέσποινα Κλαβανίδου καθηγήτρια Νομικής Σχολής ΑΠΘ

Κάτια Χαραλαμπάκη, Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπεύτρια

Η συγγραφέας, Βιργινία Ιωαννίδου, μέσα από την πολυετή εμπειρία της ως ψυχολόγου, εξειδικευμένης σε θέματα ζευγαριών, αγγίζει με τρόπο ουσιαστικό τα πιο καίρια θέματα των συντροφικών σχέσεων: αυτονομία, συντροφικότητα, κατανομή εξουσίας, διαφορετικότητα των φύλων, μεταβατικές φάσεις στη ζωή, επιρροή από τις οικογένειες καταγωγής, σεξουαλικότητα και εξωσυζυγικές σχέσεις.

Τα τελευταία κεφάλαια αναφέρονται με ολοκληρωμένο τρόπο στο χωρισμό, στις δυσκολίες των παιδιών σε περιπτώσεις διαζυγίου και στις ιδιαιτερότητες των οικογενειών που δημιουργούνται, όταν χωρισμένοι γονείς αποκτούν νέους συντρόφους.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται σύγχρονα θεωρητικά μοντέλα και απόψεις διεθνώς γνωστών ψυχοθεραπευτών. Είναι εμπλουτισμένο με παραδείγματα από την πράξη και πολλά σχήματα. Απευθύνεται στο ευρύ κοινό, ενώ συγχρόνως αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για κάθε επαγγελματία ψυχικής υγείας που ασχολείται με σχέσεις ζευγαριών.

Η Βιργινία Ιωαννίδου είναι ψυχολόγος και εργάζεται από το 1985 ως ψυχοθεραπεύτρια με άτομα, ζευγάρια, οικογένειες και ομάδες. Είναι εκπαιδεύτρια στη συστημική θεραπεία και τη συμβουλευτική ζευγαριών και επόπτρια (supervisor/coach) σε άτομα, ομάδες και οργανισμούς. Είναι ιδρυτικό μέλος της Συστημικής Εταιρίας Βορείου Ελλάδος, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων (ΣΕΨ), της Ευρωπαϊκής Ένωσης Οικογενειακής Θεραπείας (EFTA), της γερμανικής Συστημικής Εταιρίας (SG), της Γερμανικής Εταιρίας για Εποπτεία (DGSv) και επιστημονική υπεύθυνη του Ινστιτούτου Συστημικής Θεραπείας Θεσσαλονίκης (www.istt.gr).